مچنین گروه‌هایی مانند دفتر هماهنگی نهضت آزادی و جبهه ملی نیز ثبت نام کردند و بهترین انتخابات و بهترین مجلس ثمره آن بود.آنچه آقای روحانی می‌گوید واگویه اظهاراتی است که سال‌ها فعالان سیاسی اصلاح‌طلب و دموکراسی‌خواه از آن سخن گفته‌اند؛ نقد و اعتراض به محدودیت‌های شورای نگهبان برای حضور کاندیداهای همه سلایق در انتخابات و رد‌صلاحیت‌هایی که با ابزار نظارت استصوابی در هر دوره سبب کنار گذاشته شدن جمعی از شایستگان می‌شود. بنابراین بیان این اظهارنظرها به خودی خود نمی‌تواند امر چندان مهمی تلقی شود، جز آن که فردی در بالاترین سطح قوه اجرایی هم‌صدایی خود را با جریانات دموکراسی‌خواه در مطالبه انتخابات آزاد به شکل صریح و علنی اعلام کرده است. مشکل اساسی اما این‌جاست که سابقه رئيس دولت اعتدال در تبدیل این نوع هم‌زبانی‌ها به اقدام و عمل چندان روشن نیست و از همین رو احتمال تبدیل شدن این اظهارات همدلانه در رد موانع برگزار شدن انتخابات آزاد به اقدامی عملی آنقدرها هم بالا نیست که بتوان امیدی به آن بست.
ممکن است برخی در پاسخ مدعی شوند که رئيس قوه مجریه چه امکان و اختیاری برای رفع موانع انتخابات آزاد و تغییر رویکرد شورای نگهبان در اعمال نظارت استصوابی دارد که چنین انتظاراتی از او داشته باشیم و عدم اقدام او را نقد کنیم؟ در پاسخ باید گفت که بنا بر قانون اساسی جمهوری اسلامی رئيس‌جمهور بر جایگاه مسئول اجرای قانون اساسی نیز تکیه زده است و از طرف دیگر بخش بزرگی از فرآیند اجرایی انتخابات تحت اختیار دولت و به طور مشخص وزارت کشور است. اگر رئيس دولت دوازدهم به واقع بر این باور است که رویکرد شورای نگهبان سبب تضعیف هر دوره مجلس نسبت به دوره قبل شده و بهترین مجلس در طول تاریخ انقلاب مجلس اولی بود که نمایندگان آن در یک انتخابات آزاد انتخاب شده‌اند ضرورت دارد تا زمانی که چنان شرایطی فراهم نشده است از نقش‌آفرینی دولت در اجرای انتخابات جلوگیری به عمل آورد. از سویی دیگر شیخ دیپلمات به خوبی به این نکته آگاه است که شرایط حساسی که کشور در آن گرفتار آمده ضرورت انتخاباتی پر شور را بیشتر از همیشه کرده است و از طرف دیگر شرط لازم برای چنین انتخاباتی ایجاد امکان برای حضور طیف‌های فکری و سیاسی مختلف در رقابت است. رایزنی در سطوح عالی نظام برای اجماع‌سازی حول محور انتخابات آزاد که تنها راه عبور از بحران‌های موجود است دیگر وظیفه‌ای است که در حوزه عمل بر عهده حسن روحانی خواهد بود، البته اگر او به بیش از سخنرانی‌های بي‌عمل در موضوعات این چنینی بیندیشد!