از نگاه تهران، کریدور زنگزور فقط یک راه ارتباطی نیست. این گذرگاه میتواند توازن ژئوپلیتیکی منطقه را تغییر دهد.
احسان موحدیان، کارشناس مسائل قفقاز، درباره واگذاری مدیریت زنگزور به یک شرکت آمریکایی به «انتخاب» گفت: اتفاقی که شب گذشته رخ داد، به مرور در حال وقوع بود. زنگزور مسأله چند سال اخیر نیست. از اواخر دوره عثمانی ترکها در فکر آن بودند. آتاتورک همیشه رویای دسترسی به قفقاز جنوبی و آسیای مرکزی را داشت. در دوران شوروی مسیر زنگزور برای آن ها بسته شد. آمریکاییها از طریق یک مامور سیا این طرح را از ابتدای دهه نود پیگیری میکردند. در قفقاز این مسأله همواره جریان داشت. نقشههای بسیاری برای این منطقه کشیده شده است. در دهههای اخیر باید زنگهای خطر را برای ما به صدا در میآورد. ما در قفقاز تمرکز و توجهی نداشتیم در حالیکه آنجا ادامه حوزه فرهنگی ایران بزرگ است. این بی توجهی باعث سوءاستفاده رقبا از آن منطقه شد. وی در رابطه با دور زدن ژئوپلیتیک ایران بیان کرد: فشارهای دشمن درآن نقطه بعد از جنگ ۱۲ روزه و محاصره ایران، تشدید میشود. این کریدور در کنار سایر کریدورهایی ست که برای دور زدن ایران از مسیر انتقال کالا و انرژی طراحی میشود. کریدور لاجورد و داوود و ... تعدادی از این کرویدورها هستند. زیرساختهای کریدوری ما تکمیل نیست و این مدت هم بازیگری معناداری در قبال جمهوری آذربایجان و ارمنستان نداشتیم. در این ۵ سال بارها گفته بود درهم تنیدگی اقتصادی با ارمنستان را بیشتر کنیم اما سرعت تحولات در قفقاز جنوبی خیلی زیاد بوده است. وی درباره ورود ایران به کنسرسیوم آمریکایی اداره زنگزور اظهار داشت: الان یک شرکت آمریکایی مدیریت آنجا را در دست گرفته است. یک کنسرسیوم آمریکایی-ارمنی شکل گرفته که برای ما باعث نگرانی است. ما وقت و زمانی برای اینکه محکوم کنیم یا با هم درگیر شویم را نداریم. این روند باعث خفگی ژئوپلیتیک ما میشود. در این صورت ترکیه و کشورهای دیگر احتیاجی برای عبور از ایران ندارند و خطراتی اطلاعاتی و امنیتی و اقتصادی دارد. ایران باید تلاش کند که در این کنسرسیوم سهمی داشته باشد. بعید میدانم آمریکا اصلاً علاقهای به این مسأله داشته باشد اما بالاخره ما همسایه هستیم و باید اقدام کنیم. وزارت خارجه و دولت باید ستادی برای این پروژه تشکیل دهند.