حتی وقتی کرونا بود هم اوضاع بازار به این بدی نبود. دو سال گذشته بدترین سال‌های ما بوده و هست. مردم پولی برای خرید ندارند. این روزها وضع دستفروش‌ها از ما خیلی بهتر است.
بازار تهران در آستانه نوروز، شلوغ بود اما وضعیت خرید مثل هر سال نبود. فروشندگان و مردم هرچند نگران از وضعیت اقتصادی، همچنان به تغییرات کوچک دل بسته‌اند.
به گزارش تجارت نیوز، برخی مسئولان بر این باورند که افزایش نقدینگی به واسطه افزایش حقوق موجب افزایش تورم می‌شود. اما این نکته مهم را در نظر نمی‌گیرند که افزایش نقدینگی در حقوق یعنی تحریک تقاضا و این یعنی به حرکت درآمدن چرخ تولید و اقتصاد کشور. تا زمانی که مردم پولی برای خرج کردن داشته باشند با خیالی آسوده‌تر به خرید مایحتاج و نیازهای خود می‌پردازند. اما حالا دو- سه سالی می‌شود که بازار شب عید به خاطر همین سرکوب مزدی، تورم و مخاطرات معیشتی دیگر رونق ندارد. هر سال هم اوضاع از سال قبل بدتر می‌شود.
وقتی در طول سال تورم ماهانه تغییر می‌کند و سیر صعودی دارد اما حقوق و مزایایی که کارمندان، کارگران، بازنشستگان و... دریافت می‌کنند یک رقم ثابت سالانه است، دیگر نمی‌توان انتظار داشت که خرید اقلام غیرضروری از جمله کفش و لباس و...  جایی در سبد معیشت مردم داشته باشد.در حال حاضر بیش از ۶۰ درصد درآمد افراد صرف هزینه مسکن می‌شود و باقی‌مانده آن نیز کفاف خرید مایحتاج زندگی را نمی‌دهد. حالا دیگر همه باید بیش از دو شیف کار کنند تا بتوانند از پس هزینه‌های زندگی خود و خانواده‌هایشان بربیایند و در چنین شرایطی سوت و کور بودن بازار شب عید چندان هم تعجب‌برانگیز نیست.
حتی وقتی کرونا بود هم اوضاع به این بدی نبود
خیابان‌های شهر شلوغ است. ترافیک بیداد می‌کند. مراکز خرید اصلی شهر از جمعیت پر و خالی می‌شود اما وقتی به دست مردم نگاه می‌کنی، خبری از کیسه‌های رنگارنگ خرید نیست.
علیرضا، یکی از فروشنده‌های بازار، دراین‌باره می‌گوید: «هر سال این موقع دیگر تمام جنس‌هایی که آورده بودیم فروش رفته بود. حتی وقتی کرونا بود هم اوضاع بازار به این بدی نبود. دو سال گذشته بدترین سال‌های ما بوده و هست. مردم پولی برای خرید ندارند. این روزها وضع دستفروش‌ها از ما خیلی بهتر است. هر سال می‌گوییم شاید اوضاع بهتر شود، باز هم خرید می‌کنیم و چک می‌دهیم اما امسال واقعاً شرایط خیلی بد است. هنوز نمی‌دانیم قرار است چک‌هایمان را چطور پرداخت کنیم. از اول اسفند تابه‌حال شاید در نهایت ۱۰ جفت کفش فروخته باشم. باز آنهایی که اجناس بچگانه دارند وضع‌شان کمی از ما بهتر است. چون خانواده‌ها به هر سختی‌ که شده برای بچه‌ها خرید می‌کنند، شده در حد یک جفت کفش نو یا یک پیراهن.»
وضعیت خراب است
محمود یکی دیگر از فروشندگان توضیح می‌دهد: «انگار فقر ما مردم را بغل کرده و اصلاً هم قصد ندارد رهایمان کند. شرایط بازار خیلی بد است. هیچ‌کس توان خرید ندارد. خیلی از کاسب‌ها حتی برای عید جنس جدید نیاوردند. خیلی‌ها الان چند ماهی می‌شود که مغازه را تعطیل کرده‌اند و در اسنپ کار می‌کنند.وضعیت بازار خراب است. تورم همین‌طور افزایش پیدا می‌کند اما از افزایش حقوق و حساب بانکی مردم خبری نیست. کارگری که تنها ۱۲ میلیون تومان حقوق می‌گیرد و نصف بیشتر آن را هم باید بابت اجاره منزل بدهد چطور می‌تواند برای خرید شب عید به بازار بیاید؟ با کدام پول قرار است خرید کند؟»این فروشنده می‌گوید: «از طرف دیگر اجناس بی‌کیفیت چینی مغازه‌ها و خیابان‌ها را پر کرده و مردم ترجیح می‌دهند با همان اندک پولی هم که دارند از همین اجناس بی‌کیفیت اما ارزان خرید کنند. کفشی که برای ما بیش از ۸۰۰ هزار تومان تمام می‌شود و آن را برای فروش می‌گذاریم یک میلیون تومان در پیاده‌روها با جنس بی‌کیفیت به قیمت ۵۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسد؛ خب معلوم است کسی از ما خرید نمی‌کند.»
