از ابتدای هفته، بي‌آبی غیزانیه و اعتراضِ ساکنانش، شبکه های اجتماعی را درنوردید تا کار به دستور رئیس جمهور و قول استاندار برسد. در این میان آن چه در بیشتر انتقادات نادیده گرفته شد و مغفول ماند، مسئولیت اجتماعی وزارت نفت در قبال خوزستان بود.
 چرا که وقتی سخن از مسئولیت اجتماعی وزارت نفت به میان می‌آید، باید بررسی شود که این شرکت عملکردش در احیای محیط زیست (که از حضور نفت صدمه جدی مي‌بیند)، آمار بیکاری، راهسازی روستایی، احداث مدارس، خانه های بهداشت، رساندن آب شرب به مناطق دورافتاده و...چه عملکردی داشته است، که البته بخشی از این موارد هم به پیگیری مدیران استان برمی‌گردد که چه قدر بر این خواسته ها پافشاری و برای به ثمر رسیدن شان رایزنی کرده اند. البته نطق پیش از دستور و مصاحبه و سخنرانی آتشین درباره سهم استان از نفت کم نداریم، اما ماحصل آنها چه بوده، جای بحث بسیاری دارد. جالب اینکه، محمود صادقی با اشاره به اتفاقات اخیر در غیزانیه در توییتی نوشت: «مطابق جزء ۳ بند الف ماده ۲۶ قانون برنامه ششم توسعه دولت موکلف است ۳ درصد از درآمد صادرات نفت خام و میعانات گازی را به ترتیب یک سوم به استان‌های نفت ‌خیز و گاز خیز و دو سوم به مناطق کمتر توسعه یافته در قالب بودجه‌های سنواتی اختصاص دهد.» که اگر دولت و مدیران استان به دنبال اجرای نص قانون بودند، این روزها وضعیت استان، این گونه نبود و زمزمه مردمِ ناراضی کوچه و خیابان تکرار این جمله نبود که «سهم خوزستان از نفت چه قدر است؟» و موضوع گفت و گوهایشان این نبود که وقتی استانی، به اندازه چند استان تولید درآمد مي‌کند، چرا باید حال و روزش این باشد؟