در عین حال و از آنجا كه هنوز خود دولت هم برنامه مشخصی برای پرداخت و چگونگی تخصیص این یارانه جنجالی و احتمالا پرتورم ندارد،حرف و حدیث‌ها در این رابطه فراوان است.
برخی می‌گویند این یارانه اصلا قابل نقد كردن نیست و بایددر فروشگاه‌های خاصی با آن اقلام اساسی را خرید. از سوی دیگر، نكته مهمی‌كه رئیس‌جمهور اعلام كرده است که این یارانه ۳۰۰ و ۴۰۰ هزار تومانی تنها برای دو ماه پرداخت می‌شود و پس از آن از مردم به صورت كالابرگی حمایت خواهد شد!
حالا علیرغم اینكه اعلام شده یارانه ۴۵ هزار تومانی كه قبلا پرداخت می‌شد و یارانه معیشتی كه با افزایش قیمت بنزین به خانوارها تعلق گرفت، قرار است پس از این دو ماه چه سرنوشتی پیدا كند و آیا آن یارانه هم ملغی خواهد شد؟ شاید یكی از دلایل این ابهامات این است كه اعداد به قدری وحشتناك هستند كه تصور می‌شود با اعلام عمومی‌نرخ نان آزاد هم شوك اقتصادی به مردم وارد شود و هم به بازارها! جدا از این موضوع بازگشت به اقتصاد كوپنی كه برای بسیاری از مردم یادآور روزهای تلخ جنگ و كمبود مواد غذایی است موضوع دیگری است كه مشخصا حتی اگر به مرحله عمل برسد،با مشكلات فراوانی همراه خواهد بود و چه بسا در نیمه راه و پس از هزینه‌های فراوان، مسئولان متوجه شوند كه هم زیرساخت‌ها برای این اقدامات وجود ندارد و هم اینكه اینگونه اقدامات اقتصادی نیاز به برنامه ریزی‌های گسترده دارد و نمی‌توان تنها با سخنرانی این موارد را به پیش برد.جدا از اشتباهات و كمبودهای احتمالی طرح كوپنی كردن اقتصاد، برای مسئولان كشور كه داعیه مدیریت جهانی داشتند و بر طبق چشم‌اندازهای برنامه توسعه قرار بود ایران به هاب انرژی منطقه و قدرت اقتصادی برتر تبدیل شود،حالا به روزهایی رسیده‌ایم كه قرار است نانی كه سال‌ها به راحتی در دسترس مردم بوده است كوپنی شود. این در حالی است كه همه دنیا و همین كشورهای همسایه خودمان، گام‌های اقتصادی برای پیشرفت و تعالی كشورشان برمی‌دارند و ما به لطف سیاست‌گذاران اقتصاد، همچنان اندر خم كوچه «كوپن» و یارانه مانده‌ایم!