آمریکاییها از مدتها قبل برای راهاندازی کریدور زنگزور برنامهریزی کرده بودند، حتی اینطور گفته میشود که نشست روسایجمهور آذربایجان و ارمنستان در امارات متحده عربی در راستای خواست ایالات متحده و برای زمینهسازی توافق علیاف و پاشینیان در کاخ سفید بوده است.
کارشناسان میگویند روسیه، چین و حتی ترکیه از راهاندازی کریدور زنگزور متضرر نمیشوند. ضرر راهاندازی این کانال بیشتر متوجه ایران است اما در شرایطی که قرار است این کار انجام شود ما باید بتوانیم با در نظر گرفتن منافع ایران، از فرصتهای ایجاد کریدور زنگزور استفاده کنیم. به نظر میرسد ایران بزرگترین متضرر راهاندازی کریدور زنگزور است. از این جهت که تقریبا در معاملات عمده در قفقاز جنوبی، سهم آنچنانی نداشته است. در نشست ۳+۳ که در گذشته برای رسیدگی به مناقشه قرهباغ برگزار شده بود ایران در ابتدا با پیشنهادات مطرح شده در مورد ایجاد صلح در این منطقه به شدت مخالفت کرد اما بعد آن را پذیرفت؛ اما گرجستان و روسیه همراهی موردنظر را نداشتند.اما در شرایط فعلی که قرار است این کریدور راهاندازی شود باید ببینیم که این اتفاق برای ما تهدید است یا فرصت. حتما راهاندازی کریدور تهدیدهایی را برای ایران ایجاد میکند اما در عین حال مهیاکننده فرصتهایی نیز خواهد بود. کما اینکه سایر کریدورها و راههای مواصلاتی هم میتواند برای ایران هم تهدید باشد و هم فرصت. این امر بستگی به سیاست کلان کشور دارد که میخواهد به چه صورتی عمل کند. در هر صورت مشخص است که با رویکرد سلبی نمیتوان انتظار داشت برخی از سیاستها محقق شوند. روسیه در گذشته همواره به دنبال آن بود که تنشهای منطقه قفقاز را منجمد کرده، آنها را نگهداری کند و از آنها به عنوان ابزار چانهزنی در مواجه با آذربایجان و ارمنستان سود جوید. این سیاست ناموفق بود. ایران هم مانند روسیه فکر میکرد باید خطوط قرمزی را برای این منطقه تعیین کند که چنین بشود و چنان نشود. اما به هر حال کریدور زنگزور قرار است راهاندازی شود و بیانیه وزارت خارجه ایران مبنی براینکه باید منافع ایران با راهاندازی کریدور زنگزور لحاظ شود هم نشاندهنده واقعبینی دیدگاه ما در این زمینه بود. جدای از این موضوع، در منطقه بسیار پیچیده قفقاز جنوبی که کشورهای چین، روسیه، فرانسه، بریتانیا، آمریکا، ترکیه، ایران، ارمنستان، گرجستان، آذربایجان و اسرائیل حضور دارند طبیعتا هیچ کشوری نمیتواند مانع نقشآفرینی دیگران شود و یا بازی را به نفع خود به هم بزند. در این شرایط زمانی که روسیه توان برهم زدن بازی دیگر قدرتها در این منطقه را نداشت طبعا ایران هم از این توانایی برخوردار نیست. برهمین اساس بایددید سیاست اولیه ایران در برابر این موضوع چگونه خواهد بود.