محمود نیلی‌احمدآبادی افزود: همانطور که امتحان، معدل و مدرک شیوه‌های ارزیابی عملکرد است، رقابت‌هایی مانند المپیاد و انتخاب دانشجوی نمونه نیز شیوه دیگری برای ایجاد انرژی و نیروی محرکه در دانشجویان در جهت فعالیت‌های بیشتر و بهتر است تا از این راه موفقیت آنها در آینده تضمین شود. احمدآبادی با بیان اینکه امروزه در همه دنیا بر روی رده‌بندی و ایجاد شاخص‌هایی برای مشخص کردن بهترین‌ها کار می‌کنند، گفت: این فرآیندها در آینده کمک می‌کند تا در انتخاب‌های بعدی بتوان سریع‌تر و صریح‌تر تصمیم گرفت. البته ما معتقدیم که همه دانشجویان دانشگاه تهران به خاطر کیفیت ورود آنها به دانشگاه و تحصیلاتشان نمونه هستند و به‌راحتی در رقابت‌هایی که در سطح ملی و بین‌المللی برگزار می‌شود، شانس به‌دست آوردن رتبه را دارند. وی در ادامه با تاکید بر اینکه انگیزه‌ها برای ورود به صحنه رقابت‌ها کافی نیست، عنوان کرد: یکی از سیاست‌های دانشگاه این است که نه‌تنها انگیزه‌ها را برای آموزش بهتر بلکه برای مشارکت در رقابت‌ها هم افزایش دهد. باید این را هم بپذیریم که یکی از شاخص‌های رده‌بندی دانشگاه‌ها در کشور موفقیت دانش‌آموختگان آن دانشگاه است. بسیار مهم است که دانش‌آموختگان با چه کیفیتی فارغ‌التحصیل می‌شوند و در بازار کار و در مسئولیت‌هایی که دارند در چه موقعیتی قرار می‌گیرند و عملکردشان چه خواهد بود. احمدآبادی با اشاره به دغدغه و درخواست دانشجویان درباره مسائلی از جمله ازدواج و عضویت هیأت علمی گفت: درباره مسئله ازدواج دفتر مقام معظم رهبری هر سال با برگزاری مراسمی سعی دارد تا در این زمینه دانشجویان را تشویق کند. اما شغل یکی از دغدغه‌های مهم دانش‌آموختگان، خانواده آنها و دانشگاه است. کاری که ما از طرف دانشگاه می‌توانیم انجام دهیم این است که فرد دانش‌آموخته را آماده برای ورود به بازار کار کنیم. که بخشی از آن در آموزش‌های درسی مصوب است. آموزش‌های دانشگاه باید به ایجاد خلاقیت، تفکر منتقد و کارآفرین بودن دانشجو کمک کند. وی با اشاره به اینکه آموزش‌های ما نوآورانه نبوده است و ما در گذشته سیر می‌کنیم، افزود: بخشی از این عدم موفقیت ناشی از تمرکزی است که در وزارت علوم وجود دارد و برای هر تغییری باید یک مسیر طولانی طی شود.
رئیس دانشگاه تهران با تاکید بر اینکه امروز در کشور جمعیت بیکار تحصیل کرده نسبت به سایر گروه‌های جوان بالاتر است، گفت: این مسئله در مورد کسانی که مدرک دکترا دارند حتی بیشتر است. چون تصور بر این بوده کسی که مدرک دکترا دارد یا باید عضو هیأت علمی شود و یا اینکه در یک پژوهشگاه به‌عنوان پژوهشگر فعالیت کند. فارغ‌التحصیلان دکترای ما افراد توانمند و نخبه‌ای هستند که برای اشتغال آنها باید راه حل گسترده‌تری پیدا کرد.