دوستداران محیط زیست در سال‌های اخیر همواره نسبت به آسیب‌های جبران‌ناپذیر مالچ پاشی هشدار داده‌‌اند و خواستار جایگزینی روش بی‌خطری هستند که اکوسیستم‌های طبیعی را تغییر ندهد و زندگی جانداران را تهدید نکند. فعالان محیط زیستی مالچ پاشی را خیانت به محیط‌زیست می‌دانند چرا که عنوان می‌کنند استفاده از این ماده که از مشتقات نفت محسوب می‌شود، علاوه بر اینکه ضریب حرارتی منطقه را افزایش می‌دهد باعث مرگ برخی از حشرات و گیاهان می‌شود و برای مردم منطقه نیز مضراتی به همراه دارد. در همین ارتباط جواد الهایی سحر فعال محیط زیست با بیان اینکه نتیجه‌ی مالچ پاشی چیزی جز سمیکردن زمین نیست، اظهار کرد: ما می‌توانیم به جای استفاده از مالچِ سمی، برای تثبیت ماسه‌زارها از کِشت گیاهان بومی‌و درختچه‌هایی که خاستگاه آنها در استان خوزستان است، استفاده کنیم. وی با تاکید بر اینکه نباید در بازسازی طبیعت دخالت کرد، گفت: متاسفانه در این حوزه مسؤولان محیط‌زیست تنها بله قربان‌‌گوی مرکز و به فکر منافع شخصی هستند. مسؤولان محیط زیست کشور نیز به درستی طبیعت ما را نمی‌شناسند و نمی‌دانند که نباید این طبیعت بکر را دست‌کاری کرد. این فعال محیط زیست با اشاره به خطرات مالچ پاشی برای جانداران تصریح کرد: بلافاصله پس از مالچ پاشی‌هایی که در سال‌های گذشته در خوزستان انجام شد مشاهده کردیم که جانداران منطقه از بین رفتند و در اثر تغییرات ایجاد شده در اکوسیستم، چرخه‌های طبیعی دچار اختلال شدند. وی ادامه داد: مالچ خطرات زیادی برای افراد منطقه نیز دارد به دلیل اینکه یک ماده‌ی شیمیایی به نام بنزن در مالچ وجود دارد که سبب تضعیف سیستم ایمنی بدن و اختلال در سیستم تنفسی و تولید مثل می‌شود و همچنین سرطان‌زاست. الهایی‌سحر با بیان اینکه ادعای مدیر منابع طبیعی و آبخیزداری خوزستان در خصوص اینکه مالچ دارای عناصر سنگین نیست صحت ندارد، گفت: رسانه‌ها باید در اقدامی‌شفاف درخواست کنند که منابع طبیعی آنالیز این ماده را در اختیار افکار عمومی‌قرار دهد و این ماده را در یک آزمایشگاه بی‌طرف مورد آزمایش قرار دهد تا همه چیز مشخص شود. چه لزومی‌دارد که این ماده‌ی سمی‌را به طبیعت تزریق کرد؟ کرامت حافظی فعال و پژوهشگر محیط زیست نیز در این باره اظهار کرد: زیستگاه شنزارهای خوزستان یکی از منحصر به فرد ترین اکوسیستم‌های کشور است که خانه‌ی گونه‌های متنوع گیاهی و جانوری ارزشمندی است. وی افزود: به عنوان مثال گونه‌هایی از خزندگان مانند آگامای سر وزغی اهواز و گکوی انگشت سه وجهی پارسی گونه‌هایی هستند که پراکنش جهانی آنها فقط محدود به شنزارهای غرب کرخه در استان خوزستان است، و این نشان از اهمیت ویژه این زیستگاه منحصر به فرد دارد.
وی ادامه داد: یا گونه‌های مهم دیگری مانند افعی شاخدار عربی (گاسپرت)، گکوی انگشت شانه ای دوریا، کرم سوسمار زارودنی، اسکینک شنزار و...گونه‌های هستند که در ایران فقط در شنزارهای خوزستان یافت می‌شوند. همچنین شنزارهای غرب کرخه تنها زیستگاه آهوی شنی در استان خوزستان هستند. آهوی شنی گونه آسیب پذیر فهرست سرخ جهانی است. این فعال محیط زیستی افزود: اکوسیستم شنزارهای خوزستان رویشگاه گونه‌های گیاهی ارزشمند و بومی‌مانند گونه‌های گیاهی گز شاهی، گز، اسکنبیل، رملیک، لگجی، استبرق، کنار و حتی نخل است و بارندگی خوبی دارد و پاییز و زمستان علفزار‌های زیبا و سرسبزی دارد و عشایر منطقه به عنوان چراگاه و مرتع دام از آن بهره می‌برند. سطح آب زیرزمینی در این منطقه بالاست به طوریکه درختان مانند نخل هم امکان رشد در شنزارهای خوزستان را دارند و تنها با حفر اندکی خاک می‌توان به آب رسید. حافظی یادآور شد: این تنوع ارزشمند زیستی خود می‌تواند مقصد منحصر به فردی برای توسعه اکوتوریسم باشد و در سال‌های اخیر علاقمندان و دانشمندان از نقاط مختلف جهان برای مشاهده و عکاسی از زیست مندان شنزارهای خوزستان به این منطقه سفر کردند. عضو کمیته ثبت پرندگان ایران گفت: پرندگان ارزشمند مانند خروس کولی اجتماعی که در لبه پرتگاه انقراض جهانی با درجه حفاظتی با ارزش حفاظتی همانند یوز پلنگ ایرانی در این منطقه زمستان گذرانی دارند. گونه‌های ارزشمند دیگر پرنده مانند هوبره که گونه آسیب پذیر فهرست سرخ جهانی و عقاب صحرایی گونه در خطر انقراض جهانی در این زیستگاه مشاهده می‌شوند. وی افزود: همه این تنوع زیستی گیاهی و جانوری نشان دهنده اهمیت فراوان زیستگاه شنزارهای خوزستان است که می‌بایست برای آن برنامه ریزی حفاظتی جامعی اجرا شود و از هر گونه تغییر و دست اندازی و مداخله بشری آن را حفظ کرد. فعال محیط زیست خوزستانی گفت: اما اقدامی‌که متاسفانه در این منطقه در حال انجام است فاجعه بار و دردناک است. منطقه با این همه اهمیت اسیر مرگ پاشی با مالچ نفتی و کاشت گونه گیاهی مهاجم کهور آمریکایی شده است و بدترین اقدامات در جهت نابودی تنوع زیستی منحصر به فرد آن در حال انجام است.