در همین خصوص یک فعال سیاسی اصول‌گرا در گفت‌وگو با سایت فرارو گفت: به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور حرف‌های اصلی‌اش را برای مجلس گذاشته است! در یکی دو ماه اخیر مسائلی در کشور اتفاق افتاده است که نشانه این است که دولت نتوانسته به وعده‌ها و شعار‌هایی که داده عمل کند. مقصر بسیاری از موارد هم ناکارآمدی تیم اقتصادی دولت است و آقای روحانی قاعدتا باید توضیحات مستدلی به نمایندگان بدهد. حسین کنعانی مقدم افزود: توقع خود من این بود که آقای روحانی مثل آقای خاتمی عذرخواهی کند. او باید به ناتوانی در عمل به وعده‌های خود یا عذرخواهی می‌کرد و یا آنکه موانع را اعلام می‌کرد. او درباره آنکه روحانی خود را همان روحانی ۹۲ و ۹۶ اعلام کرده می‌گوید: اینکه آقای روحانی گفت که از نظر جناح سیاسی تغییر نکرده، بیشتر یک تعارف سیاسی بود. البته آقای روحانی به سمت جناح راست چرخش نکرده بلکه به سوی خودش چرخیده است. خیلی از تصمیماتی که آقای روحانی قبلا می‌گرفت تابع تصمیمات جناح‌های سیاسی مثل اصلاح‌طلبان، کارگزاران و یا اعتدالگرایان بود. اما اکنون به نظر می‌رسد که حرف آن‌ها بر روی آقای روحانی اثر ندارد و او بر مبنای رای خود عمل می‌کند. برخی ممکن است برای این موضوع نام استقلال به کار ببرند، اما به نظر من یک نوع خودرایی در روحانی به وجود آمده است. کنعانی مقدم می‌گوید: روحانی احساس نمی‌کند بحرانی در کشور وجود دارد. آرامش او هم حاکی از بی اطلاعی او از عمق مسائل کشور باشد. این اصلا برای مسئولان خوب نیست. توقع مردم این بود که روحانی مسائل را شفاف با مردم مطرح کند، نه اینکه مسکن بدهد که جلوی دردشان را بگیرد. این فعال سیاسی اصول‌گرا برای شباهت‌های روحانی با احمدی نژاد از واژه روحانی نژاد استفاده می‌کند و می‌گوید: احمدی نژاد و روحانی هردو توجیه گر اعمال خود هستند. احمدی نژاد و روحانی در اینکه همه چیز را گل و بلبل می‌بینند با هم مشترکند. آن‌ها هیچ گونه تقصیری را در رفتار‌های خود نمی‌بینند. عمدتا دنبال این هستند که دیگران را مقصر جلوه دهند. این روش، روش خوبی نیست. مردم این را در زمان آقای احمدی نژاد تجربه کرده‌اند و دست رد بر سینه آن زده اند.
 یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم می‌گوید: روحانی به جای سخنرانی و گفتاردرمانی باید به مردم گزارش کار می‌داد. به باور او روحانی تلاش کرد برای مردم اطمینان خاطر ایجاد کند در حالی که باید کانون‌های بحران خیز را به جامعه معرفی کند. محمدصادق جوادی حصار می‌گوید: روحانی حتی المقدور نباید در شرایطی که فضای عمومی به نفع او نیست سخنرانی کند. او باید به جای گفتاردرمانی به مردم گزارش کار دهد. البته آقای روحانی در بخشی از سخنان خود درباره مسائل اقتصادی، هماهنگی‌ها در حوزه برجام و مناسبات اقتصادی ایران و غرب گزارشی ارائه کرد. اما با این روش آقای روحانی احتمال شکستن این فضای که شبکه‌های مجازی، رسانه‌های بین‌المللی و مخالفین داخلی دولت در تخطئه دولت برآمده‌اند بسیار پایین است. روحانی باید دست خود را برای گزارش‌های جدی‌تر پر می‌کرد. مثلا مصوباتی از شورای عالی امنبت ملی اعلام می‌کرد. مثلا می‌گفت: ما با پیگیری‌های دولت به این جمع‌بندی رسیده‌ایم که در روز عید قربان حصر شکسته شود. این می‌توانست برای کشور خبر خوبی باشد.
این فعال سیاسی می‌گوید: دولت باید توضیح دهد پول هدر رفته در صندوق‌های قرض الحسنه، موسسات مالی و بانک‌ها را تحت چه شرایطی پذیرفته و می‌خواهد پرداخت کند. وقتی دولت اعلام می‌کند که در سه ماه گذشته برای ما رانت ایجاد شده این سئوال پیش می‌آید که این رانت را چه کسی ایجاد کرده است. چرا دولت توضیح نمی‌دهد که چه کسانی از این رانت‌ها استفاده کرده اند؟ جوادی حصار ادامه می‌دهد: آقای روحانی دیشب تلاش زیادی کرد که به جامعه امید دهد و برای ملت اطمینان خاطر ایجاد کند. اما شکاف سخت موجود بین دولت و ملت اینگونه پر نمی‌شود. حقیقت این است که مردم به این نقطه رسیده‌اند و دولت‌های مختلف هم گفته‌اند که دولت‌ها در کشور خیلی قدرت ندارند. قدرت اقتصادی توسط موسسات بزرگ اقتصادی کشور مدیریت می‌شود. بخش خصوصی ما فلج شده است و ما عملا بخش خصوصی فعالی نداریم. بخش خصوصی که در حوزه سدسازی فعالیتش رونق داشت، قدرت رقابت با برخی نهاد‌ها را ندارد.
جوادی حصار در پاسخ به این سئوال که روحانی در جلسه سئوال از رئیس‌جمهور در مجلس چه چیز‌هایی بیان خواهد کرد، می‌گوید: آقای روحانی یک استراتژی برای خود تعریف کرده و آن استراتژی، استراتژی بقای دولت و مدارا با شرایط است. یک ذهنیتی برای دولت به وجود آمده است که اگر حرفی بزند درگیری، نزاع و کشمکش افزایش پیدا می‌کند و در غیر اینصورت هم باید همینگونه استخوان درگلو ادامه دهد. روحانی کانون‌های بحران آفرین را معرفی کند او با بیان اینکه شعار‌های مراکز بحران آفرین متوجه دولت است ادامه می‌دهد: همانطور که آقای مطهری اشاره کرده‌اند آقای روحانی باید کانون‌های بحران‌خیز را به جامعه معرفی کند. اما شجاعت این کار در آقای روحانی کمتر وجود دارد. این شجاعت به معنای شجاعت بد نیست.