مسعود پزشکیان باری سنگین بر دوش دارد و باید چالش‌های متعددی را در حوزه‌های گوناگون گره گشایی کند. فرارو در گفتگو با عبدالله رمضان زاده، فعال سیاسی اصلاح طلب و سخنگوی دولت دوم اصلاحات به بررسی این چالش‌ها و مسیر پیش روی دولت چهاردهم پرداخته است:
با مشخص شدن تکلیف ۴ سال آینده کشور و انتخاب آقای پزشکیان، فکر می‌کنید راه ایشان چقدر صعب است؟
عمده چالش‌های پیش روی آقای پزشکیان، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی است. اما مجموع این مسائل داستانی پیچیده را ایجاد می‌کند. از طرفی هم اولویت‌های چالش دار کشور، بسیار زیاد است و آقای پزشکیان برای انتخاب و ارجحیت دادن مشکلات کشور، کاری سخت در پیش دارد. همه این‌ها نیازمند کارشناسی است. به اعتقاد من، اولین مشکل مردم که باید مورد توجه قرار گیرد، معیشت آن‌ها است که به ۲ روش قابل حل است. یکی راه حل‌های کوتاه مدت و یکی هم راه حل‌های بلند مدت. راه حل‌های کوتاه مدت مسکن است و فقط کمک می‌کند تا زمان حل بلند مدت این نوع مشکلات، مردم احساس ناامنی اقتصادی نکنند. آقای پزشکیان گفته است که به دنبال راه‌های حل مسئله است و قول هم داده از کارشناس‌ها کمک می‌گیرد. اما فراموش نکنیم، پزشکیان وعده‌های غیرقابل تحقق هم نداده. برای مثال در مناظره‌ها تاکید کرد که بعید است رشد ۸ درصدی اقتصادی در کوتاه مدت رخ دهد، اما برای کاهش تورم و افزایش رشد اقتصادی تلاش کند.
همین مسائل قرار است چگونه حل شود؟
متاسفانه دولت در ۱۶ سال گذشته به شدت بزرگ شده و اکثر بودجه را می‌برد. باید فکری اساسی برای این وضعیت دولت انجام شود. بخش دیگر، مسئله آزادی‌های اجتماعی است. به نظر می‌رسد با توجه به سخنان آقای محسنی اژه‌ای می‌توان بخشی از مسئله جامعه را با همراهی قوه‌های مجریه و مقننه تا حدودی حل کرد و در مسیر آرامش سیاسی حرکت کرد.
مهمترین چالش‌ها را همین موضوع اجتماعی و اقتصادی میبنید؟ علت این چالش‌ها چیست؟
علت این مسائل هم مستقیما به سیاست خارجی برمی گردد. مسئله روابط با همسایگان، تعامل با دنیا، تعامل با آژانس بین المللی انرژی اتمی و نهاد‌ها و پیمان‌های بین المللی، مواردی است که می‌تواند چالش‌هایی را که نام بردم حل کند. آقای پزشکیان باید تمرکز بالایی روی سیاست خارجی داشته باشد و مشکلات این حوزه را حل کند. علت العلل مشکلات فعلی کشور سیاست خارجی است.
همه آن‌هایی که رای دادند و حتی آن‌ها که رای نداده اند توقعاتی از پزشکیان دارند، چقدر می‌توانیم از ایشان متوقع باشیم؟
برای پاسخ به این سئوال از این زاویه نگاه کنیم که اصلا آقای پزشکیان چه وعده‌هایی داده اند. ضمن این که معتقدم مطالبه گری فقط محدود به رای داده ها، یا آن‌ها که به پزشکیان رای داده اند، نیست. همه مردم ایران از رئیس‌جمهور کشور حق مطالبه گری دارند. هیچ یک از ایرانیان نسبت به دیگری اولویت بیشتر یا کمتری ندارد و پزشکیان، رئیس‌جمهور همه مردم ایران است. مطالبات رای نداده‌ها هم بر دوش پزشکیان است. این هم نکته مهمی است که لازم است بر آن تاکید کنم؛ شخصیت روحانی و پزشکیان، تفاوت‌هایی اساسی با یکدیگر دارد. یکی از ایرادات بزرگ روحانی این بود که با مردم حرف نمی‌زد. او سعی داشت مسائل را شخصی حل کند. به اعتقاد من اگر پزشکیان، شیوه مخاطب قرار دادن مردم را ادامه دهد، مشکل‌ها تا حد زیادی قابل حل است. البته این مخاطب قرار دادن نباید مترادف با ایجاد تنش شود. آقای پزشکیان به دنبال اجماع سازی سیاست گذاری در کشور هستند و من فکر می‌کنم با توجه به نوع آرایی که در این دوره از انتخابات دیدیم همه حاکمیت متوجه شد همه مشکلات کشور باید با همکاری یکدیگر حل شود. مجلس هم باید متوجه حد و اندازه خود باشد و نگاه کند در جامعه چقدر رای داشته و آراء و خواست مردم را در نظر بگیرد و بر همان اساس نیز درباره وزرای کابینه آقای پزشکیان تصمیم گیری کند. نماینده‌ای که با کمترین میزان رای وارد مجلس شده باید به اصول دموکراسی توجه کرده و ببیند مردم دوست دارند چه نوع کابینه‌ای برای ۴سال آینده هدایت کشور را بر عهده بگیرد.