کد خبر: ۱۱۷۸۱۳

بلندای خواسته‌های مان به آبی برای نوشیدن فرو نشسته

احسان اسیوند

حیف که خبر حضور مردم غیزانیه با دبه‌هاي خالی آب، پای صندوق رای، در میان هیاهوی اخبار انتخابات اسفند ۹۸ گم شد، حیف که مسئولان، این اعتراض شریف و مسالمت‌آمیز را ندیدند تا به اعتراض‌هاي امروز نرسیم؛ البته از قدیم گفته‌اند که «گرهی که با دست گشوده مي‌شود، به دندان نگشایند» اما ظاهرا، غالب مسئولان استان تخصص دارند که مشکلات را به سمت بحران سوق دهند؛ چرا که غیزانیه جای دورافتاده‌اي نیست که به چشم نیاید و مشکلاتش پنهان باشد. غیزانیه یکی از سه بخش تابع و بزرگترین بخش اهواز است،٨٣ روستا واقع شده در دو طرف لوله‌هاي فرسوده و پیچ در پیچ نفت و گاز که ثروت، منفعت، دارایی و شکوه را از کنار فقر و نداری انتقال مي‌دهند. از همه اینها مهم تر اینکه، ۱۸۰ حلقه چاه نفت و تولید روزانه حدود ۶۰۰ هزار بشکه، آن را به یکی از مناطق نفت خیز خوزستان و کشور مبدل کرده است. 
حالا شما تصور کنید که نشسته روی گنج، سهم‌تان رنج باشد و از آب شرب که نه، حتی از آب بهداشتی محروم باشید و بیش از ۱۰ سال است که استاندار اصلاح طلب، اصول‌گرا و اعتدالگرا آمده‌اند و رفته‌اند و چندین مدیر آبفا پشت میز نزول اجلال کرده‌اند و غیزانیه را ندیده‌اند و فقط مردم را به وعده و «انشاءاله حل مي‌شود» حواله داده‌اند. به عنوان نمونه، این روزها کلیپ مربوط به دی‌ماه ۱۳۹۵ و بحبوحه انتخابات یازدهم ریاست‌جمهوری و وعده استاندار خوزستان برای حل مشکل آب غیزانیه ظرف مدت ۳ ماه، دست به دست مي‌شود و سؤالی بي‌پاسخ که «این سه ماه کی تمام مي‌شود!؟» مدام در ذهن تکرار مي‌شود و بي‌جواب، رها مي‌شود. یکی از دهیارها تعریف مي‌کرد که چند وقت پیش استاندار با رئیس مناطق نفت خیز جنوب، برای سرکشی آمده بودند غیزانیه، یکی از اهالی سؤالی ساده، اما بي‌جواب از استاندار مي‌پرسد: «نمی‌شه از این چهل تا لوله نفت، یکیش لوله آب باشه!؟»  پس خیلی نباید تعجب کرد که کارد به استخوان برسد و عنان کار از دست برود: «مردم غیزانیه در اعتراض به بي‌توجهی مسئولان به تامین نشدن آب شرب شان اقدام به بستن جاده اهواز- رامهرمز- امیدیه کردند...» اما نباید زود قضاوت کرد؛ شما تصور کنید که در گرمای ۴۰ درجه این روزها  و شرایطی که شما را به رعایت هر چه بیشتر شستن دست‌ها توصیه مي‌کند، بعضی روستاها هر ۴ روز یک بار و برای ۴ ساعت آب دارند و برخی دیگر، آب مورد نیازشان توسط تانکرهای سیار تامین مي‌شود؛ تانکرهایی که از طرف آبفا نیستند و برای مردم منطقه هزینه ساز هم هستند. در این میان بعضی ها، برای ذخیره آب تانکر فلزی دارند و بعضی دیگر حوضچه‌هاي سیمانی؛ حوضچه هایی مملو از جلبک و احتمالا باکتری...این است حال و روز مردمی که حتی فرمانده نیروی انتظامی اهواز هم، با زبان بي‌زبانی به آنها حق مي‌دهد: «اعتراض مردم به تامین نشدن آب شرب شان یک مطالبه قانونی است اما بایستی در مجرای قانونی انجام شود.»

