بازار ارز تحت‌تاثیر اظهارات دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین نوسان داشت. ترامپ اعلام کرد که آمریکا و ایران در مسیر همکاری برای صلح پایدار در غزه قرار دارند و از نقش مثبت تهران در آتش‌بس تشکر کرد. او از سفر خود به خاورمیانه و امضای توافق صلح در مصر خبر داد. این مواضع از دید تحلیلگران نشانه‌ای از کاهش تنش‌های منطقه‌ای و عاملی برای تعدیل انتظارات افزایشی در بازار ارز تلقی شد. بااین‌حال، وزارت خزانه‌داری آمریکا هم‌زمان تحریم‌های جدیدی علیه بیش از ۵۰ فرد و شرکت در ارتباط با تجارت نفت و گاز مایع ایران اعمال کرد؛ اقدامی که فشار اقتصادی محسوب می‌شود، اما به‌دلیل فضای دیپلماتیک مثبت، اثر دوگانه‌ای در بازار ایجاد کرد و موجب احتیاط توأم با امید شد.از سوی دیگر، پوتین در نشست روسیه-آسیای مرکزی گفت که اسرائیل پیام داده تمایلی به درگیری نظامی با ایران ندارد و حل مسائل منطقه را از مسیر دیپلماسی ترجیح می‌دهد. او همچنین تاکید کرد که ایران به همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پایبند است و روسیه در ارتباط مستمر با تهران برای حل مسائل هسته‌ای باقی خواهد ماند. مجموع این تحولات فضای بازار را میان خوش‌بینی سیاسی و تردید ناشی از تحریم‌ها در حالت انتظار قرار داد.آنچه از سخنان کارشناسان و شواهد بازار برمی‌آید، این است که اقتصاد ایران در مسیر دشواری قرار گرفته است. فشار‌های خارجی از یک‌سو و محدودیت منابع داخلی از سوی دیگر، فضای سیاست‌گذاری را به شدت تنگ کرده است. افزایش نرخ ارز، کاهش واردات کالا‌های اساسی، افت توان خرید مردم و رکود در سرمایه‌گذاری خصوصی همگی نشانه‌هایی هستند از آغاز دوره‌ای تازه از فشار تورمی گسترده. در چنین شرایطی، دولت اگر نتواند حقوق و دستمزد‌ها را متناسب با تورم تعدیل کند، احتمالاً با موج جدیدی از نارضایتی‌های اجتماعی و اقتصادی روبه‌رو خواهد شد.
اقتصاد ایران بار‌ها آزمون تحریم را از سر گذرانده است، اما هر بار با هزینه‌ای سنگین‌تر. فعال شدن مکانیسم ماشه می‌تواند بار دیگر همان چرخه معیوب را تکرار کند: کاهش درآمد‌های نفتی، جهش نرخ ارز، تورم بالا و کوچک‌تر شدن سفره مردم.اگر دولت برنامه‌ای برای کاهش وابستگی به نفت، تقویت تولید داخلی و حمایت واقعی از اقشار کم‌درآمد نداشته باشد، این دور از تحریم‌ها می‌تواند از گذشته هم فرساینده‌تر باشد.در نهایت، مسئله اصلی نه فقط «مقاومت در برابر تحریم»، بلکه توان تاب‌آوری مردم در برابر تورم و رکود است؛ توان و اعتمادی که هر روز اندکی از آن کاسته می‌شود.
حالا دیگر هر روزی که مردم از خواب بیدار می‌شوند، عددی تازه مقابل دلار می‌بینند و اصلا مشخص نیست که فردا و روز‌های دیگر این رقم چقدر باشد. هر چند نیز گاهی رقم دلار عقب نشینی می‌کند، اما تجربه ماه‌های اخیر نشان داده هر بار بدون تردید در یک پیشروی غافلگیر کننده نه تنها از عددی که عقب نشینی کرده عبور می‌کند بلکه حتی از آن نیز پیش می‌رود و این تقریبا به یک وضعیت ثابت برای ایرانیان تبدیل شده است. در کمتر از ۱۰ روز، ارزش پول ملی بیش از ۱۲درصد دیگر آب رفته و سفره‌ها کوچک‌تر شده‌اند. خانواده‌ها از خرید لبنیات صرف‌نظر می‌کنند، بازنشستگان از پس کرایه تاکسی برنمی‌آیند و جوان‌ها دیگر رؤیای خانه‌دار شدن را شوخی می‌دانند. تورم، دیگر فقط یک واژه اقتصادی نیست؛ زخم روزمره زندگی مردم است.از سوی دیگر حالا در جدول رده بندی بی ارزش ترین ارزهای جهان نیز ، ریال ایران با اختلاف بسیار در صدر قرار گرفته است.