سیاست‌های غلط سدسازی و انتقال آب که در طول سالیان گذشته از سوی دولت‌ها در منطقه اجرا شده است هم کارون و خوزستان را تا مرز ویرانی پیش برده است و هم نارضایتی‌های اجتماعی گسترده‌ای را در میان شهروندان به وجود آورده است؛ علیرغم این همه همچنان مافیای گسترده و قدرتمند انتقال آب با حمایت سیاسیون و دولت‌ها، دست از سر باقیمانده حیات کارون برنمی‌دارند و هر سال طرح پشت طرح برای انتقال هر چه بیشتر آب از سرشاخه‌های کارون می‌دهند؛ طرح‌هایی که در مجلس تصویب می‌شود و دولت هم اجرا می کند.گویی وضعیت آب شرب و کشاورزی در خوزستان به سامان رسیده و دیگر مشکلی باقی نمانده است و حالا نوبت استان‌های مرکزی و کویری است که از آب کارون سیراب شوند، آن هم نه برای شرب بلکه برای صنایع و کشاورزی! هر روز و تقریبا در تمامی فصول سال، اخبار روستاهایی در اطراف کارون و سدهای بیشماری که بر فراز آن سر بر آسمان می‌سایند، منتشر می‌شود که مردم با دبه و بشکه در جستجوی آب هستند و یا با تانکر برایشان آب می‌آید، و گلایه‌های مردم که در حصار این همه سد، از نعمت آب شرب پاکیزه محرومند شنیده می‌شود اما باز هم گوش مسئولان بدهکار نیست و اصرار بر انتقال آب دارند. علاوه بر مشکلات فراوان در روستاهای خوزستان حتی در کلانشهر اهواز هم مشکل آب شرب بهداشتی وجودد دارد و بسیاری از مردم یا آب شرب می‌خرند و یا دستگاه‌های تسویه آب در منزل دارند اما تمامی اینها باعث نشده که در سیاست‌های انتقال آب تغییری به وجود آید. علیرغم اعتراضات گسترده خوزستانی‌ها و فعالان محیط زیست، ۳۰۰ میلیارد تومان بودجه برای طرح‌های انتقال آب این رودخانه در بودجه سال آینده کشور در نظر گرفته شده است که نگرانی‌ها از انتقال دوباره آب کارون را در میان مردم بیشتر کرده است.
فعالان محیط زیست می‌گویند ادامه روند انتقال آب کارون مشکلات فراوانی را برای خوزستان به وجود خواهد آورد، هر چند همین حالا هم بسیاری از مشکلات زیست محیطی نتیجه اجرای همین سیاست غلط در طول سال‌های گذشته بوده است.ریزگردهایی که نفس مردم را گرفته ثمره خشک شدن تالاب هورالعظیم است، از بین رفتن درختان و نیزارهای طبیعی که به آلودگی هوا انجامیده است و بیکاری ماهیگیران و کشاورزان، تنها بخش کوچکی از مشکلات خوزستان است.سیاست‌گذاران بدانند با ادامه انتقال آب کارون شهرهای خوزستان به سرعت به سمت بیابانی شدن پیش می‌روند.
طرح‌های انتقال آب از کارون اغلب به بهانه تامین آب شرب استان‌های مرکزی ایران اجرا می‌شوند اما حجم آبی که از این رودخانه برداشت می‌شود نشان می‌دهد که این انتقال آب به منظور استفاده در صنایع آب‌بر در استان‌های مرکزی کشور است. این موضوع نتیجه عدم مطالعات کافی در اجرای برخی طرح‌ها در مناطق خشک و بی آب است،چرا حالا باید مردم خوزستان و استان‌های همجوار،تاوان این ندانم‌کاری را با از دست دادن شغل و زندگی‌شان و نابود شدن محیط زندگی‌شان پس دهند؟ شهروندان خوزستانی همین حالا هم مشکلات فراوانی دارند که از مسئولان توقع می رود سعی خود را بر حل و فصل آنها بگذارند، نه اینکه با وجود این همه مخالفت و اعتراض باز هم کار خود را کنند و به سیاست غلط انتقال آب که در همه دنیا منسوخ شده است،ادامه دهند.