کد خبر: ۱۳۰۵۲۰

یک سال پس از انتخابات

فرهاد قنبری

آقای رئیسی یک سال پیش در انتخاباتی پرحاشیه و بدون رقیب انتخاباتی در شرایطی بر مسند ریاست جمهوری تکیه زد که بخش بزرگی از جامعه در انتخابات شرکت نکرده و فاصله میان «دولت» و «ملت» و شکاف‌های اجتماعی در وضعیت بحرانی قرار داشت. آقای رئیسی برای فائق آمدن بر این مشکلات و همچنین مشکلات اقتصادی روز افزون که داد اکثریت جامعه را درآورده بود کار آسانی نداشت. ایشان بر اساس وعده‌های انتخاباتی خود قرار بود رئیس جمهور کل مردم ایران باشد؛ آقای رئیسی برای جلب حداقل اعتماد عمومی‌به ویژه اکثریتی که در انتخابات مشارکت نداشتند، چندین راهکار داشت که با گذشت یک سال تقریبا به هیچ یک از آنها عمل نکرد و باعث عمیق تر شدن بحران‌های اقتصادی و سیاسی و بین المللی کشور شد و رکورد جدیدی از نارضایتی عمومی‌و تورم سال اول دولت را به نام خویش ثبت کرد. او می‌توانست با اولویت دادن به متخصصان، وزیران و مدیرانی متخصص را بر صدر امور بنشاند، اما در عمل چنین اقدامی‌صورت نگرفت و بسیاری از پست‌های مهم و حساس مدیریتی کشور را به افرادی بی تجربه و فاقد بنیان علمی‌کافی واگذار کرد. دولت رئیسی می‌توانست نگاه فراجناحی و حزبی داشته و در پست‌های مهم مدیریتی از افراد با تجربه جناح‌های سیاسی مختلف استفاده نماید، اما آنچه اتفاق افتاد تقسیم بندی پست‌های مدیریتی کشور میان طیف‌های مختلف جناح محافظه کار بود که هر کدام سهم خویش را از این آوردگاه راحت طلب می‌کردند. یا اینکه دولت سیزدهم می‌توانست در سیاست خارجی و مسئله برجام، از تیم سیاست خارجی دولت روحانی که تجربه و شناخت بیشتری از برجام داشتند استفاده کرده و سکان مهمترین پرونده بین المللی نیم قرن اخیر ایران را به افرادی بی تجربه و ناکارآمد واگذار نکند. دولت می‌توانست تیم اقتصادی خود را از دانشگاهیان و متخصصان علم اقتصاد تشکیل دهد و پاشنه آشیل دولت خود را به چهره‌های سیاسی بی تجربه در این حوزه واگذار نکند. همچنین می‌توانست با استفاده از دیپلماسی بین المللی توانمند از بحران‌های بین المللی یکسال اخیر استفاده مطلوبی نماید و اجازه تبدیل «فرصت» به «تهدید» را ندهد. در انتها آقای رئیسی می‌توانست با توجه به شعارهای انتخاباتی و همچنین سابقه و محبوبیتی که میان ارگان‌های نظامی‌و قضایی کشور داشت، با کمترین هزینه گشایش‌هایی در حوزه اجتماع و فرهنگ و رسانه داشته باشد و باعث کسب وجهه عمومی‌بیشتر شود که در عمل نه تنها چنین چیزی صورت نگرفت بلکه در زمینه معکوس قدم‌هایی برداشته شد.

ارسال دیدگاه شما

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیر سیستم منتشر خواهند شد
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهند شد
  • پیام هایی که به غیر از زبان پارسی باشد منتشر نخواهند شد
1401/3/30 -  شماره 5151
جستجو
جستجو
بالای صفحه
کد خبر: ۱۳۰۵۲۰

یک سال پس از انتخابات

فرهاد قنبری

آقای رئیسی یک سال پیش در انتخاباتی پرحاشیه و بدون رقیب انتخاباتی در شرایطی بر مسند ریاست جمهوری تکیه زد که بخش بزرگی از جامعه در انتخابات شرکت نکرده و فاصله میان «دولت» و «ملت» و شکاف‌های اجتماعی در وضعیت بحرانی قرار داشت. آقای رئیسی برای فائق آمدن بر این مشکلات و همچنین مشکلات اقتصادی روز افزون که داد اکثریت جامعه را درآورده بود کار آسانی نداشت. ایشان بر اساس وعده‌های انتخاباتی خود قرار بود رئیس جمهور کل مردم ایران باشد؛ آقای رئیسی برای جلب حداقل اعتماد عمومی‌به ویژه اکثریتی که در انتخابات مشارکت نداشتند، چندین راهکار داشت که با گذشت یک سال تقریبا به هیچ یک از آنها عمل نکرد و باعث عمیق تر شدن بحران‌های اقتصادی و سیاسی و بین المللی کشور شد و رکورد جدیدی از نارضایتی عمومی‌و تورم سال اول دولت را به نام خویش ثبت کرد. او می‌توانست با اولویت دادن به متخصصان، وزیران و مدیرانی متخصص را بر صدر امور بنشاند، اما در عمل چنین اقدامی‌صورت نگرفت و بسیاری از پست‌های مهم و حساس مدیریتی کشور را به افرادی بی تجربه و فاقد بنیان علمی‌کافی واگذار کرد. دولت رئیسی می‌توانست نگاه فراجناحی و حزبی داشته و در پست‌های مهم مدیریتی از افراد با تجربه جناح‌های سیاسی مختلف استفاده نماید، اما آنچه اتفاق افتاد تقسیم بندی پست‌های مدیریتی کشور میان طیف‌های مختلف جناح محافظه کار بود که هر کدام سهم خویش را از این آوردگاه راحت طلب می‌کردند. یا اینکه دولت سیزدهم می‌توانست در سیاست خارجی و مسئله برجام، از تیم سیاست خارجی دولت روحانی که تجربه و شناخت بیشتری از برجام داشتند استفاده کرده و سکان مهمترین پرونده بین المللی نیم قرن اخیر ایران را به افرادی بی تجربه و ناکارآمد واگذار نکند. دولت می‌توانست تیم اقتصادی خود را از دانشگاهیان و متخصصان علم اقتصاد تشکیل دهد و پاشنه آشیل دولت خود را به چهره‌های سیاسی بی تجربه در این حوزه واگذار نکند. همچنین می‌توانست با استفاده از دیپلماسی بین المللی توانمند از بحران‌های بین المللی یکسال اخیر استفاده مطلوبی نماید و اجازه تبدیل «فرصت» به «تهدید» را ندهد. در انتها آقای رئیسی می‌توانست با توجه به شعارهای انتخاباتی و همچنین سابقه و محبوبیتی که میان ارگان‌های نظامی‌و قضایی کشور داشت، با کمترین هزینه گشایش‌هایی در حوزه اجتماع و فرهنگ و رسانه داشته باشد و باعث کسب وجهه عمومی‌بیشتر شود که در عمل نه تنها چنین چیزی صورت نگرفت بلکه در زمینه معکوس قدم‌هایی برداشته شد.

ارسال دیدگاه شما

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیر سیستم منتشر خواهند شد
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهند شد
  • پیام هایی که به غیر از زبان پارسی باشد منتشر نخواهند شد