دنیل راکوف، محقق ارشد اندیشکده «مرکز ویلسون» واشنگتن طی مقاله‌ای در اورشلیم پست به بررسی توانایی و علل تمایل ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه به ایفای نقش میانجی‌گر میان جمهوری اسلامی و دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا پرداخت.به گفته راکوف، همزمانی پیشنهاد ولادیمیر پوتین میانجی‌گری در مذاکرات هسته‌ای دولت دونالد ترامپ با جمهوری اسلامی ایران با اظهارات او درباره روی کار آمدن دولت جدید در اوکراین، نشان می‌دهد که روسیه در حال پیگیری دو مسیر موازی در سیاست خارجی است؛ از یک سو می‌کوشد عادی‌سازی روابط با ایالات متحده را تسریع کند و از سوی دیگر تلاش دارد از ابتکار آتش‌بس دونالد ترامپ در جنگ اوکراین فاصله بگیرد.با اين حال، دو پرسش اساسی مطرح است: «آيا کاخ سفيد می‌تواند به وعده‌های روسيه درباره جمهوری اسلامی ايران اعتماد کند؟» و «آيا مسکو اساسا توان تحقق اين وعده‌ها را دارد؟»
به گفته این تحلیل‌گر، با توجه به تحولات اخیر در جنگ اوکراین، به نظر می‌رسد روسیه قصد دارد با بهره‌برداری از تمایل ظاهری دونالد ترامپ به حمایت از ولادیمیر پوتین، به تهاجم به اوکراین ادامه دهد. همچنین پوتین می‌خواهد مسیر عادی‌سازی روابط با آمریکا را از پرونده جنگ اوکراین جدا کند. در همین راستا، او به جای پذیرش بی‌قید و شرط آتش‌بس، به نظر می‌رسد که تاکتیک‌های ایجاد تاخیر را پیش گرفته است و به رئیس‌جمهوری آمریکا پیشنهاد کمک در حل بحران‌های دیگر را می‌دهد. پیشنهاد میانجی‌گری میان جمهوری اسلامی ایران و آمریکا نیز در زمره همین تاکتیک‌ها قرار دارد. به گفته راکوف، مسکو انگیزه کافی را برای وعده پیروزی دادن در سیاست خارجی به دولت ترامپ دارد. پوتین، عادی‌سازی روابط با ایالات متحده در زمینه‌های مختلف را فرصتی برای افزایش نفوذ جهانی روسیه و بازیابی وجهه خود به‌عنوان یک قدرت جهانی می‌بیند. به گفته این تحلیل‌گر، به رغم نزدیک‌تر شدن روابط تهران و مسکو در چند سال اخیر به دلیل همکاری‌های نظامی، کرملین همچنان اولویت را به تقویت روابط با آمریکا، عربستان سعودی و امارات عربی متحده می‌دهد. زیرا این کشورها به ویژه از طریق هماهنگی سیاست‌های نفتی در چارچوب اوپک پلاس، نقش کلیدی در ثبات اقتصادی روسیه ایفا می‌کنند. دنیل راکوف معتقد است که با روی کار آمدن دولت دونالد ترامپ، رویکرد روسیه نسبت به جمهوری اسلامی ایران تغییر کرده است. او با اشاره به تاخیر تحویل سامانه‌های پدافند هوایی روسیه به جمهوری اسلامی ایران به ویژه پس از حملات اکتبر اسرائيل به ایران، می‌گوید که مسکو انتظارات تهران مبنی بر عمل به عنوان پشتوانه راهبردی را برآورده نمی‌کند. دنیل راکوف می‌گوید که روسیه ابزار کافی برای مجبور کردن ایران به تسلیم شدن در برابر ضرب‌الاجل دونالد ترامپ و عقب‌نشینی از برنامه هسته‌ای را ندارد. اکسیوس پیش‌تر گزارش داده بود جمهوری اسلامی ایران ضمن موافقت با مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا، عمان را به عنوان میانجی تعیین کرده است. به گفته راکوف، همین امر نشان‌دهنده اعتماد نداشتن ایران به مسکو است. به گفته این تحلیل‌گر، درگیر کردن ولادیمیر پوتین در مذاکرات برای طرف آمریکایی می‌تواند به این معنی باشد که مسکو اعلام کند، در صورت حمله آمریکا به ایران، از کمک فوری به تهران خودداری می‌کند. این موضوع می‌تواند دست بالا را در مذاکرات به واشنگتن بدهد و به ویژه با توجه به ضرب‌الاجل دوماه دونالد ترامپ، معادلات را دگرگون سازد. به گفته او، ولادیمیر پوتین و یا شی جین‌پینگ، رهبر چین می‌توانند با وعده تاسیس راکتورهای غیرنظامی بیشتر، همکاری اقتصادی و حتی ارسال تسلیحات متعارف به تهران راه خروجی آبرومند از بن‌بست کنونی ارائه کنند. به گفته دنیل راکوف، دخالت روسیه برای دستیابی آمریکا به توافق با جمهوری اسلامی ایران می‌تواند سودمند باشد، اما این مشارکت بهایی خواهد داشت. به گفته او، میزان حمایت و مشارکت روسیه وابسته به آن خواهد بود که دولت دونالد ترامپ تا چه اندازه آماده است که کارشکنی‌های مسکو در مذاکرات آتش‌بس با اوکراین را تحمل کند.
آمریکا پاتریوت را از کره به خاورمیانه آورد
ایالات متحده و کره‌جنوبی به توافقی دست یافته‌اند که به موجب آن، سامانه‌های پدافند موشکی پاتریوت به طور موقت از شبه‌جزیره کره به خاورمیانه منتقل شوند. این جابه‌جایی، یک استقرار «چندماهه» و موقتی خواهد بود.این اقدام نخستین مورد شناخته‌شده‌ای است که طی آن بخشی از تجهیزات «نیروهای آمریکایی مستقر در کره / USFK» به منطقه‌ای دیگر منتقل می‌شود.بر اساس گزارش چند منبع آگاه، سامانه‌هایی که قرار است منتقل شوند شامل موشک‌های رهگیر پیشرفته «پاتریوت با قابلیت پیشرفته ۳ / PAC-۳» هستند. این تجهیزات بخشی کلیدی از سامانه پدافند موشکی چندلایه آمریکا و کره‌جنوبی برای مقابله با تهدیدات موشکی کره شمالی را تشکیل می‌دهند.
تصمیم برای انتقال سامانه‌های پاتریوت از کره‌جنوبی به خاورمیانه در زمانی اتخاذ شده که سطح آمادگی نظامی ایالات متحده در منطقه به‌طور قابل توجهی افزایش یافته است. واشنگتن در حال تقویت مواضع دفاعی خود در سراسر خاورمیانه است تا در برابر هرگونه اقدام تلافی‌جویانه احتمالی از سوی ایران آماده باشد.