صداوسیما نشان داده است که همیشه برای غافلگیر کردن مخاطبان خود دستی پر دارد و این بار خبر۱۴ شبکه یک سیما و سردبیر جوان و گوینده با سابقه آن زحمت حیرت‌زده کردن مخاطبان را بر عهده گرفتند. آن‌جا که محمدرضا حیاتی در خبری درباره «بریگزیت» می‌گوید: «انگلیس نشسته بر ارّه بریگزیت»! آقای حیاتی در واکنش به انتقادات روزهای اخیر می‌گوید گوینده خبر اختیاری ندارد و او در مقام گوینده تنها موظف است آنچه دیگران تهیه می‌کنند را بی کم و کاست بخواند. آنچه این گوینده پیشکسوت خبر می‌گوید توجیه قابل قبولی نیست و اگر «آب و نان» در تکرار چنین ادبیاتی نباشد بعید است هیچ فردی تمایلی به استفاده از آن در یک بخش خبری مهم داشته باشد. دوستان قدیمی همین گوینده خبر همچون مرحوم قاسم افشار و فواد بابان به دلیل چنین مواردی و حتی کمتر از آن عطای حضور مادام‌العمر در بخش خبری صداوسیما را به لقایش بخشیدند تا ادبیات ارّه‌ای دیگران را همچون حیاتی و‌شاگردان جوان او در بخش‌های خبری صداوسیما تکرار نکنند.به این موضوع می‌توان از نگاهی دیگر نیز توجه کرد. واقعیت آن است که بر خلاف آمارهای مقامات صداوسیما اثرگذاری شبکه‌های فارسی‌زبان خارجی بر مخاطبان ایرانی به خصوص در حوزه اخبار بیشتر از صداوسیمایی است که مدعی «رسانه ملی» بودن است. می‌توان این واقعیت را انکار و آنان که چنین باوری دارند را تخطئه کرد اما این واقعیت با انکار تغییری نمی‌کند. بنابراین بهتر آن است که شاهد ریشه‌یابی و بررسی چرایی سبقت گرفتن شبکه‌های خبری فارسی‌زبان خارجی از شبکه‌های خبری داخل کشور باشیم. به نظر می‌آید همین ادبیات ارّه‌ای که در روزهای اخیر جنجال به پا کرده است دریچه خوبی برای یافتن پاسخ به این پرسش است.واقعیت آن است که صحنه‌گردانان پشت و روی صحنه صداوسیما در عمل بر این باور هستند که بخش‌های خبری این رسانه بلندگوی پروپاگاندای آنان است و در مقابل رسانه‌های حرفه‌ای دیگر نقاط دنیا تمام تلاش خود را به کار می‌بندند که تا آن‌جا که می‌توانند رویکرد سیاسی و حتی ایدئولوژیک خود را پنهان کرده و آن را در لایه‌های زیرین اطلاع‌رسانی مخفی کنند. ریشه سبقت گرفتن رسانه آنان از رسانه ما همین نکته به ظاهر ساده و بدیهی است.