بورس تحولات زیادی را پشت سر گذاشته است. کرونا شرایطی را ایجاد کرد که دولت ناچار شد به بورس پناه ببرد.دولت برای اینکه بورس را داغ کند و رونق بدهد و برای اینکه فشار عوارض ناشی از کرونا را کاهش دهد؛ سهام عدالت را به بورس بردند و به مردم گفتند که می‌توانید سهام خود را بفروشید که طبقات محروم فشار کمتری را حس کنند. ظرف مدت کوتاهی ۵۰میلیون ایرانی وارد بورس شدند. در غرب و اروپا ۲۰۰سال طول کشید تا ۴۰درصد مردم به بورس بروند. ما در یک دوره کوتاه مردم‌مان به بورس هجوم بردند. این امر منافعی دارد، خطراتی هم دارد. از سال۶۸ تا امروز ۳۰ سال است خصوصی‌سازی می‌شود سال ۶۸ حجم دولت در اقتصاد ۴۴درصد بود، سال ۹۷ حجم دولت در اقتصاد ۸۰ درصد بود. بعد از ۳۰سال خصوصی‌سازی دولت حجمش در اقتصاد، جی‌دی‌پی، درآمد ملی و...۲برابر شده است. در این داستان هم دولت با سرعت سهام خود را واگذار می‌کند و یک خصوصی‌سازی واقعی انجام می‌شود. مردم کوچه وبازار هستند که سهم را می‌خرند نه گروه‌های قدرت و دلالان صحبت‌هایی که درباره حباب و...می‌شنوید در جای خود اهمیت دارد ما از یک تحول ساختاری حرف می‌زنیم. این تحولات بلندمدت است. در این داستان هم دولت با سرعت سهام خود را واگذار می‌کند و یک خصوصی‌سازی واقعی انجام می‌شود.وقتی بورس بزرگ می‌شود و همه اقتصاد به بورس گره می‌خورد؛ شما نمی‌توانید کاری کنید که این ساختار به تلاطم بیفتد.
کوچک‌تری اشتباهی باعث تلاطم در بورس خواهد شد و این نگرانی باعث خواهد شد که مسوولان بی‌گدار به آب نزنند. بورس حساسیت تصمیم‌سازی در ایران را بالا برده است. یکی از محاسن بورس این است که حساسیت حوزه اقتصاد را بالا برده است.