غایب آشکار در این جلسه چین بود و این در حالی بود که بسیاری، از این رویداد به عنوان «تغییر دهنده بازی» یاد می‌کنند چرا که برای پیوند هند، خاورمیانه و اروپا طراحی شده است؛ طرحی برای ایجاد تعادل در برابر قدرت‌طلبی چین. این کریدور شامل خطوط راه آهن و کشتیرانی است که از امارات متحده عربی، عربستان سعودی، اردن و اسرائیل می‌گذرد. این کریدور را می‌توان از چند منظر بررسی کرد و به ابعاد مختلف آن پرداخت. شاید مهمترین موضوع در این میان اهرمی‌است که این کریدور در اختیار آسیا و اروپا قرار می‌دهد تا چالشی باشد در راه جاه‌‌طلبی‌های اقتصادی چین. این کریدور که شامل کشورهایی از جمله هند، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، اردن، اسرائیل و اتحادیه اروپا می‌شود، به تقویت امور تجاری، عرضه منابع انرژی و بهبود حوزه دیجیتال کمک می‌کند. آن گونه که به نظر می‌رسد جو بایدن قصد دارد با معرفی واشنگتن به عنوان شریک و سرمایه‌گذار جایگزین برای کشورهای در حال توسعه در گروه G۲۰، با فشار کمربند و جاده چین در زیرساخت‌های جهانی مقابله کند.
رئیس جمهور ایالات متحده در این مراسم اعلام کرد که این پیمان «فرصت‌های بی‌پایان» را برای استفاده از انرژی پاک، برق پاک و غیره و در راستای اتصال جوامع فراهم می‌کند. قدرت چین به سرعت در حال افزایش است، به طوری که بسیاری از کشورها نیاز به جایگزینی را احساس می‌کنند. البته پروژه جدید لزوما پروژه زیرساخت جهانی چین را که وجود مستقل خود را دارد، تضعیف نمی‌کند. جزئیات در حال حاضر بسیار غیرشفاف است. اما مقامات آمریکایی و اروپایی که در آن جلسه حضور داشتند، از آن به عنوان یک تغییردهنده بازی و یک حرکت تاریخی استقبال کردند. آنها گفتند که این کریدور زمان تجارت بین هند و اروپا را ۴۰ درصد کاهش می‌دهد. نماینده پکن در زمان اعلام حضور نداشت. این موضوع را هم باید در نظر داشت که اگر این کریدور به مرحله اجرا برسد بندر چابهار ایران هم که قرار بود نقطه اتصال هند به اروپا باشد کنار گذاشته خواهد شد.