ابراهیم رئیسی در حالی می‌گوید قصد دارد ناف دلار را از اقتصاد ایران ببُرد که پس از گذشت یک سال از سیاست موسوم به «جراحی اقتصادی» به نظر می‌رسد این جراحی به یک زخم عفونی تبدیل شده است. چنین مطالب و صحبت‌هایی شاید در گفتار و نوشتار قشنگ باشند، اما درعمل همواره مشکل‌ساز شده‌اند. ممکن است چنین برنامه‌هایی برای دولتمردان ما یک آرزو باشند، اما تحقق آن‌ها در شرایط کنونی غیرممکن به نظر می‌رسد.
دلارزدایی جدیدترین سیاست دولت در زمینه مدیریت بازار ارز و البته ورود جدی‌تر به بازارهای بین‌المللی است. آیا با توجه به شکست اقتصادهای بزرگ‌تری نظیر چین در اجرای این برنامه، امکان دلارزدایی از اقتصاد ایران وجود دارد؟ اینگونه به نظر می‌رسد در شرایط تحریمی، سیاست‌گذار قصد دارد محدودیت جدیدی پیش روی تجار و فعالان اقتصادی بگذارد و شوک جدیدی به بازار ارز وارد کند. دلارزدایی سیاستی است که دولت‌های مختلف در ایران پیگیر اجرای آن بوده‌اند. حتی کشورهای دیگر، ازجمله چین نیز چنین داعیه‌ای داشتند که در عمل هیچ‌گاه به آن نرسیدند.عملی شدن این سیاست برای کشوری امکان‌پذیر است که حداقل دارای تولید ناخالص داخلی باشد و صادرات چشمگیری به کشورهای غیر حوزه دلار همچون اروپا، آسیای دور، آفریقا و...انجام دهد و از منابع آن‌ها استفاده کند. از لحاظ اصول علم اقتصاد در حال حاضر امکان دلارزدایی از اقتصاد ایران وجود ندارد. به نظر می‌رسد این موضوع، صرفا یک شعار سیاسی است که دولت‌های مختلف آن را مطرح می‌کنند. چرا که شرایط تحریمی‌به تنهایی کافی است تا دولت در اجرای چنین سیاستی راه به جایی نبرد. زیرا اکنون طرف مقابل ایران تنها آمریکا نیست؛ بسیاری از کشورها برای تأمین منافع اقتصادی خود در زمین کاخ سفید بازی می‌کنند و در عمل نه تنها با دلار، بلکه با هیچ ارز دیگری با ایران معامله انجام نمی‌دهند.