به گزارش فرارو، برخی نمایندگان مجلس و اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی می‌گویند خروج از NPT و حرکت به سمت ساخت بمب هسته ای یک الزام است، اما برخی دیگر معتقدند خروج از NPT کارت سبزی برای حمله مجدد اسرائیل و آمریکا علیه ایران صادر خواهد کرد. حسن بهشتی پور، کارشناس ارشد سیاست خارجی و تحلیلگر مسائل بین الملل، در گفت‌و‌گو با فرارو به تحلیل این موضوع پرداخته است:حسن بهشتی پور  گفت:«از دید من آنانی که بحث خروج از NPT را مطرح می‌کنند به واقعیت‌های موجود در روبط بین الملل و معضلات بعد از خروج ایران، توجهی ندارند یا نمی‌خواهند توجه داشته باشند چرا که فکر می‌کنند ایران باید سیاست تقابلی را همچنان ادامه دهد. درباره این موضوع باید به این افراد گفت اگر منظورشان این است که ایران باید از NPT خارج شود و به سمت تولید بمب اتم حرکت کند، بنابراین یک رویکرد را مطرح می‌کنند که جای بحث جدی دارد؛ آیا بمب هسته ای، قدرت بازدارندگی لازم را برای ما به وجود می‌آورد یا خیر. چون همین آقایان معتقد بودند که افزایش ذخیره اورانیوم می‌تواند برای ما بازدارندگی ایجاد کند و این در حالیست که دیدیم اورانیوم ۶۰درصدی تا ۴۳۲ کیلو هم رفت اما بازدارندگی ایجاد نکرد و به مراکز هسته ای کشور هم حمله شد. »وی افزود:«باید مشخص شود خروج ما از NPT با چه هدفی است یا اصلا قرار است به طرف مقابل چه پیامی ارائه کنیم؟ آیا می‌خواهیم بر ساخت بمب تاکید کنیم؟ این پیام که دشمنان ما را علیه ما متحدتر می‌کند و دوستان ایران را نیز دچار معضل می‌کند. چین و روسیه حداقل از نظر دیپلماتیک، در تلاشد از ایران حمایت کنند و صراحتا با اسنپ بک مخالفت می‌کنند، بنابراین اگر از NPT خارج شویم، چین و روسیه را نیز از خود جدا می‌کنیم و آنان نیز در وضعیتی قرار می‌گیرند که در گذشته و در هنگام رای دادن به قطعنامه‌های شش گانه قرار داشتند.»
راه حل منطقی، حفظ وحدت ملی و عدم خروج از NPT  است
این تحلیلگر ارشد سیاست خارجی در ادامه گفت:« نکته مهم این است که اگر نخواهیم بمب بسازیم و فقط می‌خواهیم از NPT خارج شویم که اعلام نارضایتی کرده باشیم، یا به طرف مقابل اعلام اعتراض کنیم، وضعیتی را ایجاد می‌کند که به نفع ما نخواهد بود یعنی نه از امتیازهای خروج از NPT استفاده می‌کنیم و هم مشکلات جدیدی را برای کشور ایجاد می‌کنیم. به همین دلیل است که معقدم تصمیم گیری در این زمینه بسیار حساس است چرا که می‌تواند فشار سیاسی و دیپلماتیک علیه ما را افزایش داده و امنیت ملی کشورمان را تحت تاثیر بگذارد.»وی افزود:«فکر می‌کنم راه حل منطقی این باشد که همچنان به همکاری با آژانس ادامه داده و رویکردمان در مقابل سیاست‌های یک طرفه تروئیکای اروپا، این باشد که با هماری با آژانس بهانه را از آنان بگیریم. حقیقت این است که آلمان، انگلستان و فرانسه، آلت دست آمریکا و اسرائیل محسوب می‌شوند و سیاست‌های مدنظر آمریکا و اسرائیل را دنبال می‌کنند. آمریکا و اسرائیل نمی‌توانستند اسنپ بک را فعال کنند. بنابراین این ماموریت به تروئیکای اروپا داده شده است. بنابراین ادامه عضویت در NPT می‌تواند در چارچوب توافقی که در قاهره شکل گرفته رده بندی شود. در عین حال ایران می‌تواند نگاهی به شرایط داخل کشور داشته باشد و با انجام برخی اصلاحات اقتصادی، سیاسی، فضای مثبتی را برای تاب آوری مردم در برابر فشارهایی که به وجود می‌آید، ایجاد کند. این موضع منطقی تر است؛ دفاع با اتکا به مردم و اصلاح روشهای غلطی که وجود داشته و استفاده از امکانات داخل کشور برای مدیریت کشور بدون اختلاف‌های جناحی یا زیر سوال بردن سیاست‌های کلی کشور. همه سیاست هایی که از سال ۱۳۸۱ به بعد (مقارن با پرونده سازی سیاسی علیه ایران) در پیش گرفتیم، سیاست‌های کلی نظام بود. نه سیاست‌های یک شخص یا یک دولت. اغلب تصمیم گیری‌های اساسی نیز در شورای امنیت ملی انجام می‌شده است. بهتر است به دنبال وحدت ملی و آگاهی بخشی باشیم. »