سعید خطیب زاده گفت: «ایران بارها در سطوح مختلف این اجماع حاکمیتی را اعلام کرده که مذاکراتی که برای اطمینان از اجرای بی کم و کاست تعهدات آمریکا ذیل برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ بین ایران و ۱+۴ شروع شده، ادامه پیدا می‌کند.» او همچنین در پاسخ به سئوال دیگری در ارتباط با اظهارات رابرت مالی نماینده ویژه آمریکا در امور ایران مبنی بر اینکه نمی‌توانیم تا ابد منتظر تهران برای بازگشت به مذاکرات باشیم، تأکید کرد: "این ایران نبوده که برجام را ترک کرده و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل را نقض کرده است. این آمریکا بوده که برجام را نقض کرده و به تعهدات خود عمل نکرده است. ایران همواره در میز مذاکره و اتاق برجام بوده است و این آمریکاست که باید مجوز ورود به اتاق مذاکره و میز برجام را بگیرد."خطیب‌زاده همچنین به برخی گمانه‌زنی‌ها درباره احتمال انتقال پرونده هسته‌ای از وزارت خارجه به شورای عالی امنیت ملی را تکذیب کرد. او گفت: «عموما هر تغییری قرار باشد صورت بگیرد اعلام می‌شود و وقتی که قرار نیست تغییری انجام نشود چیزی اعلام نمی‌شود.» خطیب‌زاده گفت: «همان طور که پیش از این گفته ام گفت وگوهای وین کاملا فنی و برای اطمینان از اجرای کامل برجام توسط آمریکا و طرف‌های دیگر است و مذاکراتی برای رسیدن به متن جدید و پذیرش تعهدات جدید نیست. لذا بر اساس تجارب هشت ساله اخیر در وزارت خارجه موضوع در حال پیگیری است و اگر تصمیمی در سطح حاکمیتی در این زمینه گرفته شود این موضوع اعلام می‌شود ولی فعلا گمانه‌زنی‌های مطرح شده صحیح نیست.»مذاکرات هسته‌ای ایران با قدرت جهانی پس از برگزاری شش دور و در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری ایران متوقف شد و تاکنون هیچ زمانی برای ادامه آن تعیین نشده است. ایران این وقفه را به خاطر دولت طبیعی می‌داند. قدرت‌های اروپایی تاکید دارند که هر چه سریعتر باید مذاکرات آغاز شود. امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه برای دومین بار با ابراهیم رئیسی گفت و گو کرد. براساس بیانیه دولت فرانسه مکرون در این تماس خواهان از سرگیری فوری مذاکرات هسته‌ای در وین برای احیای برجام شد.مکرون خواستار &#۳۹;&#۳۹;از سرگیری مذاکرات با هدف یافتن نتیجه و پایان دادن سریع به آن دسته از فعالیت‌های ایران شد که ناقض توافق هسته‌ای است." همچنین رئیسی هم در این تماس خواهان لغو تحریم‌های ایران شد.رئیسی گفت: &#۳۹;&#۳۹;ما با مذاکره مفید مخالفتی نداریم اما برنامه و نتیجه مذاکره باید لغو تحریم ها علیه ایران باشد، مذاکره برای مذاکره بی فایده است. &#۳۹;&#۳۹;یکی از مسائل مهم در مذاکرات هسته‌ای وضعیت کنونی همکاری‌های ایران و آژانس است. گفته می‌شود رافائل گروسی مدیرکل آژانس تلاش دارد که پیش از آغاز مذاکرات وین گفت‌وگویی با مقامات ایرانی داشته باشد. سخنگوی وزارت خارجه در پاسخ به سئوالی در ارتباط با سفر احتمالی رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین الملل انرژی اتمی به ایران در آستانه برگزاری نشست شورای حکام گفت: «موضوعات فنی بین آژانس بین المللی انرژی اتمی و سازمان انرژی اتمی باید توسط سخنگوی محترم سازمان انرژی اتمی گفته شود و من در اینجا به دو، سه نکته اشاره می‌کنم. اول اینکه اجلاس پیش روی شورای حکام، یک نشست عادی است. من پیش از این اشاره کردم و امروز هم تأکید می‌کنم که هیچ طرفی اشتباه محاسباتی نکند، به سمتی نرود که مذاکراتی که در وین است را تحت تأثیر قرار بدهد. استفاده سیاسی از بستر فنی آژانس پاسخ متفاوتی را از سوی ایران در پی خواهد داشت.»خطیب زاده در مورد سفر گروسی به تهران نیز گفت: «من نیز این را شنیده ام ولی مطمئن نیستم که این سفر برنامه ریزی شده است یا نه. باید در این زمینه از سازمان انرژی اتمی سئوال کنید.»
