فرد اول ساسان حیدری نام دارد که البته به او «ساسی مانکن» می‌گویند. حیدری متولد سال ۱۳۶۷ در اهواز است و گفته شده ساکن کرج و دانشجوی رشته کامپیوتر (نرم‌افزار) دانشگاه نواب قزوین بوده که از سال ۱۳۸۵ پا به دنیای موسیقی می‌گذارد. در آن زمان اغلب کارهایی که از ساسی منتشر می‌شد با همکاری فردی به نام حسین مخته بود.
موفقیت برخی از آهنگ‌های زیرزمینی و بدون مجوز او مانند «رپ بندری» در سال ۸۶ و «پارمیدا» در سال ۸۷، باعث می‌شود به طور کامل وارد دنیای موسیقی شود. حالا موزیک ویدئوی جدید او بیشتر به خاطر چند اشاره به نام‌های متبرک از خانواده پیامبر مورد انتقاد قشر مذهبی قرار گرفته است هر چند که اقشار غیرمذهبی جامعه نیز همچنان دغدغه‌هایی چون محتوای غیراخلاقی این موزیک ویدئوها را دارند. البته برخی هم هستند و با عینکی سیاسی به این آهنگ‌ها نگاه می‌کنند و در واقع معتقدند این‌طور نیست که ساسی مانکن بدون قصد و منظور به سمت این محتواها رفته باشد و می‌گویند او در حال اجرای یک پروژه سیاسی و ضد فرهنگ رسمی فعلی است.
اما فرد دوم مهدی یراحی نام دارد. او نیز متولد اهواز است ولی در سال ۱۳۶۰. از کودکی به موسیقی علاقه داشت و گفته شده در اوایل دوران نوجوانی تئوری موسیقی و نیز سازهای پیانو و گیتار را آموخت ولی فعالیت حرفه‌ای را از سال ۱۳۷۹ و پس از مهاجرت به تهران آغاز کرد. باز هم برخلاف ساسی مانکن، رسیدن او به نخستین آلبومش، به طور فوری اتفاق نیفتاد و حدود ۱۱ سال طول کشید.
در این مدت یراحی بیشتر به آهنگسازی می‌پرداخت و حتی برای یک آهنگ داریوش اقبالی نیز آهنگ ساخت ولی دو آهنگ تلویزیونی نیز منتشر کرد که بسیار در شهرت او نقش داشتند. یکی ترانه‌ای با عنوان «منو رها کن» برای برنامه‌ای به نام «شب شیشه‌ای» که برنامه گفت‌وگو محور رضا رشیدپور بود و دیگری «هوای تو» برای برنامه ماه عسل. اولی در سال ۱۳۸۶ پخش شد و دومی در سال ۱۳۸۸. البته یراحی سه بار دیگر نیز در سال‌های ۹۰ و ۹۲ و ۹۳ تیتراژ این برنامه را خواند.
از نظر آلبوم اگر بخواهید بدانید یراحی در سال ۱۳۹۰ نخستین آلبوم رسمی خود را با عنوان منو رها کن منتشر کرد و در طول دهه ۹۰ شش آلبوم دیگر نیز با نام او منتشر شد که در میان آن‌ها «امپراطور» از همه موفق‌تر بود. یراحی در دهه ۹۰ البته روحیه انتقادی خود را هم با پرفورمنس‌هایی مثل بردن آب کارون روی سن و نمایش دادن آن به مخاطبین نشان داد ولی تقریبا از میانه دهه ۹۰ دیگر، رویکرد اعتراضی او قالب شد.
خواندن آهنگ «خاک» برای هوای خوزستان، حمایت از کارگران شرکت ملی فولاد اهواز، انتشار آلبوم‌هایی با عنوان سه‌گانه اجتماعی اول و نیز انتشار آهنگ‌هایی مثل «پاره‌سنگ» که در آن به صراحت رویکردی ضدجنگ (و به تعبیر منتقدانش ضد مقاومت) باعث شد که او بارها و بارها ممنوع‌الکار و عملا به یک خواننده زیرزمینی تبدیل شود. در نهایت یراحی، پس از خواندن یک موسیقی به نام «روسریتو» بازداشت و به حبس و شلاق محکوم شد. "