انتشار ویدئویی از صحبتهای توهینآمیز یکی از هواداران فوتبال در حاشیه دیدار پرسپولیس و سپاهان، سبب شد تا بار دیگر تب فضای غیرفرهنگی و غیراخلاقی استادیومهای فوتبال بالا بگیرد و واکنشهای مختلفی را به همراه داشته باشد. به طوری که در همین چند روزی که از انتشار این کلیپ میگذرد بیانیهها و دستورات مختلفی در این زمینه صادر و بر سالمسازی جو ورزشگاهها تاکید شده است، البته اولینبار نیست که چنین اتفاق تلخی با توجه به رسانهای شدن، احساسات عمومی را جریحهدار میکند و سبب میشود برای یک مدت، بر طبل اخلاق و فرهنگ کوبیده و نسبت به اصلاح این شرایط دستورات انضباطی و فوری صادر شود. اگر امروز صحبتهای توهینآمیز یکی از تماشاگران، متولیان فوتبال را نسبت به فضای فرهنگی فوتبال حساس کرده،۱۷سال پیش در همین دیدار سپاهان و پرسپولیس در اصفهان، نابینا شدن چشمهای سرباز احمدی در اثر پرتاب ترقه در درگیری هواداران دو تیم، یکی از اتفاقاتی تلخی بود که برای زمان زیادی فضای فوتبال را تحتتاثیر قرار داد. اگر امروز هتاکی یکی از تماشاگران به بانوان تماشاگر در ورزشگاه آزادی، احساسات افکارعمومی را برانگیخت، ۱۲ سال پیش هم اتفاق ورزشگاه فولادشهر، احساسات زیادی را جریحهدار کرد و آن روز هم برای جلوگیری از تکرار چنین اتفاقاتی، شعارها و وعدههای زیادی داده شد.
از اتفاق تلخ ۱۰ دیماه۸۶ تا اتفاق تلخ ۱۲ اردیبشهت ۱۴۰۲، در حالی نزدیک به ۱۷ سال میگذرد که در این مدت بارها در استادیومهای فوتبال شاهد هتاکی، پرتاب ترقه و سنگ، سر دادن ریتمیک و هماهنگ فحاشیهای رکیک و حتی چاقوکشی بودهایم، با این حال، این اتفاقات اگر چه همه آنها به اندازه نابینا شدن سرباز احمدی و صحبتهای توهینآمیز نسبت به بانوان هوادار، تلخ و تکاندهنده بود اما استمرار چنین اتفاقات غیرفرهنگی سبب شد فضای ورزشگاهها کمتر روزی سالم و اخلاقی باشد و به خصوص در بازیهای بزرگ با وجود ورود بانوان به استادیومها، همچنان فحاشیهای رکیک ادامه دارد.اینکه ۱۷ سال پس از نابینا شدن سرباز احمدی، جو نامناسب ورزشگاهها، این بار به دلیل اظهارت توهینآمیز نسبت به بانوان تماشاگر، احساسات را برمیانگیزد، نشان میدهد که اقدامات صورت گرفته و برخوردهایی که انجام شده است، هیچکدام تاثیرگذاری لازم را نداشته است و فضای استادیومها هر روز آلودهتر از نظر اخلاقی شده است، البته فضای غیراخلاقی استادیومها که در خیلی از مسابقات دیده میشود، در صورت رسانهای نشدن، کمتر حساسیت فدراسیون فوتبال و باشگاهها را به همراه داشته است. در این بین اما برخی حوادث تلخ مانند نابینا شدن سرباز احمدی یا وایرال شدن حرفهای توهینآمیز درباره بانوان تماشاگر برای مدتی دوباره باعث میشود تا پرونده سالمسازی استادیومها روی میز بیاید و همان حرفها و اقداماتی که برای حل این مشکل وعده داده شده بود، تکرار شود. تداوم فحاشیهای سازمانیافته و همچنین درگیریهای فیزیکی بین هواداران در جریان مسابقات لیگ، ناکارآمد بودن برخوردهای انضباطی را نمایان میکند. به همین خاطر به نظر میرسد برای سالمسازی فضای فوتبال باید با آسیبشناسی دقیق و ریشهای، نسبت به تدوین راهکارهای لازم جهت بهبود جو فرهنگی فوتبال اقدام کرد وبرخوردهای انضباطی باید بازدارنده باشد و تکرار تخلف را پرهزینه کند.