کد خبر: ۱۳۶۳۷۸

جوانان و فارغ‌التحصیلان انگیزه‌ای برای ورود به بازار کار ندارند

گروه اقتصادی کارون: تازه‌ترین آمار درباره وضعیت بازار کار کشور منتشر شد که نشان از کاهش نرخ بیکاری دارد. این آمار اگرچه در ابتدای امر می‌تواند نشانه‌ای مثبت برای بازار کار کشور باشد، اما با توجه به شرایط اقتصادی کشور، تورم بالا، رکود سنگین و خوابی که بسیاری از تولیدکنندگان و صنایع رفته‌اند، با واقعیت اقتصادی به هیچ وجه همخوانی ندارد.

 بر همین اساس، در حال حاضر این سئوال مطرح که بیکاران کشور در حال حاضر کجا رفته‌اند که نرخ بیکاری کاهنده بوده است. براساس گزارش مرکز آمار ایران، در پایان سال ۱۴۰۳ نرخ بیکاری به ۷.۶ درصد رسیده است. بنا به این آمار، تعداد بیکاران کشور در پایان ۱۴۰۳، دو میلیون و ۲۹ هزار و ۵۴۴ نفر بوده که نسبت به سال ۱۴۰۲ نیم درصد کاهش یافته است.کارشناسان در این رابطه می‌گویند مساله پایین بودن نرخ بیکاری در کشور ما به خصوص در چند سال اخیر که کاهنده بوده، محل پرسش و نقد بسیار جدی است، زیرا با واقعیت‌های اقتصادی و جمعیتی همخوانی ندارد و به خصوص به لحاظ میدانی و بررسی‌های اجتماعی و اقتصادی هم همخوانی با واقعیت‌های کشور ندارد.ما در حوزه آمارگیری مشکلاتی در کشور داریم؛ این فقط مربوط به مساله نرخ بیکاری و اشتغال نیست. شما می‌بینید که در همه بخش‌ها مشکلات متعددی داریم و حتی در بخش‌هایی که اطلاعات آماری، مساله حساس برای کشور هست هم دچار مشکل هستیم.دومین موضوع که در همین راستا می‌شود مطرح کرد، روش‌های آمارگیری است که در بخش‌های تخصصی مطرح می‌شود. آن هم پایه محاسباتی که دارد، آمار نفوس و مسکن است. وقتی هم که آمار نفوس و مسکن دچار مشکلات اساسی و با خلاء همراه است، بنابراین آمارهای فنی در بخش‌های تخصصی با مشکل مواجه می‌شود؛ یعنی روش‌ها و شیوه‌ها پاسخ‌گو نخواهد بود.  این در حالی است که در بخش‌های خاص جمعیتی، نرخ بیکاری بالا داریم. درست است که نرخ بیکاری عمومی ما ۷.۶ درصد است، اما ما در بخش جوانان بالای ۲۳، ۲۴ درصد نرخ بیکاری داریم که چند سال است تداوم دارد.در بخش فارغ‌التحصیلان، نرخ بیکاری بالا داریم و بالاترین نرخ بیکاری مربوط به بخش فارغ‌التحصیلان دانشگاهی است که بیش از ۴۰ درصد بیکاران ما را این گروه تشکیل می‌دهند. در بخش زنان هم نرخ بیکاری بالا داریم.در واقع در سه بخش جمعیتی که جویای کار هستند، نرخ بیکاری بسیار بالا و غیرقابل قبول داریم، بنابراین آنچه که نرخ بیکاری پایین و کاهنده هست، در نرخ بیکاری عمومی است که نباید گول‌زننده باشد. ما در آن بخش‌های حساس و با انگیزه و متقاضی کار نتوانستیم مشکلات را برطرف کنیم.مساله بعدی، نرخ مشارکت اقتصادی است. نرخ مشارکت اقتصادی ما در کشور بسیار پایین است. البته این هم دلایل متعدد و خاص خود را دارد. وقتی نرخ مشارکت اقتصادی پایین می‌آید، خودبه‌خود روی جمعیت فعال تاثیر دارد و جمعیت فعال را کوچک می‌کند و جمعیت فعال نمی‌تواند بزرگ شود.وقتی جمعیت فعال رشد طبیعی ندارد و کوچک است، خب نرخ بیکاری و اشتغال هم از جمعیت فعال استخراج می‌شود و به همین نسبت نرخ بیکاری نمی‌تواند افزایش پیدا کند، چون نرخ مشارکت پایین است. برای مثال، در بخش زنان، نرخ مشارکت اقتصادی در حدود ۱۴ درصد است. ببینید جمعیت زنان به دلیل شرایط خاص کشور که استقلال مالی زنان بیش از گذشته شده، نرخ پایینی است.

