کارگران می‌گویند  اگر تمام قیمت‌ها به ویژه کالاهای اساسی و مصرفی در کشور بر اساس معیار دلار سنجیده می‌شود و تابع قیمت‌های جهانی است، باید حقوق و دستمزدها نیز به تناسب آن چند نوبت افزایش یابد تا حداقل عقب ماندگی‌های مزدی کارگران جبران شود.تمام کشورها تحت تاثیر قیمت‌های جهانی دستمزدها را بالا می‌برند و این شایسته نیست که ما از قیمت‌های جهانی تبعیت کنیم و کالاهای داخلی را به تبعیت از افزایش قیمت جهانی بالا ببریم ولی دستمزدها فریز شوند و تنها یکبار در سال افزایش یابد. اگر قیمت روغن یا کالاهای دیگر در سال چند نوبت افزایش می‌یابد لازم است به تناسب آن دستمزدها نیز افزایش داده شود تا هم خلأ بین دستمزد و هزینه معیشت پر شود و هم قدرت خرید خانوارها افزایش یابد و چرخ اقتصاد بچرخد.
در این میان برای آنکه ارزش پول ملی حفظ شود بهترین راه این است که اگر قرار است قیمت کالاهای مصرفی و اساسی تغییر کند با یارانه پوشش داده شود تا قدرت خرید خانوارها حفظ شود و  هزینه‌های زندگی را تحت تاثیر قرار ندهد و این رویه در تمام کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه دنبال می‌شود.وقتی همه چیز بر اساس معیار دلار سنجیده می‌شود، حقوق کارگران هم باید بر این مبنا باشد. متاسفانه از سال‌های گذشته عقب‌ماندگی مزدی بسیاری داریم و هر سال اعلام کرده‌ایم که این عقب افتادگی را جبران می‌کنیم ولی این اتفاق نیفتاده است.