بی‌معنا بودن دوستی دائمی کشورها؛
هیچ کشوری برای ایران از منافعش نمی‌گذرد
در طول روزهای گذشته اظهارنظرهای مختلفی بر این مسئله که چین ایران را فدای تجارت با آمریکا نمی‌کند منتشر شده که این اظهار نظرها کاملا صحیح است، اما کامل نیست؛ باید به این مسئله اشاره کرد که هیچ کشوری در دنیا منافع ملی خود را نه تنها به پای ایران بلکه به پای هیچ کشور دیگر قربانی نمی‌کند و اساس سیاست بین الملل بر اساس ضرر و سود شکل گرفته است.
در حالت عادی چین و آمریکا سالیانه نزدیک به ۸۰۰ میلیارد دلار تجارت دارند و بدیهی است که چین یا هر کشور دیگری که تراز تجاری مثبت ای با آمریکا دارد روابط تجاری خود را با آمریکا فدای روابط با ایران نمی‌کند مگر در شرایط خاصی که جهان دچار یک نوع جنگ سرد شود، در این صورت نیز این مسئله به خاطر ایران نیست و به خاطر رقابت‌های قدرت‌های جهانی است، دوستی بین کشورها در روابط بین الملل عملاً یک مسئله بسیار کمرنگ است هرچند امکان دارد استثناهایی وجود داشته باشد ولی به صورت قاعده نیست. علاوه بر این بارها دیده شده است که نیروهای با ایدئولوژی اصولگرا بارها به حمایت از چین و روسیه برخاستند البته باید گفت که چین و روسیه در حال حاضر دوستان ایران هستند و رفتار بهتری از آمریکا یا ایران داشته‌اند، اما روابط ایران با همه کشورهای جهان باید بر اساس دوستی توأم با احتیاط باشد. به طور مثال می‌توان به مسئله جنگ سوریه اشاره کرد، در جنگ سوریه جانفشانی‌های اصلی را روی زمین سردار بزرگ ایران، شهید حاج قاسم سلیمانی و یارانش انجام دادند و روس‌ها تنها اقدام به بمباران‌های گسترده کردند ولی در نهایت روسیه توانست امتیازات بیشتری را در سوریه بگیرد و عملاً طرح‌های ایران برای انتقال خطوط لوله‌های نفت و گاز به روسیه و از دریای مدیترانه به جنوب اروپا با حضور روس‌ها در این کشور راه به جایی نخواهد برد، زیرا روسیه با افتتاح خط گازی نورد استریم ۲ به دنبال تسلط بر بازارهای انرژی و مخصوصا گازی اروپاست و حضور ایران در بازارهای نفت و گاز ای اروپا را به عنوان یک رقیب تحمل نخواهد کرد.این مسئله قابل ذکر است که کشورهای اروپایی برای متنوع سازی سبد انرژی خود حتی با وجود تحریم‌ها به واردات نفت و گاز از ایران بسیار علاقه‌مند بودند و وابستگی کامل اروپا به گاز روسیه یک چالش می‌تواند برای اروپا باشد زیرا در صورت هر گونه اختلاف بین روسیه و اروپا در سرمای زمستان روسیه قادر است شیر گاز اروپا را قطع کند. البته از نگاه یک روس نمی‌توان به این مسئله ایرادی وارد کرد زیرا در عرصه بین الملل از رقابت‌های کشوری در نهایت موفق خواهد شد که بتواند در این رقابت‌ها پیروز شود اما ماجرای نورد استریم دو این مسئله را می‌رساند که هیچ کشوری اقتصاد خود را فدای روابط خود با ایران نخواهد کرد و این مسئله باید به عنوان یک درس عبرت برای اشخاصی که در داخل ایران سنگ روسیه و چین و ایالات متحده آمریکا را بر سینه می‌زنند باشد. هم اکنون نیز با تسلط روسیه بر سوریه و پروژه نورد استریم دو که عملاً انرژی بخش زیادی از اروپا را تامین می‌کند ایران باید برای فروش گاز به اروپا تاییدیه روس‌ها را داشته باشد و یا گاز را به قیمت کمتری به روس‌ها بفروشد تا آنها گاز را به اروپایی‌ها بفروشند و یا از مسیر ترکیه اقدام به صادرات گاز خود به سمت اروپا کنند. این مسیر نیز دارای چالش‌های امنیتی مختلف است و دست دولت ترکیه را در تبدیل شدن به هاب انرژی و منطقه گرفتن امتیاز از ایران باز می‌کند. عملا حضور گروه‌های تروریستی کرد در این مسیر احتمال حملات مختلف به این تبدیل‌ها وجود خواهد داشت.این مسئله درباره روابط روسیه با سایر کشورهای جهان نیز صدق می‌کند. به طور مثال می‌توان گفت که حضور روسیه در سوریه نقشه‌های عربستان سعودی برای تسلط بر این کشور به وسایلی تروریست‌ها و کوتاه کردن دست ایران و صادرات نفت و گاز خود از طریق سوریه به اروپا را نیز ناکام گذاشته است و عربستان سعودی و روسیه و ایران ضمن در نظر گرفتن این مسئله که ایران و روسیه متحد هم هستند در بازارهای جهانی انرژی رقیب هم هستند.