یک دلیل مهم عدم دستیابی به صلح در این منطقه شاید، اقتضای ژئوپلیتیک باشد. وضعیتی که علاوه بر باکو و ارمنستان، بازیگران مستقیم و غیرمستقیم بسیاری را به خود درگیر کرده است. به هر حال پیروزی باکو در جنگ پیشین قره‌باغ، از سویی دسترسی ایران به ارمنستان را با مشکلاتی مواجه کرده و از سوی دیگر، عزم باکو را برای احداث کریدور «زنگزور» جدی‌‌تر کرده است. به عبارت دیگر، این هدف در تمامی‌روزهای بعد از جنگ دوم قره‌باغ، با جدیت هرچه بیشتر توس باکو دنبال شده است. کریدور «زنگزور» برای باکو، در گام نخست ابزاری مهم در جهت بازپس‌گیری قره‌باغ و در گام‌های بعدی، مسیری برای تسلط بر جاده‌های ترانزیتی و راه‌آهن، شبکه لوله‌های انرژی، زیرساخت‌های تجاری و خطوط فیبر نوری است. البته برخی کارشناسان مسایل قفقاز معتقدند که احداث این کریدور، در یک شرایط مطلوب و عادی، می‌تواند به بهبود روابط بین باکو و ارمنستان بینجامد. حاکمیت باکو اما، با جاه‌طلبی برای تسلط یک‌جانبه بر این کریدور، از دستیابی به این «شرایط عادی» جلوگیری می‌کند و همین، نشانه‌ای جدی از ماجراجویی باکو برای تغییر در مرزهای منطقه است.
آنچه واضح است اما این است که جمهوری باکو، با پشتیبانی ترکیه و اسرائیل و حتی حمایت برخی از بازیگران بین‌المللی، گام‌هایی جدی در راستای اجرای طرح بزرگ راه‌اندازی کریدور زنگزور برداشته است. در مدت اخیر، پروازهای متعدد نظامی‌از باکو به اسرائیل در جریان بوده و بررسی گزارش‌ها نشان می‌دهد که در روزهای اخیر، هواپیماهای ترابری رزمی‌ارتش جمهوری آذربایجان اقدام به پرواز به پایگاه‌های نظامی‌در سرزمین اشغالی کرده‌اند. ترکیه نیز با پیگیری احداث کریدور زنگزور، به دنبال دسترسی بیشتر به آسیای مرکزی است. اهمیت زنگزور برای ترکیه به حدی است که عده‌ای، این کریدور را یکی از سه عنصر اصلی استراتژی جدید ترکیه می‌دانند. از سوی دیگر، اهمیت بازیگری روس‌ها در تحولات قفقاز نیز قابل انکار نیست. پیش‌تر، «شعیب بهمن»، کارشناس مسایل قفقاز در گفت‌وگو با فراز خاطرنشان کرده بود که روسیه از دریچه منافع ملی خود به این موضوع نگاه می‌کند. روسیه، در سال‌های گذشته، اعتقادی به راه‌اندازی طرحی به نام کریدور نداشت اما جنگ اوکراین و مسدود شدن مسیر‌های احتمالی دسترسی روسیه به غرب، معادلات را به هم زد. به عقیده «شعیب بهمن، راه‌اندازی کریدور زنگزور این امکان را فراهم می‌کند که روسیه بتواند از طریق آن به ترکیه و پس از آن دریای مدیترانه و کشور‌های افریقایی و اروپایی دسترسی داشته باشد. با این حال به نظر می‌رسد که احداث این کریدور در صورتی برای روس‌ها رویایی خواهد بود که در نهایت، کنترل آن را به دست بگیرند. با این اوصاف، به نظر می‌رسد که تنها مخالف جدی احداث کریدور زنگزور، ایران است. کشوری که علی‌رغم مخالفت صریح با هرگونه تغییر در مرزهای ژئوپلیتیک، همچنان صراحتی در اعلام مخالفتش با تحرکات اخیر در قفقاز نداشته است. برخی معتقد بودند که سیاست ایران، مماشات با «الهام علی اف» رییس جمهوری باکو به امید کاهش تنش‌ها و البته کمرنگ‌تر شدن روابطش با اسراییل است. گذشت زمان اما نشان داده که این تساهل، به افزایش روزافزون روابط باکو و رژیم صهیونیستی انجامیده است. باکو، حدود ۴۰ درصد از نفت اسراییل را تامین کرده و میزان تبادلات و شراکت نظامی‌نیز بین این دو کشور، روز به روز در حال افزایش بوده است. دو نشانه‌ای که افزایش و بهبود روابط بین این دو دولت را تایید می‌کند.