با عبور از مسیر دزفول - سردشت، یعنی جاده‌‌ای که در میان شگفتی و خطر قرار گرفته به بخش سبز و مرتفع دزفول می‌رسیم، بخشی که سر تا سر آن زیبایی و شگفتی به فراوانی نمایان است. این منطقه که در شمال خوزستان قرار گرفته علاوه بر ظرفیت‌های طبیعی و پوشش گیاهی خاص نظیر درختان بلوط، بادام و بنک، آثار باستانی و زیارتگاهی متعددی را هم در خود جای داده که تعداد زیادی از این آثار به مرور زمان فراموش شده و از چشم گردشگران به دور مانده‌اند.
سردشت که هر گوشه آن چشم هر بیننده‌ای را مجذوب خود می‌کند، علاوه بر شهر حمزه و شهر سالند که به عنوان مرکز بخش معروف است، حدودا ۳۰۰ روستا دارد که در همه آنها محرومیت‌های متعددی وجود دارد. معضلات راه‌های ارتباطی، تحصیل، اشتغال و مهم تر از همه، کمبود آب شرب و کشاورزی از مشکلات همیشگی مردم این منطقه است. در این میان اتابک دودانگه رئیس شورای اسلامی‌بخش سردشت می‌گوید: سردشت شامل ۳۵هزار جمعیت و ۳۰۰ روستا و قریه است، با این حال می‌توان آن را یکی از مناطق کمتر برخوردار خوزستان دانست، به طوری که بسیاری از مردم این منطقه حتی از آب آشامیدنی نیز محروم هستند، زیرا تنها منبع آب شرب آنها رودخانه فصلی است که به دلیل خشکسالی‌های اخیر دبی آن بسیار پایین آمده است و دیگر قابلیتی ندارد. البته وجود روستاها و همچنین عشایری که در بالا دست رودخانه سکونت دارند موجب ورود آلودگی‌هایی به آب می‌شود، به گونه‌ای که در تمام طول روز تنها ۲ الی۴ ساعت آب شرب پاکیزه برای مردم پمپاژ می‌شود. وی با بیان اینکه راه‌های ارتباطی بسیاری از روستاهای بخش وضعیت نامطلوبی دارند، اضافه کرد: جاده سردشت دزفول که مساحتی حدود ۵۰ کیلومتر دارد از هیچ گونه استاندارد لازمی‌برخوردار نیست و تا کنون افراد زیادی را به کام مرگ کشانده است؛ طرح پاشنه زاگرس که قرار شد راه ارتباطی شمال خوزستان به استان‌های اصفهان و فلات مرکزی باشد و از بخش سردشت هم عبور کند، به کندی پیش رفته و پس از سالها از آغاز به کار پروژه همچنان ناتمام و بلاتکلیف به جای خود مانده است.
رئیس شورای اسلامی‌بخش سردشت نبود شعبه بانکی و نبود سایت اداری در مرکز بخش با توجه به بعد مسافت منطقه تا شهر دزفول را از دیگر معضلات برای مردم سردشت دانست و گفت: بیکاری و نداشتن درآمد کافی از مشکلات عمده جوانان سردشت است که موجب مهاجرت آنان به شهرها و استان‌های دیگری می‌شود زیرا در مراکز صنعتی شهرستان نیز از جوانان جویای کار بخش سردشت استفاده نشده است. دودانگه اضافه کرد: تکمیل و راه اندازی درمان بستر سردشت که اکنون چندین سال از کلنگ زنی آن گذشته، هنوز به بهره برداری نرسیده است در حالی که که افتتاح این مرکز درمانی در منطقه‌‌سردشت با وجود خطرات در جاده و نبود پایگاه و امکانات درمانی در آن، از نیازهای فوری مردم منطقه است. با همه اینها، هیچ کدام از ادارات مربوطه برای بررسی مشکلات سردشت، حاضر به ارائه پاسخی قانع کننده نبودند. البته در این میان، ضعف علوم پزشکی دزفول بیشتر نمایان شد، زیرا با وجودی که مدت‌ها از بهره برداری درمان بستر بخش‌های چغامیش و شهیون گذشته اما درمان بستر بخش سردشت هنوز به مراحل پایانی نیز نرسیده که این موضوع جدای از ضعف و ناکارآمدی مدیران علوم پزشکی دزفول نیست.
در کنار همه اینها، سجاد حشمتی فعال اجتماعی بخش سردشت در خصوص یکی از مکان‌های باستانی این منطقه به ما گفت: روستای تمد بازارگه یکی از نقاط باستانی سردشت است که مورد بی توجهی‌های بسیاری قرار گرفته به طوری که نابودی و تخریب کامل این بناها به دور از انتظار نیست. این روستا که یادآور تاریخ این دیار است، قرن‌هاست که به دست فراموشی سپرده شده و اکنون نیز متولیان فرهنگی شهرستان هم به این مکان تاریخی توجهی ندارند. به گفته وی تمد بازارگه محوطه‌ای تاریخی با ساختمان‌های سنگی به طول ۲۰۰ متر است که بیشتر این ابنیه به مرور زمان و بر اثر بی توجهی مسئولان میراث فرهنگی از بین رفته و تعدادی دیگر با گذشت قرن‌ها هنوز پابرجا مانده که اگر بی توجهی‌ها ادامه یابد، بی شک باید شاهد تخریب کامل این بناهای ارزشمند باشیم. حشمتی اضافه کرد: در پایین دست روستا نیز چهار آسیاب به شکل پلکانی وجود دارد که نشان می‌دهد در گذشته محل تهیه آرد اهالی روستا بوده است. البته باید بگویم، این آسیاب‌ها را که یک مرگ تدریجی را می‌گذرانند به نوعی می‌توان با مرمت و بازسازی احیا کرد. فرهاد امیدی یکی از فعالان حوزه باستانی دزفول و کارشناس ارشد میراث فرهنگی در این باره گفت: اگر چه اطلاعات معتبری درخصوص هویت تاریخی و آثار باستانی بخش سردشت وجود ندارد تا بتوان تخصصی تر در این رابطه اظهاراتی کرد، اما در خصوص روستای تمد بازارگه که در شمال شرقی سردشت قرار گرفته و ۳۰ کیلومتر تا مرکز بخش فاصله دارد، باید بگویم که این روستا یکی از مهمترین آثار باستانی بخش سردشت و حتی شهرستان دزفول است؛ طبق آنچه که از تحقیقات محلی به دست ما رسیده زمان‌های قدیم در این روستا بازاری وجود داشته که اهالی محل و عشایر دیگر نقاط مایحتاج خود را از آنجا خریداری می‌کردند. به گفته وی ابنیه و خانه‌های روستای تمد بازارگه از مصالحی از جمله قلوه سنگ‌های رودخانه، گچ، آهک و تیرچوب‌هایی تشکیل شده و روبه روی خانه‌ها نیز نمایی زیبا از طبیعت خدادادی قرار داشت که البته عبور رودخانه‌ای از مقابل روستا به نام آب شور یا آب سور که همان نام محلی اش است، زیبایی‌هایش را دو چندان می‌کرد.