فراگیر شدن کانال‌های خبری در شبکه‌های اجتماعی بیش از آنکه کمکی به شفافیت و انتقال اخبار کشور به مخاطبان باشد، گرفتار موردی عجیب به اسم درج «اخبار پولی» و موضع‌گیری‌های تند به اسم خبررسانی شده است.
شمار قابل توجهی از کانال‌های اطلاع‌رسانی انتشار اخبار خود را به پول دریافت شده از پیشنهاد دهندگان نشر خبر فروکاسته‌اند. در واقع این کانال‌ها خبر را به عنوان یک رویداد و رخداد منتشر نمی‌کنند، بلکه در نشر اخبار به میزان پول پیشنهاد شده از سوی مدیر و مسئول مربوطه و فرد مورد انتقاد واقع شده تقلیل می‌دهند، همچنین به موضع‌گیری مندرج در خبر و زمان انتشار آن دقت وافر می‌کنند. در اینجا انعکاس وقایع جامعه و رویدادهای اجتماعی-سیاسی اساسا مهم نیست، بلکه دریافت پول بیشتر و فربه‌تر کانون توجه گردانندگان اینگونه کانال‌های تخریب‌ کننده جریان‌های سیاسی و شخصیت‌های حقوقی و مدیران ارشد است.
روزنامه فرهیختگان در گزارشی مستند به پرداخت پول از سوی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات به شماری از کانال‌ها در راستای تخریب یکی از نمایندگان منتقد سیاست‌های وزیر اقدام کرد. بی‌شک رد و تکذیب گزارشی که بر پایه برخی سندهای کشف شده منتشر شده دشوار است (فعلا گرایش سیاسی روزنامه را از ذهن خویش فاکتور می‌گیریم)، اما می‌توان مدعی شد نه تنها این مورد به همین جا ختم نخواهد شد بلکه براساس خبرها و موضع‌گیری‌های گاه و بی‌گاه برخی از کانال‌های خبری در موافقیت و مخالفت برخی وزیران و نمایندگان مجلس شورای اسلامی می‌توان مدعی شد چنین رویه‌ای باز هم تکرار خواهد شد. گویی برخی مدیران براساس دریافت مشورت از برخی روزنامه‌نگاران سابق و فعالان رسانه‌ای فضای مجازی به این نتیجه رسیده‌اند که با اندکی پول خرج کردن ساده‌تر می‌توانند پایه‌های صندلی خود را استحکام بخشیده و در راستای تبدیل یک مدیر و تکنوکرات باسابقه و غیر سیاسی به قله «برند مدیریت بی‌مثال» صعود کنند. احتمالا جناب وزیر و یا مدیرانی که به سوی استفاده نامطلوب از فضای مجازی کشیده شده و یا کشانده شدند برای عملکرد خویش و بهره‌برداری از کانال‌های خبری در نقش توپخانه وزارتخانه، سازمان و مدیریت‌های کل توجیه‌های خاصی خواهند داشت. با خبر نبودم، بنده با تخریب هیچ فرد و جریانی موافق نبوده و نیستم، یکی از نزدیکان در اقدامی خودسرانه به برخی کانال‌ها پول داده بود و بنده حتی روحم از این ماجرا با خبر نبود، اساسا بنده به فضای مجازی و کانال‌های اطلاع‌رسانی غیر رسمی باور ندارم و جای تعجب نیست که شخص مربوطه در هنگام ایراد همین حرف‌ها در نقد نبود شفافیت در امر اطلاع‌رسانی، مظلومیت مدیران و کارگزاران و نمایندگان مجلس شورای اسلامی و حتی رییس دولت وقت و گذشته زبان به انتقاد بگشاید و از کانال‌هایی که با دریافت پول چهره سایر فعالان سیاسی را واژگونه به نمایش می‌گذارند به شدت انتقاد کند!
مسئله اساسی‌تر به شیفتگی، علاقه‌مندی، دوست داشتن و شیدایی مدیران به لنز دوربین، عکس‌های خبری-شخصی، فیلم و خبرهای مربوط به خودشان در رسانه‌ها باز می‌گردد. پیگیری باور نکردنی و اعجاب انگیز برخی وزارتخانه‌ها، مدیریت‌های کل، مدیران عامل و... بابت حضور عکاس‌های خبری و خبرنگاران در هنگام حضور فلان مدیر ارشد و تهیه فیلم و عکس و خبر از آن حضور پر خیر و برکت و راه‌گشا و بسیار مفید برای دیروز و امروز جهان و کشور دغدغه ذهنی بسیاری از آنها شده است! مدیرانی که ناتوانی و ناکار بلدی خود را با هزینه کردن در رسانه‌ها پوشش می‌دهند! ایراد اصلی به شیفتگی مدیران نسبت به شیوه مدیریتی و رفتار پر ایراد خودشان باز می‌گردد و تا هنگامه‌ای که این رفتار نادرست و سراسر غلط ویرایش و پالایش نگردد امیدی به بهبود اوضاع و درج خبر و موضع‌گیری‌های پولی نخواهد بود!