مطالب اکثر نشریات استانی و با درصدی کمتر در روزنامه‌های سراسری براساس محتوایی که در این مطبوعات منشر می‌شود خواننده را به این نتیجه می‌رساند که اینگونه نشریات بیش از آنکه منعکس کننده خبرهای کشور، استان و شهر محل سکونت مخاطب نشریه باشند در حال ارایه‌ی تصویری ناهمخوان از مدیران دستگاه‌های مختلف به مخاطبان هستند! مدیریت‌های ناتوان، اما پول‌دار. به عنوان نمونه، «گزارش تصویری چهره به چهره استاندار و نماینده مجلس»، «تلاش جهادی و آبادانی برای شهر» «در مدیریت با کسی شوخی ندارم»، «بازسازی صندلی پارک‌ها»، «خبرهای خوش فرماندار برای مردم» و... این جملات تیتر اول و دوم شماری از روزنامه و هفته‌های برخی از استان‌های کشور است. عناوینی که همه چیز و از جمله وضعیت استان‌ها و شرح وظایف مدیران را در بهترین حالت ممکن به تصویر می‌کشد. مدیرانی که روز و شب در تلاش هستند تا باری از دوش مردم برداند، در صورتی که در عالم واقع و تجربه زیست در همان استان و شهر مورد نظر چنین تصویری را برای ساکنان آن ترسیم نکرده است!
طی سال‌های گذشته و با افزایش چشم‌گیر استفاده از گوشی‌ها هوشمند و عضویت شهروندان در شبکه‌های اجتماعی رجوع و خرید نشریات به سطح نازل افول کرده است، مهمتر آنکه نشریات همانند همکاران سابق آنگونه که باید و شاید در پی تولید محتوا و پاسخ دادن به نیازهای مخاطبان نیستند. همین امر زمینه دور شدن نشریات از وظیفه بنیادین خود که اطلاع‌رسانی و انعکاس وضعیت موجود براساس واقعیت‌ها است را دور و دورتر کرده است، روزنامه‌ها نیز در جهت تامین مالی تحریریه و پرداخت حقوق به سایر کارکنان به سوی نشر خبرهای غیر واقعی و چاپ ریپورتاژ برای کارهای نکرده و انجام نشده مدیران استان‌ها و شهرها سوق یافته‌اند، مدیرانی بس کارنابلد و بی‌تجربه ولی به مدد پرداخت پول‌های قابل توجه دایم در میان خبرهای صفحه نخست روزنامه‌ها جولان می‌دهند. نشریات استانی طی سال‌های گذشته رسما به بولتن مدیران تبدیل شده‌اند. کمتر روزنامه و نشریه‌ای را می‌توان سراغ گرفت که رویه انتقادی خود را در قبال سیاست‌گذاری‌ها و فعالیت‌های جاری مدیران اجرایی پیشه کرده باشد. اکثر نشریات با فروش عکس و تیترهای خود به سازمان‌ها و دستگاه‌های مختلف برای ماندگاری خویش تلاش می‌کنند.
آنان با پرداخت پول به نشریات خبرهای خود را با آب و تاب فراوان منتشر می‌کنند در صورتی که روزنامه و نشریه‌ای که خواننده نداشته باشد آن خبر نیز خوانده و دیده نخواهد شد. چرا که هر چقدر این تلاش‌ها با اخذ آگهی-ریپورتاژ همراه باشد به همان میزان و احتمالا بیش از همیشه رسانه‌های فعال در فضای مجازی و مکتوب مخاطبان پایانی خود را از دست می‌دهند.