ارسال دیدگاه شما

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیر سیستم منتشر خواهند شد
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهند شد
  • پیام هایی که به غیر از زبان پارسی باشد منتشر نخواهند شد
1399/3/6 -  شماره 4657
جستجو
جستجو
بالای صفحه
کد خبر: ۱۱۷۸۱۳

بلندای خواسته‌های مان به آبی برای نوشیدن فرو نشسته

احسان اسیوند

حیف که خبر حضور مردم غیزانیه با دبه‌هاي خالی آب، پای صندوق رای، در میان هیاهوی اخبار انتخابات اسفند ۹۸ گم شد، حیف که مسئولان، این اعتراض شریف و مسالمت‌آمیز را ندیدند تا به اعتراض‌هاي امروز نرسیم؛ البته از قدیم گفته‌اند که «گرهی که با دست گشوده مي‌شود، به دندان نگشایند» اما ظاهرا، غالب مسئولان استان تخصص دارند که مشکلات را به سمت بحران سوق دهند؛ چرا که غیزانیه جای دورافتاده‌اي نیست که به چشم نیاید و مشکلاتش پنهان باشد. غیزانیه یکی از سه بخش تابع و بزرگترین بخش اهواز است،٨٣ روستا واقع شده در دو طرف لوله‌هاي فرسوده و پیچ در پیچ نفت و گاز که ثروت، منفعت، دارایی و شکوه را از کنار فقر و نداری انتقال مي‌دهند. از همه اینها مهم تر اینکه، ۱۸۰ حلقه چاه نفت و تولید روزانه حدود ۶۰۰ هزار بشکه، آن را به یکی از مناطق نفت خیز خوزستان و کشور مبدل کرده است. 
حالا شما تصور کنید که نشسته روی گنج، سهم‌تان رنج باشد و از آب شرب که نه، حتی از آب بهداشتی محروم باشید و بیش از ۱۰ سال است که استاندار اصلاح طلب، اصول‌گرا و اعتدالگرا آمده‌اند و رفته‌اند و چندین مدیر آبفا پشت میز نزول اجلال کرده‌اند و غیزانیه را ندیده‌اند و فقط مردم را به وعده و «انشاءاله حل مي‌شود» حواله داده‌اند. به عنوان نمونه، این روزها کلیپ مربوط به دی‌ماه ۱۳۹۵ و بحبوحه انتخابات یازدهم ریاست‌جمهوری و وعده استاندار خوزستان برای حل مشکل آب غیزانیه ظرف مدت ۳ ماه، دست به دست مي‌شود و سؤالی بي‌پاسخ که «این سه ماه کی تمام مي‌شود!؟» مدام در ذهن تکرار مي‌شود و بي‌جواب، رها مي‌شود. یکی از دهیارها تعریف مي‌کرد که چند وقت پیش استاندار با رئیس مناطق نفت خیز جنوب، برای سرکشی آمده بودند غیزانیه، یکی از اهالی سؤالی ساده، اما بي‌جواب از استاندار مي‌پرسد: «نمی‌شه از این چهل تا لوله نفت، یکیش لوله آب باشه!؟»  پس خیلی نباید تعجب کرد که کارد به استخوان برسد و عنان کار از دست برود: «مردم غیزانیه در اعتراض به بي‌توجهی مسئولان به تامین نشدن آب شرب شان اقدام به بستن جاده اهواز- رامهرمز- امیدیه کردند...» اما نباید زود قضاوت کرد؛ شما تصور کنید که در گرمای ۴۰ درجه این روزها  و شرایطی که شما را به رعایت هر چه بیشتر شستن دست‌ها توصیه مي‌کند، بعضی روستاها هر ۴ روز یک بار و برای ۴ ساعت آب دارند و برخی دیگر، آب مورد نیازشان توسط تانکرهای سیار تامین مي‌شود؛ تانکرهایی که از طرف آبفا نیستند و برای مردم منطقه هزینه ساز هم هستند. در این میان بعضی ها، برای ذخیره آب تانکر فلزی دارند و بعضی دیگر حوضچه‌هاي سیمانی؛ حوضچه هایی مملو از جلبک و احتمالا باکتری...این است حال و روز مردمی که حتی فرمانده نیروی انتظامی اهواز هم، با زبان بي‌زبانی به آنها حق مي‌دهد: «اعتراض مردم به تامین نشدن آب شرب شان یک مطالبه قانونی است اما بایستی در مجرای قانونی انجام شود.»

ارسال دیدگاه شما

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیر سیستم منتشر خواهند شد
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهند شد
  • پیام هایی که به غیر از زبان پارسی باشد منتشر نخواهند شد