علیرغم همه سختی ها در سالی که گذشت، «نوروز» دیگری از راه رسید تا پیام نور و روشنایی و سبزی را به ما بدهد. «نوروز» بهانه‌ای برای شادی کردن حتی در زمانه‌ای است که گرانی‌ها و مشکلات، زندگی را بر مردم سخت کرده است؛ اما باید گفت شادی حق ماست.
نوروز تنها یک جشن نیست، بلکه مفهومی عمیق نیز هست. هشت هزار سال است که این مفهوم پابرجا مانده و شاید هیچ واژه‌ای پس از «ایران» به عظمت نوروز برای ما نباشد. نوروز، نامی دیگر برای ایران است و این واژه چندهزارساله را نباید تغییر دهیم. سیزده‌به‌در روز طبیعت نیست، بلکه «سیزده‌به‌در» است؛ نوروز، سال نو نیست، بلکه «نوروز» است و چهارشنبه‌سوری، چهارشنبه آخر سال نیست، بلکه «چهارشنبه‌سوری» است. این نام‌ها طی قرن‌ها و هزاره‌ها از غربال ذهن، ضمیر، زبان و الگوهای شناختی ما عبور کرده‌اند. مغز انسان ایرانی و نورون‌های ما، نوروزی‌اند. نباید با این نام‌ها دستکاری کنیم یا با آن‌ها بازی کنیم.نوروز در درازنای تاریخ، متناسب با زمان‌ها و جغرافیای سرزمین‌هایی که در آن حضور داشته، با انعطاف‌پذیری نسبت به موقعیت‌های خاص تاریخی سازگار شده و خود را به‌مثابه چتری بزرگ برای خلاقیت، شکوفایی، انسانیت، طبیعت، زیبایی، شادی، اخلاق و فضیلت در اختیار نوروزیان قرار داده است. امروزه ایران و نوروزیان در ۱۳ کشور جهان ـ نه‌تنها در مرزهای جغرافیایی ایران کنونی ـ و میلیون‌ها ایرانی که در سراسر جهان پراکنده‌اند، نیازمند ابداع و بازآفرینی نوروز هستند.