بازار شلوغ است اما ...
بازار تهران شلوغ است؛ اما مغازه‌ها همه سوت و کورند. ازدحام جمعیت در کنار دستفروشان نشان می‌دهد که مردم بیشتر از این توان خرید ندارند. آنها هم می‌خواهند سنت دیرینه خرید نوروز را به جا آورند و هم توانایی رفتن به مغازه و خرید از آنها را ندارند.
پرویز صاحب یک لباس‌فروشی در بازار بیان کرد: «الان عید دستفروشان است. آنها خوب کاسبی می‌کنند. جنس‌های بی‌کیفیت را با قیمت مناسب به مردم می‌فروشند و مردم هم چاره‌ای جز خرید این اجناس ندارند. ما هم اشتباه کردیم، باید به جای پرداخت اجاره مغازه و دادن چک دست دیگران برای آوردن جنس‌های تازه، بساطی کنار خیابان پهن می‌کردیم. قطعاً فروش‌مان خیلی بیشتر بود.مردم فقط وارد مغازه می‌شوند، اجناس را قیمت می‌کنند و می‌روند. از صبح تا الان که ساعت چهار بعدازظهر است تنها دو پیراهن مردانه فروخته‌ام. یعنی در نهایت ۱۵۰ هزار تومان سود کرده‌ام. نکته اینجاست که اگر بعد از عید بخواهم باز همین پیراهن‌ها را بیاورم، باید دو برابر پول بدهم پس همین ۱۵۰ هزار تومان هم سود به حساب نمی‌آید.»
خیلی‌ها از فروش اجناس‌شان اکراه دارند
یکی دیگر از مغازه‌داران در بازار به تجارت‌نیوز گفت: «مساله فقط نبود مشتری نیست، خیلی از مغازه‌داران از فروش اجناس خود اکراه دارند چون معلوم نیست الان که بفروشند بعد از عید باید همین جنس را با چه قیمتی تهیه کنند. برخی از مغازه‌داران با اینکه برای شب عید اجناس جدید آورده‌اند اما به این نتیجه رسیده‌اند که مغازه را تعطیل کنند و فروش را بگذارند برای سال جدید. البته اینها کسانی هستند که چک دست مردم ندارند.ما که برای خرید جنس چک داده‌ایم ناچار از فروش هستیم و باز هم آن‌قدر مشتری نداریم که از پاس شدن چک‌هایمان مطمئن باشیم. اوضاع اصلاً خوب نیست. مشتری اگر هم قصد خرید داشته باشد آن‌قدر چانه می‌زند که ما از سود خود هم می‌گذریم فقط برای اینکه جنس‌ها روی دست‌مان نماند و چک‌هایمان برگشت نخورد.»
آرام‌تر از همیشه اما هنوز زنده
یک راننده تاکسی، مردی میانسال با صورتی خسته و نگاهی پر از گلایه، افزود: «همه‌چیز گرون شده، کارفرما پول کارگر نداره، چک‌ها پاس نمی‌شن. خیابونا رو نگاه کن، خلوت شده. بچه‌ها همه چی دست خودشونه، مدرسه‌ها زود تعطیل کردن...» جملاتش پراکنده اما همه از یک چیز حکایت داشت؛ نارضایتی از وضعیت اقتصادی.
 فروشنده ای می‌گوید: بازار امسال نه تنها از پارسال بدتره بلکه کم پیش اومده که همچین وضعیتی دیده باشم. مردم دیگه پول ندارن. وقتی اولویت یه خانواده شده خرید برنج و گوشت و مرغ، دیگه کسی به فکر خرید کیف و کفش نیست. تا پارسال این مغازه مال خودم بود اما فروختم. دیگه نمی‌صرفید سرمایه‌ام اینجا بماند. فروختم و مجدد همین را اجاره کردم الان یه کارگر دارم اما می‌دونید چقدر سخته که یه کارگر رو نگه دارم؟».
نمایشگاه‌های بهاره
مرتضی، یکی دیگر از مغازه‌داران در بازار، به نکته دیگری اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: «فقط دستفروش‌ها نیستند که بازار ما را کساد می‌کنند، نمایشگاه‌های بهاره هم بلای جان ما شده‌اند و تمام مشتری‌هایمان را به سمت خود می‌کشند، البته کیفیت اجناسی که عرضه می‌کنند برخلاف ادعای مسئولان اصلاً مناسب نیست و عموماً مردم بعد از خرید پشیمان می‌شوند اما وقتی قدرت خرید مردم پایین است چاره‌ای جز استفاده از این نمایشگاه‌ها ندارند.»او در آخر بیان کرد: «برای رفتن و غرفه گرفتن در این نمایشگاه‌ها باید هفت خوان رستم را رد کنیم و البته هیچ‌وقت نوبت به ما که پارتی نداریم، نمی‌رسد و هر سال تعداد مشخصی هستند که در این نمایشگاه‌ها حضور پیدا می‌کنند. در حالی که دولت باید از همه کاسبان حمایت کند و این حمایت وقتی اتفاق می‌افتد که قدرت خرید مردم افزایش پیدا کند.»