آنچه می‌خوانید نتیجه پیگیری‌های مستمر و‌چندین ماهه است که با وجود محقانه خواندن مسئولان مربوط، وهربار قول سامان بخشی، به هیچ نتیجه ای نرسید و همه این پیگیری‌های بی نتیجه در حالی است که شهرداری اهواز بیلبوردهایی را در سطح شهر با این محتوا قرارداده: «برای داشتن شهری متفاوت، مطالبه گر باشیم!» در این وضعیت، حمل و نقل نابسامان شهر اهواز در کنار تمام کمبودها، نواقص ومحرومیت‌ها، ناشی ازعدم نظارت و کنترل دقیق و تخصیص امکانات، در۲ سال گذشته، به بدترین وضعیت موجود رسید.
ابتدا اینکه درسال۱۳۹۹نرخ کرایه ی تاکسی درمسیرنمونه (کیان آباد-فلکه شهدا)۲۶۰۰تومان، با احتساب روشن کردن کولر، تعیین شده بود که رانندگان مسیر مطابق معمول! نرخ را رُند کرده و همگی به اتفاق، ۳۰۰۰ تومان دریافت می‌کردند، والبته بدون روشن کردن کولر! این در حالی است که قانون روشن کردن کولر، بیش از۱۰سال است که اجباری شده و با وجود گرمای۶۰ درجه اهواز به همان میزان هم، از طرف راننده‌های تاکسی، اجرانشده!
اصولا چرا نرخ کرایه باید به گونه ای تعیین شود که راننده‌ها به بهانه نداشتن باقی مانده مبلغ، در حق شهروندان اجحاف کنند و ۴۰۰یا۵۰۰ تومان که درطول روز مبلغ زیادی خواهد شد بی‌توجه به حق شهروند دریافت کنند؛ و تأسف بارتر اینکه کولر هم روشن نکنند!
در سال۱۴۰۰هیچ گونه مصوبه ای مبنی برافزایش نرخ کرایه تاکسی صادر نشد و رانندگان که هیچ گونه نظارتی برعملکرد خویش ندیده و نمی‌بینند، از نخستین روز فروردین ۱۴۰۰همگی به صورت خودمختار، کرایه را به۴۰۰۰ تومان افزایش دادند و شهروندان ناآگاه که اغلب در معرض اطلاع رسانی وآموزش هم قرارنمی‌گیرند، ملاک افزایش نرخ را مبلغ درخواستی رانندگان تاکسی می‌دانند نه نرخ مصوب اعلام شده روی تابلوهای تعیین نرخ در‌پایانه‌ها! جالب تر و البته تأسف بارتر اینکه خود تاکسیرانی هم در امر بی اهمیت جلوه دادن تابلوها نقش دارد؛ چرا که درمسیر مطرح شده، تابلو در جایی خارج از دید مستقیم شهروندان، زیرسقف و پشت درخت و شاخه‌های درخت پنهان شده!
به هر حال این بی قانونی ادامه داشت تا مهرماه سال۱۴۰۰که رانندگان ازعدم نظارت و کنترل اداره تاکسیرانی در افزایش خلاف قانون نیمه نخست سال، سوءاستفاده کرده و برای بار دوم نرخ را به صورت خودمختار به۵۰۰۰ تومان افزایش دادند. این در حالی است که همچنان نرخ مصوب درمسیر نمونه۲۶۰۰ تومان سال ۱۳۹۹مطابق با تابلوی تعیین نرخ بود وهست! تابلویی که شماره‌های مندرج درآن برای شکایات شهروندان، توسط رانندگان مخدوش شده. روی شیشه ی تاکسی‌ها نیز خبری از برچسب‌های تعیین مسیر و نرخ مصوب، که اجباری است، نیست! و همه این‌ها در حالی بود که طی دو سال گذشته، به دلیل شرایط کرونای حاکم برکشور، حمل ونقل اتوبوس یک بار از تاریخ اسفند سال۱۳۹۸ تا پایان شهریور سال ۱۳۹۹ و بار دیگر از تاریخ اسفند سال۱۳۹۹ تا پایان خردادسال ۱۴۰۰کاملا تعطیل بود! کاری که گمان نمی‌کنم درمورد حمل و نقل هیچ کلان شهری که از داشتن مترو هم محروم است،اتفاق افتاده باشد!
در این میان بعد از راه اندازی مجدد تردد، با کاهش قابل توجه تعداد اتوبوس‌ها روبرو شدیم؛ به طوری که مدت انتظار برای اتوبوس از ۱۰ تا ۱۲ دقیقه به ۴۰ تا ۴۵ دقیقه و در بسیاری از مسیرهای از یک تا ۱ساعت و ۱۵دقیقه، افزایش یافت!
گفتنی است براساس آمارمستند، تعداد اتوبوس‌ها درسال۱۳۹۱-۱۳۹۳، ۴۵۰ ناوگان بوده که درحال حاضر۱۲۰ ناوگان اتوبوس است، که بیش از نیمی‌از آنها فرسوده و کاملااز رده خارج هستند. با این وضعیت حمل و نقل اتوبوس، قطعا شهروندان درتمام مدت تعطیلی و حتی بعد از راه اندازی، به سمت استفاده از تاکسی که از قانون سوار کردن فقط دو نفردرصندلی عقب (به دلیل شرایط کرونا) هم تبعیت نمی‌کردند، هجوم آوردند! و تصور کنید نرخ‌های خلاف قانون، چه اجحافی را در حق شهروندان اعمال کرده است وهمه این‌ها در حالی است که طبق تماس‌های تلفنی مکرر و نتیجه نگرفتن و مراجعات حضوری، به اداره تاکسیرانی و جلسه با معاون اداره ومعاونت اجرایی، کاملادر جریان بوده اند و در تمام مدت یک سال هیچ اقدام عملی، برخورد وجریمه وحتی اطلاع رسانی به شهروندان، انجام ندادند.
نکته دیگر اینکه در شهرهای دیگرمطابق قانون، در مدت سال١٤٠٠افزایش نرخ تاكسی صورت نگرفته واداره تاكسیرانی اطلاع رسانی لازم رابرای جلوگیری ازسوءاستفاده‌ها و بی قانونی‌ها و پشتیبانی ازحقوق مردم، انجام داده است.
جالب تر اینکه پس ازجلسه با معاونین و سایر آقایان مسئول، در زمستان سال۱۴۰۰ و البته در جریان بودن ایشان وقول پیگیری، پس ازگذشت نزدیک به سه ماه ورسیدن به پایان سال، همچنان نه جریمه ای درحق رانندگان متخلف صورت گرفت و نه تابلوی اطلاع رسانی برای شهروندان در پایانه‌ها نصب شد!