به گزارش فرارو، مدل شناختهشده استقبال از روسایجمهوری در ادوار مختلف همواره محل انتقاد بود. از تعطیل کردن مدارس و ادارات تا به خط کردن دانشآموزان و استقبالهای اتوبوسی حواشی بود که در این سفرها رخ میداد. این حواشی شاید در دوران حسن روحانی برای زدن رئیسجمهور وقت مورد استفاده قرار میگرفت، اما منحصر به دوران و دولت او نبود.سفرهای استانی از دوران احمدینژاد شکل جدیدی به خود گرفت و در دوران بعد از او، تا حدی تعدیل شد. در طول ۱۹ سال گذشته یک رویکرد تبلیغاتی بر سفرهای استانی حاکم بود. تا جایی که در بعضی مواقع مانند دوران دولت سیزدهم، صرفِ انجام سفرهای استانی به عنوان یک دستاورد مورد مانور تبلیغاتی گسترده در رسانهها قرار میگرفت. چه در فضای مجازی و چه در فضای رسانهای و حقیقی، همواره میزان استقبال از رئیسجمهور در سفر به استانها و تعداد آنها به یک امر مهم تفسیر میشود. دستاوردسازی از این سفرها از دولت نهم تا سیزدهم به وضوح قابل رهگیری است. دستاورد و نتیجه سفرهای استانی رئیسجمهور و اعضای هیئت دولت به استانها، به مهمترین دغدغه منتقدان در تمام سالهایی که این سنت وجود داشته، تبدیل شده است. چرا که هر سفر استانی میلیاردها تومان هزینه مشخص و نامشخص دارد و اگر به مصوبه ختم شود، اما خروجی نداشته باشد، بیفایده است. عباس عبدی، روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی یکی از منتقدان سفرهای استانی بود که در دولت سیزدهم انتقادات زیادی از جوانب مختلف به این مساله وارد میکرد. عبدی از تصمیم دولت پزشکیان برای لغو اجتماعات مردمی و تشویق رئیسجمهور استقبال کرد. شاید برخی تصور کنند انتقادهای این روزنامهنگار و تحلیلگر شناختهشده مربوط به دولت رئیسی است، اما سابقه آن به پیشتر از این برمیگردد.عبدی گفت: برداشت من این نیست که این سفرها رفتار پوپولیستی محسوب میشود. بازتابها و اثرات سفرهای استانی روحانی با احمدی نژاد متفاوت است. سفرهای پوپولیستی شامل یک مجموعه از رفتارها و اقدامات دولتمردان سابق بود که مورد نقد کارشناسان واقع میشد. به عنوان مثال تصویب طرحهای کیلویی بدون اخذ نظر کارشناسان و نسنجیدن جوانب آن، دریافت نامهها و دادن پول و وعدههای متعدد و... از عملکردهای مورد نقد در دولت قبل بود؛ بنابراین سفرهای استانی دولت یازدهم به لحاظ محتوا با دولت قبل متفاوت است. در عین حال باید دانست که، چون روسای جمهور پیشین به همین ترتیب استقبال مردمی سفرهای استانی را دنبال میکردند ممکن است مردم در شهرستان ها، تغییر شیوه سفرها را کم توجهی به خود تلقی کنند. شاید به همین دلیل دولت روحانی هم تصمیم گرفت به شکل ظاهری استقبالهای مردمی را ادامه دهد. اما اگر از من میپرسیدند که روحانی چه کاری میتواند انجام دهد؟ پیشنهاد میکردم که شیوه سفرهای استانی به این ترتیب را تغییر دهد تا مردم از این شیوه استقبال راحت شوند که به نظرم بیشتر تلف کردن وقت مردم و هزینه دولت است. به نظرم اگر سیاستمداری شخصیت و اعتماد به نفس داشته باشد از مردم نباید انتظار داشته باشد که در خیابان برایش هورا بکشند.