از نهضت آزادی تا جبهه پایداری؛ این طیف گسترده سیاسی احزاب و چهره‌هایی بودند که نسبت به اقدام دولت ترامپ در تروریستی اعلام کردن سپاه پاسداران واکنشی منفی و اعتراضی نشان دادند   اما در حاشیه این واکنش‌ها چند نکته هم قابل ذکر است که در ادامه از آن خواهیم گفت:
۱. اقدام نمایندگان مجلس و برخی مجریان تلویزیون در پوشیدن لباس سپاه اقدامی نامتعارف و نمایشی بود که علاوه بر آثار سوء تبلیغی و سیاسی آن از نگاهی دیگر نیز قابل نکوهش است. واقعیت آن است که هنوز برای بخش‌هایی از جامعه که کم هم نیستند سپاه و بسیج بیشتر از آن که با اقدامات سال‌های اخیرش شناخته شود همان «مدرسه عشق» دوران دفاع هشت ساله است که شاگرد اول‌های آن مدرسه «همت»ها، «باکری»ها، «کریمی»ها، «خرازی»ها و... بودند. از همین‌رو دیدن لباس سبز سپاه بر تن کسانی که نان را به نرخ روز می‌خورند و منفعت‌طلبی‌شان شهره عام و خاص شده است بیشتر از آنکه جنبه حمایتی داشته باشد، رفتاری تخریب‌گرایانه است. ۲. با نگاهی به اظهارنظرها و بیانیه‌های چهره‌های سیاسی و احزاب میانه‌رو و اصلاح‌طلب شاهد آن هستیم که آنان در کنار نقدها و اعتراضات جدی که نسبت به وجوهی از عملکرد این نهاد نظامی دارند به میدان آمده و به دلیل خطری که برای امنیت ملی ایران احساس می‌کنند از سپاه پاسداران در برابر اقدام ترامپ حمایت و دفاع می‌کنند. در این میان حضور افراد شناخته شده‌ای که در مقاطع مختلف از جمله بحران۸۸ با برخوردهایی از سوی نهادهای امنیتی مواجه شده بودند اما امروز به دلیل هدفی بزرگتر در کنار سپاهیان هستند جالب توجه است. ۳. تصمیم‌گیران نظام می‌توانند این واکنش‌ها را نشانگر صحیح بودن مسیر خود دانسته و همین مسیری که تا امروز طی کرده‌اند را ادامه دهند و یا مسیر دومی را برگزینند و نسبت به این مسئله حساسیت نشان دهند که انتقادات مطرح شده نیز به اندازه حمایت‌هایی که این روزها شاهدش هستیم دلسوزانه بوده و از سر خیرخواهی است. به نظر می‌آید انتخاب مسیر دوم و اصلاح برخی خطاها و هم‌چنین اجتناب نظامیان از حضور در حوزه‌های اقتصادی و سیاسی که مورد تاکید رهبران انقلاب نیز بوده و است انتخابی بر مبنای منافع ملی خواهد بود.۴. واقعیت آن است که اگر با گوش‌ها و چشم‌های باز از کنار مردم کوچه و بازار عبور کنیم مردمانی نیز هستند که تمایلی به واکنش منفی به تصمیم ترامپ ندارند. آیا باید آنان را آمریکایی و اسرائیلی‌هایی نامید که اهل وطن‌فروشی هستند و یا باید در کارنامه و عملکرد خود نگاهی بی تعارف داشته باشیم و ببینیم کدام خطای ما سبب آن شده است که امروز در جامعه کسانی هستند که حتی نسبت به چنین تصمیمی که مستقیماً امنیت ملی را تهدید می‌کند نیز سکوت را ترجیح می‌دهند؟!