ارسال دیدگاه شما

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیر سیستم منتشر خواهند شد
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهند شد
  • پیام هایی که به غیر از زبان پارسی باشد منتشر نخواهند شد
1404/3/10 -  شماره 5828
جستجو
جستجو
بالای صفحه
کد خبر: ۱۳۶۳۷۸

جوانان و فارغ‌التحصیلان انگیزه‌ای برای ورود به بازار کار ندارند

گروه اقتصادی کارون: تازه‌ترین آمار درباره وضعیت بازار کار کشور منتشر شد که نشان از کاهش نرخ بیکاری دارد. این آمار اگرچه در ابتدای امر می‌تواند نشانه‌ای مثبت برای بازار کار کشور باشد، اما با توجه به شرایط اقتصادی کشور، تورم بالا، رکود سنگین و خوابی که بسیاری از تولیدکنندگان و صنایع رفته‌اند، با واقعیت اقتصادی به هیچ وجه همخوانی ندارد.

 بر همین اساس، در حال حاضر این سئوال مطرح که بیکاران کشور در حال حاضر کجا رفته‌اند که نرخ بیکاری کاهنده بوده است. براساس گزارش مرکز آمار ایران، در پایان سال ۱۴۰۳ نرخ بیکاری به ۷.۶ درصد رسیده است. بنا به این آمار، تعداد بیکاران کشور در پایان ۱۴۰۳، دو میلیون و ۲۹ هزار و ۵۴۴ نفر بوده که نسبت به سال ۱۴۰۲ نیم درصد کاهش یافته است.کارشناسان در این رابطه می‌گویند مساله پایین بودن نرخ بیکاری در کشور ما به خصوص در چند سال اخیر که کاهنده بوده، محل پرسش و نقد بسیار جدی است، زیرا با واقعیت‌های اقتصادی و جمعیتی همخوانی ندارد و به خصوص به لحاظ میدانی و بررسی‌های اجتماعی و اقتصادی هم همخوانی با واقعیت‌های کشور ندارد.ما در حوزه آمارگیری مشکلاتی در کشور داریم؛ این فقط مربوط به مساله نرخ بیکاری و اشتغال نیست. شما می‌بینید که در همه بخش‌ها مشکلات متعددی داریم و حتی در بخش‌هایی که اطلاعات آماری، مساله حساس برای کشور هست هم دچار مشکل هستیم.دومین موضوع که در همین راستا می‌شود مطرح کرد، روش‌های آمارگیری است که در بخش‌های تخصصی مطرح می‌شود. آن هم پایه محاسباتی که دارد، آمار نفوس و مسکن است. وقتی هم که آمار نفوس و مسکن دچار مشکلات اساسی و با خلاء همراه است، بنابراین آمارهای فنی در بخش‌های تخصصی با مشکل مواجه می‌شود؛ یعنی روش‌ها و شیوه‌ها پاسخ‌گو نخواهد بود.  این در حالی است که در بخش‌های خاص جمعیتی، نرخ بیکاری بالا داریم. درست است که نرخ بیکاری عمومی ما ۷.۶ درصد است، اما ما در بخش جوانان بالای ۲۳، ۲۴ درصد نرخ بیکاری داریم که چند سال است تداوم دارد.در بخش فارغ‌التحصیلان، نرخ بیکاری بالا داریم و بالاترین نرخ بیکاری مربوط به بخش فارغ‌التحصیلان دانشگاهی است که بیش از ۴۰ درصد بیکاران ما را این گروه تشکیل می‌دهند. در بخش زنان هم نرخ بیکاری بالا داریم.در واقع در سه بخش جمعیتی که جویای کار هستند، نرخ بیکاری بسیار بالا و غیرقابل قبول داریم، بنابراین آنچه که نرخ بیکاری پایین و کاهنده هست، در نرخ بیکاری عمومی است که نباید گول‌زننده باشد. ما در آن بخش‌های حساس و با انگیزه و متقاضی کار نتوانستیم مشکلات را برطرف کنیم.مساله بعدی، نرخ مشارکت اقتصادی است. نرخ مشارکت اقتصادی ما در کشور بسیار پایین است. البته این هم دلایل متعدد و خاص خود را دارد. وقتی نرخ مشارکت اقتصادی پایین می‌آید، خودبه‌خود روی جمعیت فعال تاثیر دارد و جمعیت فعال را کوچک می‌کند و جمعیت فعال نمی‌تواند بزرگ شود.وقتی جمعیت فعال رشد طبیعی ندارد و کوچک است، خب نرخ بیکاری و اشتغال هم از جمعیت فعال استخراج می‌شود و به همین نسبت نرخ بیکاری نمی‌تواند افزایش پیدا کند، چون نرخ مشارکت پایین است. برای مثال، در بخش زنان، نرخ مشارکت اقتصادی در حدود ۱۴ درصد است. ببینید جمعیت زنان به دلیل شرایط خاص کشور که استقلال مالی زنان بیش از گذشته شده، نرخ پایینی است.

ارسال دیدگاه شما

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیر سیستم منتشر خواهند شد
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهند شد
  • پیام هایی که به غیر از زبان پارسی باشد منتشر نخواهند شد