هادی افشاری امین، فعال حوزه بازنشستگان تامین اجتماعی در رابطه با مهم‌ترین مشکلاتِ بازنشستگان تأمین اجتماعی گفت: معیشتِ ما طی سال‌ها آسیب دیده است. در حالیکه طبق قانون و ماده ۹۶ تأمین اجتماعی، حقوق بازنشستگان باید مطابق با هزینه‌های زندگی افزایش یابد، اما این اتفاق نمی‌افتد. حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی در واقع در شورایعالی کار تعیین می‌شود در حالیکه ما حتی یک نماینده هم در شورایعالی کار نداریم.
به گزارش ایلنا،افشاری با اشاره به آغاز به کار جلساتِ مزدی شورایعالی کار افزود: افزایش دستمزدها هیچ تناسبی با نرخ تورم و سبد هزینه‌های زندگی ندارد. حتی این رقم با خط فقری که از سوی مراجع رسمی مدت‌ها پیش اعلام شده هیچ نسبتی ندارد. اگر قرار باشد امسال نیز مانند سال‌های قبل دستمزد بدون توجه به مشکلاتِ معیشتی و هزینه‌های زندگی تعیین شود، حق خود می‌دانیم که به این موضوع اعتراض کنیم. در سال ۱۴۰۱ حداقل حقوق ۴ میلیون و ۱۷۹ هزار تومان بود و در سال ۱۴۰۳ به ۷میلیون و ۱۶۳ هزار تومان رسید. یعنی چیزی حدود ۷۱درصد افزایش پیدا کرد. در این بازه زمانی سکه از ۱۳ میلیون به ۴۴ میلیون رسید؛ البته این نرخ سکه برای ابتدای سال است. یعنی در این فاصله‌ی زمانی سکه حدود ۳۳۰درصد افزایش قیمت پیدا کرده و دستمزد تنها ۷۱ درصد افزایش یافته است. ضمن اینکه باید توجه کنیم که سکه از ابتدای سال به رقم ۵۶ میلیون تومان رسیده است و حداقل دستمزد روی همان عدد ۷میلیون و ۱۶۳ هزار تومان مانده است.
افشاری امین بیان کرد: افزایش نرخ طلا و دلار همه تأثیر خود را روی بازار می‌گذارد. مواد غذایی و کالاهای اساسی در طول این سال‌ها افزایش قیمت سرسام‌آور داشته در حالیکه دستمزد بازنشستگان تنها ۷۱درصد افزایش یافته است. به همین دلیل است که بسیاری از بازنشستگان برای تأمین هزینه‌های زندگی مجبور هستند به کارهایی مثل نگهبانی، مسافرکشی و... رو بیاورند. بازنشستگان به جای اینکه دوران میانسالی و پیری خود را در آرامش بگذرانند، باید باز هم کار کنند و اتفاقا باید سخت‌تر کار کنند تا از پس حداقل هزینه‌های زندگی خود بربیایند. وی در اعتراض به رقم ناچیزِ همسان‌سازی می‌گوید: برای همسان‌سازیِ حقوق بازنشستگان حداقل‌بگیر تبلیغات بسیاری کردند. در ابتدا گفتند همسان‌سازی به حداقل‌بگیرها تعلق نمی‌گیرد و بعد تحت عنوان کمک هزینه معیشتی ۷۰۰ هزار تومان دادند که این رقم پول ۷۰۰ گرم گوشت است.
افشاری امین همچنین به مشکلات درمانیِ بازنشستگان اشاره کرد و توضیح داد: مسئله دیگر ما ضعف در خدمات درمانی است. در دوره بازنشستگی نیاز به خدمات درمانی بیشتر می‌شود اما بازنشستگان هر سال بیشتر از سال قبل به حال خود رها می‌شوند. صفر تا صد هزینه‌های درمان برعهده سازمان است اما تأمین اجتماعی، از بیمه تکمیلی به عنوان بازوی حمایتی استفاده کرده است و نیمی از هزینه بیمه را به بازنشستگان تحمیل کرده اما حتی همین بیمه تکمیلی هم نتوانسته نیازهای بازنشستگان را تأمین کند. امروز این خدمات به حداقلی‌ترین میزان رسیده است. مثلا برای آزمایش، دو میلیون و پانصد هزار تومان ظرفیت در سال گذاشته‌اند که برای یک فرد مسن مبلغ کمی است. مبلغ بیمه تکمیلی را برای امسال ۴۱درصد افزایش دادند که باعث کاهش حقوق ما شد، اما خدمات بیمه تکمیلی مانند سال گذشته است. برای تمدید بیمه تکمیلی با شرکت آتیه‌سازان حافظ، نمایش بازی کردند و گفتند شرکتی حاضر به بستنِ قرارداد نشده است اما در نهایت قرارداد با این شرکت تمدید شد و به جای اینکه برای سال جدید اوضاع بهتر شود، بدتر شد.
وی در پایان تأکید کرد: ما سال‌ها بیمه‌پردازی کردیم و حالا با شغل دوم هم زیر خط فقر هستیم. نتیجه‌ی ۳۰ سال کار، حقوق ۱۰ میلیون تومانی است و نتیجه‌ی پرداختِ حق بیمه‌ی پایه و تکمیلی، خدماتِ درمانی ناچیز است.