روزنامه های استان خوزستان به نقل از خبرگزاری، جایی در گوشه ای پرت از صفحات سیاه و سفید داخلی شان، خبرهای حوادثِ استان را کار می کنند؛ کوتاه، خلاصه و معمولا بدون تحلیل و واکاوی. در این گونه خبرها، فقط آمار کشته ها و زخمی ها و مکان رخ دادن حادثه، بولد می شود و دیگر کسی پیگیر بقیه داستان نمی شود، ریشه ها واکاوی نمی شود و چراییِ علت وقوع در دستور کار قرار نمی گیرد.
جالب آنکه در تمام دستگاه های عریض و طویل استان، احتمالا جایگاهی به عنوان «معاونت اجتماعی» تعریف شده است که باید در چنین مواقعی میدان دار باشد، پژوهش محور باشد و در راستای کم شدن میزان خشونت در استان گام بردارد. اصلا بیایید چند خبر اصطلاحا «گل درشت» اردیبهشت ماه را با هم مرور کنیم: «۲۴ اردیبهشت: دستگیری عاملان تیراندازی در آیین چهلم یک متوفی در آبادان/ ۲۹ اردیبهشت: درگیری و تیراندازی، چهار نفر سوار بر موتورسیکلت و قتل در شوشتر/ ۶ اردیبهشت: قتل جوانی روستایی با ضربات چاقو در شوش/ ۲۶ اردیبهشت: دعوای خانوادگی و کشته شدن یک نفر و زخمی شدن سه نفر در روستای بیت حمدانِ شوش/ ۲۵ اردیبهشت: اختلاف ملکی و درگیری مسلحانه با اسلحه گرم و پرتاب سنگ در سردشت دزفول/ ۲۵ اردیبهشت: کشته شدن یک نفر و مجروح شدن سه نفر در درگیری طایفه‌ای در یکی از روستاهای آبادان...» و اینها همه مشت است نمونه خروار. علاوه بر این، در نظر داشته باشید که در ایامی به سر می بریم که به خاطر کرونا و قرنطینه، تجمع ها محدود شده اند و مراسم های عزا و عروسی که در بسیاری مواقع پتانسیل درگیری و خشونت دارند، برگزار نمی شوند...با همه اینها، قصد نگارنده از این نوشتار، نوشتن از آمار بالای خشونت در استان نیست، چرا که از دیگر استان ها نیز، همین خبرها، کم و بیش به گوش می رسد؛ بلکه باید چاره اندیشی کرد و با توجه به زادبوم و فرهنگ عمومی استان، راهکار ارائه دارد. البته بسیاری از آنهایی که از دور دستی بر آتش دارند، عدم توزیع امکانات رفاهی در استان، آمار بالای بیکاری و وجود حس تبعیض را دلیل بسیاری از حوادث می دانند و تاکید می کنند که حس نادیده گرفته شدن بر روان و تربیت اشخاص تاثیر بسزایی دارد که منجر به رفتار خشونت آمیز می شود.