بادهایی که در گذشته به «موسمی ۱۲۰ روزه سیستان» یا نعمت بیکران الهی معروف بود و هوایی مطبوع و کشاورزی پرمحصول و زندگی سراسر شاد و با نشاطی را برای مردم به ارمغان می آورد از زمان قطع رودخانه هیرمند و خشکیدن تالاب هامون (از حدود ۲۰ سال پیش تاکنون) روزگار را بر  مردم تیره و تار کرده و معیشت و سلامت مردم را در معرض خطر جدی قرار داده و بسیاری از آنان را آواره حاشیه شهرها و استانهای دیگر کرده است.توفان‌های سهمگینی که با سرعت ۸۰ تا ۱۲۰ کیلومتر، حجم عظیمی از ماسه و خاک را روانه شهرها و روستاها و خانه و کاشانه مردم کرده و همچون تازیانه های سوزناک بر پیکره خمیده و بی رمق سیستان و بلوچستان فرود آورده و خانه های مردم را در زیر شن‌های روان مدفون کرده و راه نفس کشیدن آنان را بسته و انواع بیماری‌های تنفسی و قلبی و ریوی را نصیب مردم مظلوم و محروم منطقه می کند.
هر چند که مردم سیستان به اجبار هوای آلوده و توفانهای شن و ماسه را تحمل می‌کنند اما چند روزیست که توفانی با سرعت ۱۱۲ کیلومتر میزان ذرات معلق در هوای این منطقه را به بیش از ۴۲ برابر حد مجاز رسانده و ضمن تعطیلی مدارس و ادارات شهرستانهای هیرمند، زابل، زهک، نیمروز و هامون، زندگی را بر مردم سخت و سخت تر کرده است.
محمود دیانتی، رئیس شبکه پایش هواشناسی سیستان و بلوچستان گفت: توفان گرد و خاک سبب شد تا غلظت ذرات معلق در هوای زابل به ۶ هزار و ۲۶۲ میکروگرم بر متر مکعب معادل ۴۲برابر حد مجاز برسد.