هرمز علیپور، شاعر با تایید این خبر گفت که هوشنگ چالنگی بر اثر سکته از دنیا رفته است. او همچنین بیان کرد: این خبر قطعی است؛ یکی از نزدیکان چالنگی که همسایه‌اش نیز بود و دائما همراهی‌اش می‌کرد روز یکشنبه، دوم آبان‌ماه این خبر را به من داد. هوشنگ چالنگی، شاعر متولد  ۲۹ مرداد سال ۱۳۲۰ در مسجدسلیمان بود. 
هوشنگ چالنگی فرزند رحمان چالنگی شاه‌امیری، از ملاکین ایل ممبینی بود، که هم‌زمان با اکتشاف نفت از زادگاه خود در روستای لاکم، از توابع شهر باغ‌ملک، به مسجدسلیمان مهاجرت نمود.چالنگی به مدت سی سال در آموزش و پرورش مسجدسلیمان و سپس اهواز مشغول به تدریس بود. 
چالنگی نخستین بار توسط «احمد شاملو» در مجله خوشه به جامعه ادبی ایران معرفی شد.اما چالنگی پس از تقابل با شعر شاملو به جرگه شعر دیگر پیوست و این باعث شد شعر او دچار تغییرات نحوی زبان شده و تمامیت معماری آن تحت تأثیر قرار گیرد. دوران تحولات اجتماعی جامعه ایران در دهه ۱۳۶۰ شعر او را نیز تحت تأثیر قرار داد و او را به سکوت کشاند. چالنگی در آن دوره نسبت به دوران جوانی‌اش کار خاصی ننوشت.بسیاری از منتقدان چالنگی را بهترین شاعر شعر ناب خوانده‌اند، تاثیر شعر هوشنگ چالنگی بر جریانهای زبان گرای دهه هفتاد همانند پست مدرنها و فراشعرنویسان غیرقابل انکار است.  آن‌جا که می‌ایستی (۱۳۸۰)، نزدیک با ستاره مهجور (۱۳۸۱)، زنگوله تنبل (۱۳۸۳)، آبی ملحوظ (۱۳۸۷) و گزینه اشعار (۱۳۹۱) آثاری است که از چالنگی برجا مانده است.