این روزها گرانی تمامی کالاهای اساسی در حالی ادامه دارد که نرخ دلار اندکی کاهش پیدا کرده و در کانال ۲۵ هزار تومان نوسان می‌کند.
سکه و طلا هم به تبعیت از دلار کاهش محسوس داشته‌اند و حتی چند میلیون هم ارزان شده‌اند، در این شرایط بسیار عجیب است که کالاهای اساسی که بازندگی و جان مردم سر و کار دارد،هر روز با مجوزهای دولتی گران‌تر از دیروز عرضه می‌شود. مرغ که این روزها قیمتش تا به آسمان پر کشیده و طبق برخی مشاهدات حتی تا کیلویی ۴۰ هزار تومان در مغازه‌های سطح شهر به فروش می‌رسد، این گرانی مردم را واداشته‌است تا در شرایط پاندمی ویروس کرونا که به شدت مرگبار و کشنده است و دولت را واردار به ایجاد محدودیت‌ها کرده است، به صف‌های متراکم میدان‌های تره بار روی آورند تا مرغ را کیلویی ۱۸۵۰۰ تومان تومان بخرند.
از مرغ که بگذریم در روزهای اخیر افزایش چندباره قیمت لبنیات بسیار انتقاد برانگیز بوده است تا جایی که بسیاری از مردم این کالای ضروری برای سلامتی را از برنامه غذایی‌شان حذف کرده‌اند، گرانی ۴۰ درصدی نرخ لبنیات آخرین بار برای چندمین بار در سال جاری اتفاق افتاد. پیش از آن هم روغن مایع و جامد بود که در سطح شهر و کشور ابتدا نایاب و کمیاب شد و سپس با قیمت دو برابر به ویترین ها بازگشت! همین اتفاق برای پوشک و چای هم افتاد. لاستیک خودرو و روغن خودرو هم با جهش شدید قیمت مواجه شدند و فریاد اعتراض رانندگان خودروهای سبک و سنگین را به آسمان بلند کردند اما دریغ از گوشی شنوا! هیچ کس نیست به مردم توضیح دهد علت این حجم از گرانی آن هم پس از کاهش نسبی قیمت دلار و پیروزی جو بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا چیست؟
تا کجا هر روز باید شاهد گرانی یکی از اقلام ضروری زندگی باشیم و همچنان تریبون‌داران با سخنانی همچون «مقاومت کنید» و «بهشت رفتن نیاز به سختی کشیدن دارد» نمک به زخم بپاشند؟
چگونه است که با کوچکترین افزایش قیمتی در نرخ دلار،از کوچکترین کالاها تا خودرو که ۱۰۰ درصد قیمت‌گذاری آن با دولت است، چندین میلیون تومان گران می‌شود اما حالا که این کاهش نسبی اتفاق افتاده و دلار اندکی ارزان شده‌است، قیمت کالاها همچون گذشته سربالایی می‌روند؟
در این شرایط سخت اقتصادی که کرونا هم مزید بر آن شده است و بیش از همیشه بر اقشار ضعیف جامعه فشار می‌آورد‌آیا این که هر روز اقلام مورد استفاده مردم رکوردی تازه را ثبت کنند، قابل قبول است؟