گفتنی است رشد اقتصادی بهار سال ۱۴۰۱ به ۳/۸ درصد رسید و این عدد بدون درنظر گرفتن نفت، معادل ۴/۳ درصد ثبت شد. دولت ابراهیم رئیسی در ماه‌های اخیر بارها بر موفقیت خود در ایجاد این رشد تاکید کرده. با این وجود، بررسی وضعیت اقتصادی ایران، نشانه‌ای از بزرگتر شدن اقتصاد نداشته است. تعطیلی‌های مداوم در صنایع به دلیل قطعی گاز، تداوم تحریم‌ها و مشکلات فروش نفت و صادرات دیگر کالاها، مواردی هستند که باعث ایجاد سوال می‌شوند؛ این رشد در کدام حوزه اقتصاد کشور اتفاق افتاده است؟
به اعتقاد کارشناسان اقتصادی، معمولا در اقتصاد ایران بعد از یک دوره طولانی سقوط اقتصادی در سرمایه‌گذاری و رشد و همچنین افزایش تورم، روند اقتصادی بر می‌گردد. با این وجود ارقام مربوط به تولید ناخالص ملی و تولید سرانه، هنوز به اعداد ابتدای دهه ۹۰ هم نرسیده است. بنابراین به نظر می‌رسد که این رشد از کیفیت پایینی برخوردار است.
یکی دیگر از دلایل این رشد اقتصادی، افزایش قیمت کالاهای صادراتی در پساکرونا و البته سهل گیری دولت بایدن در صادرات نفت ایران در مقایسه با دولت ترامپ است. این البته در حالی است که کیفیت این رشد هم در موضوعاتی مثل اشتغال مناسب نیست. به عنوان نمونه از بین رفتن شغل‌های صنعتی و ایجاد شغل‌های خدماتی ناپایدار نشانه این مورد است. به طوری که صاحبان کارگاه‌های کوچک به شغل‌هایی مثل راننده تاکسی‌های اینترنتی روی آورده‌اند. از همه مهم‌تر در شرایط کنونی، افقی برای تداوم این رشد وجود ندارد و این رشد با ظرفیت‌های استفاده نشده در اقتصاد و پتانسیل‌های موجود همخوانی ندارد.