این گزارش به خوبی نشان می‌دهد جوانی جمعیت نیاز مبرم کشور است و این نیاز هر روز بیشتر از روز قبل خودنمایی می‌کند. جوانی جمعیت برای هر کشوری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است چرا که هر کشوری برای طی کردن پله‌های ترقی و پیشرفت بیش از هر چیز به نیروی جوان نیاز دارد؛ اما در شرایط کنونی و با اینکه طی سال‌های گذشته دولت‌ها تلاش کرده‌اند که با وضع قوانین و مقررات از یک سو و اعلام شرایط تشویق‌کننده از سوی دیگر، زوج‌های جوان را به فرزندآوری تشویق کنند، اما گویا این سیاست‌ها نتوانسته تغییری در وضعیت ایجاد کند.مساله اینجاست که آیا واقعا پرداخت وام، اعطای امتیاز خرید خودرو و می‌تواند به تنهایی مشوقی برای فرزندآوری باشد؟ مساله اینجاست که بر خلاف انتظار‌ها هم تعداد موالید در کشور نرخ قابل قبولی ندارد و هم از سوی دیگر سن ازدواج بالا رفته و هر کدام این مسائل به تنهایی می‌تواند تثبیت‌کننده شرایط کهنسالی در جامعه باشد. مسئولان به جای اینکه به راهکار‌های بلندمدت فکر کنند عادت کرده‌اند برای رفع مشکلات به جای درمان تنها به روش‌های تسکین مقطعی روی بیاورند. در مورد ماجرای جوانی جمعیت هم همین اتفاق رخ داده است. طی تمام این سال‌هایی که مساله جوانی جمعیت مطرح شده است، تنها مسایلی که مد نظر قرار گرفته پرداخت وام فرزندآوری و مشوق‌هایی از این دست بوده است. اما اگر قرار باشد زوجی اقدام به فرزندآوری کنند، مساله تنها به دنیا آوردن فرزند نیست. در واقع مهم‌ترین مساله آینده‌ای است که این فرزند متولدشده پیش روی خود دارد. متاسفانه زیرساخت‌هایی که نیازمند ساختن آینده این فرزندان است نه تنها فراهم نیست که در شرایط بسیار بدی قرار دارد. بر اساس آمار‌های رسمی سال گذشته ما نزدیک به یک میلیون بازمانده از تحصیل داشته‌ایم که به گفته مسئولان اکثر این بچه‌ها به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور به ترک تحصیل شده‌اند. در چنین شرایطی چطور می‌توانیم انتظار داشته باشیم که افراد تنها به اتکا دریافت وام اقدام به فرزندآوری کنند. دولت‌ها به جای اینکه اعتبارات خود را صرف راهکار‌های کوتاه‌مدت کنند بهتر است به برنامه‌ریزی بلندمدت در این زمینه توجه داشته باشند، عزم دولت‌ها برای بهبود زیرساخت‌های مورد نیاز جامعه بیش از هر مساله دیگری باید مورد توجه قرار گیرد. تنها در این صورت است که می‌توانیم از این تله پیری جمعیت رهایی پیدا کنیم.