آقای نوبخت معاونت ریاست جمهوری است، ولی در عمل مستقلا به عزل و نصب‌های مقامات ارشد دولت مشغول است و آقای واعظی به عنوان مسئول دفتر رئیس جمهور عزل و نصب مدیران میانی را برعهده دارد، وظیفه‌ای را که مستقیما بر عهده رئیس جمهور و معاون اول ایشان و وزراء کابینه است. در کشوری همانند جمهوری اسلامی ایران که دارای اقتصاد وابسته دولتی است، همانند بسیاری از کشورهای منطقه که عموما دارای منابع نفت وگاز هستند مدیران ارشد دولتی که سکاندار بخش اقتصادی را برعهده می‌گیرند نقش بسزایی را در پیشبرد اهداف توسعه‌ای خواهند داشت. پس این افراد می‌بایست دارای صلاحیت‌های بیشتری نسبت به الباقی اعضاء کابینه داشته باشند. لذا انتصاب‌های سلیقه‌ای به طور حتم به کشور لطمه می‌زند تا جایی که وزیر بهداشت، وزیر اقتصاد و رئیس سازمان خصوصی‌سازی که اخیرا منصوب شدند از معاونین و دوستان آقای نوبخت هستند و مدیران بانکی وبیمه‌ای ومدیران میانی را آقای واعظی در انتخاب‌شان نقش دارد. حتی وزیر اقتصاد و رئیس بانک مرکزی اختیاری در این مورد و موارد مهم‌تر ندارند. به نظر می‌رسد برخی تصمیمات مهم اقتصادی کشور، بدون اینکه بررسی‌های کارشناسی درستی قبل از آن به انجام رسیده باشد، توسط چند نفر از نزدیکان دولت اتخاذ وابلاغ می‌شود. بدون شک اگر اینطور باشد، این تصمیمات با توجه به نوع اقتصاد کشور لطمه بزرگی به بخش خصوصی فعال وارد می‌آورد و این مسئله هیچ دلیلی و ربطی به شرایط سیاست خارجی کشور و وضعیتی که درآن قرارداریم ندارد! در افکار عمومی این تصور به وجود آمده انگار رئیس جمهور و معاون اول صرفا نظاره گر اتفاقات هستند و هیچ اختیاری در اداره امور کشور ندارند و رئیس جمهور صرفا اهداف خود را بر امور سیاسی وسیاست خارجی محدود نموده است! امید است رئیس جمهور محترم پاسخگوی این موارد به افکار عمومی واقتصاددانان وفعالان اقتصادی کشور باشند و در زمان کوتاه باقی مانده نسبت به تغییر و بهبود شرایط اقدام نمایند.