تبانی، دلالی، نتیجه گرایی، مدیران غیر ورزشی و...تاثیرات مستقیم و بسزایی در کمک به کوتاهی عمر مربیگری در ایران کرده اند و این مباحث در راستای اصولی ترین معضل‌ها برای پیشرفت فوتبال قرار گرفته است. فوتبال ملی ما نیز در این چند سال اخیر به نسبت دیگر تیم‌های آساییی روند رو به رشدی پایینی را داشته است و این به طور مستقیم با فوتبال باشگاهی در ارتباط است هرچند که تداوم عمر مربیگری در فوتبال بسیار بالاتر و بهتر از باشگاه‌ها بوده است. تداوم در تربیت فوتبالیست‌های یک تیم اگر چه در شرایط و سنین مختلف قابل تغییر و متفاوت است اما بدون شک برنامه ریزی در یک سال برای فوتبال به معنای برنامه کوتاه مدت است و نباید توقع داشت با همان سرعتی که دیگر کشورها در دراز مدت به آن رسیده اند نمود داشته باشد. در این خصوص نظرات تنی چند از پیشکسوتان را جویا شدیم: