آخرین گزارش‌های منتشر شده از سوی سازمان‌های جهانی نیز، که به رصد وضعیت اینترنت در کشورهای مختلف جهان می‌پردازند، در شرایطی افول سرعت اینترنت در ایران را تایید می‌کند که ایران در کنار کره شمالی و چین، معدود کشورهای جهان محسوب می‌شوند که همچنان با گسترده‌ترین فیلترها سعی در كنترل شهروندان خود دارند.
در حالی که فعالان بخش خصوصی و کسانی که کار صنفی می‌کنند، درمورد اینترنت یک مطالبه روشن دارند و آن دسترسی آزاد به اینترنت است، به نظر می‌رسد درک درستی توسط تصمیم گیران از اهمیت نقش اینترنت در ساده‌ترین کارهای روزمره مردم وجود ندارد؛ چرا که از اختلالات اینترنت در اعتراضات ۸۸، فیلترینگ تلگرام در دی ماه ۹۶، قطعی یازده روزه در آبان ۹۸ و فیلترینگ و اختلالات عامدانه، گسترده و متداوم از زمان اعتراضات پس از مرگ مهسا امینی حال به قطع اینترنت به بهانه کنکور و امتحانات نهایی رسیده‌ایم. همین حالا هم اوضاع اینترنت ایران همچنان وخیم است. کم نیستند کاربرانی که همین روزها در شبکه‌های اجتماعی خود از قطعی اینترنت مینویسند و گلایه‌ها در این رابطه فراوان است. به عنوان مثال اپلیکیشن‌های واتس‌اپ و اینستاگرام که مردم دنیا به آن دسترسی دارند و ما هم تا چند ماه پیش دسترسی داشتیم، فیلتر شده و چون مردم علیرغم فیلترینگ همچنان با هزار مشکل از همین اپلیکیشن‌ها استفاده می‌کنند برای محدود کردن این دسترسی‌ها، اینترنت را بیشتر دستکاری می‌کنند. نتیجه هم می‌شود اختلالی که به صورت پیوسته در شبکه اینترنت کشور وجود دارد که تجربه استفاده از اینترنت در داخل کشور را چه به عنوان کاربرد عادی و چه به عنوان کاربر حرفه‌ای و شرکتی، سخت کرده است؛ سوالی که پیش می‌آید این است که الان که شرایط کشور عادی است چرا برخی سرویس‌ها همچنان فیلتر هستند؟ اگر شرایط عادی است چرا دسترسی به اینستاگرام با این شدت محدود است؟ کما اینکه این محدودیت‌ها دیگر فایده‌ای ندارد چون همه مردم از طریق فیلتر شکن به اینستاگرام و واتس‌اپ دسترسی دارند.