اقدام رئیس‌جمهور در برکناری شهرام دبیری معاون پارلمانی و رفیق دیرین خود به خاطر سفر تفریحی به قطب جنوب در عید نوروز هم به خاطر انکار آن و هم در حالی که مردم در فشار شدید اقتصادی و معیشتی‌اند همان رفتاری است که از او انتظار می‌رفت.
نه که سفر با هزینه شخصی جرم باشد. هرگز. بلکه بدین سبب که آقای دبیری انکار کرد و در توجیه و توضیح هم ادبیات مناسب به کار نگرفت. جدای آن چنین سفری تناسبی با دأب خود دکتر پزشکیان در نوع زیست شخصی و مناسبات اجتماعی ندارد و از این رو جای شگفتی هم ندارد که شفافیت و صراحت در متن حکم برکناری موج زند از این قرار:
در این ایام پس از بررسی خبر، قطعی شد که در ایام نوروز در سفر تفریحی قطب جنوب بودید - در دولتی که مفتخر به اقتدا به مولای متقیان است و در شرایطی که هنوز در کشورمان فشارهای اقتصادی بر مردم زیاد و محرومان پرشمارند - سفر پر هزینه تفریحی مسئولان رسمی، حتی با هزینه‌های شخصى، قابل دفاع و توجیه‌پذیر نبوده و با معیار ساده‌زیستی مسئولان سازگار نیست. دوستی دیرین و همکاری و خدمات ارزش‌مند شما در معاونت پارلمانی دولت چهاردهم، مانع آن نیست که پای‌بندی به صداقت، عدالت و وعده‌هایی که به مردم دادیم، مقدم داشته شود. بنابر این از ادامه همکاری با شما در دولت چهاردهم معذوریم.
تمام واژه‌های این متن یک سند افتخار برای دکتر پزشکیان است . به جناب معاون هم باید گفت مرد حسابی پای اعتبار یک مجموعه و شخص رئیس‌جمهوری در میان است که در اوج ناامیدی به صحنه آمد در حالی که کشور عمیقا در مخاطره است و مردمانی شب با نگرانی به بستر می‌روند و تو آسوده خاطر به قطب یا هر سفر تفریحی دیگر رفته‌ای؟! کسانی همه اعتبار و آبروی خود را وسط گذاشتند تا این اتفاق افتاد و شما در این جایگاه قرار گرفتی. جدای این جایْ‌جای این سرزمین دیدنی است و هیچ لذتی شیرین‌تر از نشست‌و‌برخاست با عادی‌ترین مردمان این دیار نیست و آن وقت شال‌و‌کلاه کرده و به جایی دور رفته تا احتمالا دور از هر چشم و نظری باشد؟ جرم نیست اما از بلوغ سیاسی فاصله دارد و نابالغانه است.
سفر با هزینه شخصی جرم نیست اما از حیث اخلاقی و انتظار رفتاری متناسب با جایگاه جدید چرا. مهم‌تر از همه این که تفاوت است بین رئیس‌جمهوری که وقتی از اتفاقی خبردار می‌شود که به لحاظ حقوقی جرم هم نیست برکنار می‌کند و دیگری که وزیر یا وزیران خود در پرونده فساد چای دبش را نه برکنار که یکی را توصیه به استعفا و از دیگری حمایت کرد (و چون دست‌شان از دنیا کوتاه است به حساب بی‌اطلاعی می‌گذاریم) ولی حسب اظهارات رئیس قوه قضاییه به دنبال اعمال ماده‌ای برای رسیدگی مجدد به پرونده و رهانیدن یک یا دو وزیر هم بودند و خوش‌بختانه دستگاه قضا زیر بار نرفت.
اگر مهم‌ترین اقدامات رئیس‌جمهور پزشکیان در سال ۱۴۰۳ امتناع از اجرای قانون موهن حجاب و عفاف و خویشتن‌داری در برخی واکنش‌های پرهزینه نظامی و تلاش برای گشودن دریچه‌های مذاکره - ولو فعلا غیر مستقیم- و رفع فیلتر از یک پیام‌رسان بود سال ۱۴۰۴ با کنار گذاشتن رفیق به خاطر نقض پیمان آغاز می‌شود و شایان تحسین است. خوب است که رئیس‌جمهور می‌داند بزرگ‌ترین سرمایه او صداقت است. ممکن است به اقتضای سیاست‌ورزی گفتن همه حقیقت میسر نباشد ولی دست‌کم ناراست نباید گفته شود و از نزدیکان و منصوبان و منسوبان ناراست را چه در گفتار و چه در رفتار نپذیرد. اقتضای رفاقت این بود که مسعود از شهرام - رفیق خود - بخواهد استعفا کند و در متن آن حتی بیماری یا مشکل خانوادگی را بهانه کند. کاری که در این مُلک - خاصه در مدعی‌ترین دولت سابقه داشته- اما سیاست به منزله«خیر عمومی» اقتضای دیگری دارد و پزشکیان به جای پاس‌داشتِ رفاقت، امانت و سیاست را پاس داشت.