در مورد تعداد کسانی که در دوران شیوع کرونا کار خودشان را از دست داده‌اند آمار مختلفی برآورد شده است. سازمان تامین اجتماعی تعداد بیکاران را ۱.۵ میلیون نفر اعلام کرده در حالی‌که برخی از گزارش‌ها در وزارت کار، این افراد را بین پنج تا شش میلیون نفر ارزیابی کرده‌اند.
این اختلاف هم قابل درک است به این دلیل که سازمان تامین اجتماعی صرفا در مورد کسانی آمار ارائه می‌دهد که قبلا بیمه شده‌اند و حالا که شغل‌شان را از دست می‌دهند می‌توانند درخواست بیمه بیکاری کنند یا اینکه در لیست بیمه‌ها قرار داشتند و بر همین اساس تعدادشان مشخص است.
پیش از این و در فروردین ماه، مرکز پژوهش‌های مجلس ایران با انتشار گزارشی درباره پیامدهای اقتصادی بحران کرونا نوشته بود که بین ۲.۸ میلیون تا ۶.۴ میلیون نفر از «شاغلان فعلی» به خاطر این بحران برای دوره‌ای «شغل خود را از دست خواهند داد». مرکز پژوهش‌ها تایید کرده که سه میلیون شغل در حدفاصل سال‌های ۹۴ تا ۹۸ اضافه شده است ولی توضیح داده که این شغل‌ها توسط بخش دولتی یا شرکتی ایجاد نشده، بلکه به طور عمده شغل‌های ناپایدار در حوزه خدمات بوده که «غالبا دارای قرارداد نیستند و تحت پوشش بیمه» قرار ندارند. در این گزارش برای بررسی ابعاد بیکاری ناشی از کرونا، سه سناریو تنظیم شده است. در این سناریوها برآورده شده که با توجه به نوع اقدامات دولت، بین ۲.۸ میلیون تا ۶.۴ میلیون نفر «برای دوره‌ای به جمعیت بیکار افزوده» شوند و در این میان ۷۰ درصد افراد بیکار شده پوشش بیمه‌ای ندارند. این اعداد و ارقام به خوبی نشان می دهد که مردم در این شرایط و بااین تورم و گرانی چه فشاری را متحمل می‌شوند و ضروری است دولت و سیاستگذاران اقتصادی فکری به حال این وضعیت بغرنج کنند.