این بار خبری از اطلاعات نادرست نبود و کار اصلا به اما و اگر هفته آخر کشیده نشد؛ اسکوچیچ و شاگردانش نگذاشتند تا تکلیف قهرمانی این فصل به دو هفته آخر کشیده شود و با قدرت دو هفته زودتر قهرمانی خود را قطعی کردند.
تراکتوری‌ها این فصل از لحاظ فنی با فاصله بهترین تیم ایران بودند. شاید اگر در دیدار رفت مقابل التعاون کمی بیشتر دقت کرده بودند و از موقعیت‌ها بهره می‌بردند امسال تراکتور توانایی کسب یک جام آسیایی را هم داشت. تیمی که اکنون با ۵۱ گل زده بهترین خط حمله لیگ برتر را در اختیار دارد و همچنین با ۱۵ گل خورده بهترین خط دفاع لیگ هم به شاگردان اسکوچیچ تعلق دارد. امیر حسین حسین زاده با تاثیر مستقیم بر روی ۱۷ گل بهترین بازیکن این فصل لیگ برتر بوده است. علیرضا بیرانوند نیز که فصل سختی را پس از انتقال به تراکتور پشت سرگذاشت و فشار زیادی را تحمل کرد با ۱۵ کلین‌شیت بهترین دروازه‌بان لیگ برتر فوتبال ایران بوده است، البته نقش شجاع خلیل‌زاده و عارف آغاسی نیز در عملکرد درخشان خط دفاع تراکتور غیر قابل انکار است. مهدی ترابی نیز با ۵۱ خلق موقعیت خلاق ترین بازیکن لیگ برتر بوده است. ائ همچنین با ۸ پاس گل بهترین پاسور لیگ است.
اسکوچیچ نیز که این فصل بعد از دو سال دوری از فوتبال ایران در قامت سرمربی تراکتور به فوتبال ایران بازگشت عملکرد خیره‌کننده‌ای از خود به جای گذاشته است و علاوه بر خریدهای خوبی که از لیگ کرواسی انجام داد با انتخاب تاکتیک درست خود حالا شانس این را دارد تا با پیروزی در دو دیدار آینده رکورد بیشترین امتیاز تاریخ لیگ برتر را بشکند و نام خود را در فوتبال ایران ماندگار کند. تراکتور حالا برای اولین بار در تاریخ ۵۵ ساله خود قهرمان لیگ برتر شده است و نام تمامی این بازیکنان و کادرفنی برای همیشه در فوتبال آذربایجان جاودانه باقی خواهد ماند از بیرانوند در دروازه تا حسین‌زاده در خط حمله همگی خاطرات تکرار نشدنی برای هواداران تراکتور خلق کرده‌اند.
مدیریت تراکتور هم نقش مهمی در این قهرمانی داشته است، جذب بازیکنان مدنظر اسکوچیچ از لیگ کرواسی و همچنین امضای قرارداد با سه ستاره فصل قبل پرسپولیس که از عوامل اصلی قهرمانی تراکتور بوده‌اند، همگی نشان می‌دهند باید به مدیریت این تیم هم برای کسب این قهرمانی تبریک گفت.
اما بیش از همه باید به هواداران تراکتور تبریک گفت. هوادارانی که همواره در هر شرایط و شهری بازیکنان تراکتور را تنها نگذاشته‌اند. این روزها و ساعت‌ها آرزوی هواداران تراکتور بوده است. هوادارانی که عاشقانه دست از رویای خود نکشیدند و پای آرزوهای خود ماندند تا این تیم سرانجام طعم قهرمانی در فوتبال ایران را بچشد. این خوشحالی و حال خوب لایق مردم بزرگ و غیور آذربایجان و سایر هواداران تراکتور در سراسر ایران است.
فصل تازه‌ای در تاریخ تراکتور شروع شده و حالا تبریز پایتخت فوتبال ایران است. قطعا شور مدرسه فوتبال‌ها در تبریز بعد از این قهرمانی داغ‌تر می‌شود و کودکان زیادی به امید تکرار این اتفاق در مستطیل سبز پا به توپ می‌شوند.
امروز برای فوتبال ایران خوشحال‌ایم و این بعد از مردم تهران، اصفهان و خوزستان، مردم تبریز هم لذت قهرمانی را چشیدند. شاید آرزوی محالی باشد اما آرزو می‌کنم تا در هرکجای این کشور حتی برای یک بار هم که شده، مردم هر شهر و استان مثل امشب هواداران تراکتور از لذت قهرمانی تا صبح در خیابان‌ها شادی کنند و هیچ کجای ایران عزیزمان مشکل زیرساخت و رشد فوتبال را نداشته باشیم.
در پایان جا دارد گفته شود در کنار شادی برای مردم تبریز، نگران سرنوشت فوتبال در دیگر مناطق کشور باید باشیم. گویا مازندران باید دوباره چشم‌انتظار لیگ برتری شدن تیم‌هایش بماند؛ چرا که نساجی احتمالا راهی لیگ یک می‌شود. روزی را آرزو کنیم که هر گنجینه استعدادی در هر نقطه ایران، زمینه شکوفایی یابد و استان‌های فوتبال خیز همیشه در لیگ برتر نماینده داشته باشند.