برخورد استاندار خوزستان با مجری تلویزیون و نحوه پاسخگویی او درباره بحران آب در استان تحت مدیریتش یادآور خاطرات تلخ‌تری از برخوردهای اشتباه مسئولان است.استانداران خوزستان انگار قرار است همیشه حاشیه‌دار و حاشیه‌ساز باشند. قاسم سلیمانی دشتکی که بعد از غلامرضا شریعتی این سمت را به عهده گرفته، امروز و درحالی که مردم استان از بی‌آبی رنج می‌برند و کل کشور از مردم گرفته تا مسئولان نگران این وضعیت بحرانی هستند، روی آنتن تلویزیون چنان دست پیش گرفت، عصبانی شد و با مجری برنامه برخورد کرد که انگار مسئولیت مدیریت این حوزه به عده ما بوده و نکرده‌ایم! آقای استاندار که از جمله کارگزارانی‌ها است، در میانه صحبت حرفش را برگرداند و به سوالات مجری درباره اینکه چند روستا منتظر آب‌رسانی هستند، جواب نداد؛ آن هم با پرخاش! تلخی ماجرا اما این است که به این نوع برخوردها و رویکردها عادت کرده‌ایم. وقتی دو خبرنگار جوان پرپر می‌شوند و آقای معاون رئیس جمهور می‌گوید چرا عذرخواهی کنم و آن طور طلبکارانه می‌نشیند، وقتی مردم در صف واکسن روزها را می‌گذرانند و با مشقت تا آن سوی مرزهای می‌روند اما مقام مسئول آنان را «پفیوز» می‌خواند، وقتی وزیر بهداشت آن ادبیات را دارد و آن یکی وزیر بهداشت پیرمردرا  به «خودت بمال » توصیه می‌کرد، اصلا وقتی مردم گرفتار روزمرگی و معیشت هستند و آقای رئیس جمهور ناراحت است که زبان تشکر ندارند؛ دیگر از استاندار خوزستان چه انتظاری می‌رود؟!  
برخورد با مردم، پاسخگویی به آنان و ادبیات و زبان بدن مناسب انگار اصلا هیچ اهمیت در انتخاب مسئولان و مدیران نداشته است. حال آنکه یک همدردی ساده، یک گوش شنوا، یک قول متعهدانه و یک پیگیری دلسوزانه حداقل حق این مردم است.