رسول منتجب‌نیا که از اصلاح‌طلبان باسابقه به‌شمار می‌رود،به ‌واکاوی هزینه گزاف حاشیه‌نشینی افراد کارنامه‌دار و شایسته‌ها و بالطبع میدان‌داری تندرو‌ها پرداخت.  منتجب‌نیا درباره تریبون داری تندروها و حاشیه‌نشینی افراد معتدل افزود: حکومت‌ها باید جلوی تندروی و ظلم و بی‌انصافی‌ها را بگیرند و اعتدال را حاکم کنند و در صورتی این مهم محقق خواهد شد که مسئولان و تصمیم‌گیران حکومتی و صاحبان تریبون و بلندگو، خردمند عادل منصف و متعادل باشند. اگر بنا شود حکمرانی از این الزام‌ها محروم باشد، حاکمیت حتما خاصیت و فلسفه‌اش را از دست خواهد داد، چرا که در جامعه عده‌ای افراط و تفریط می‌کنند و دست به ظلم می‌زنند و در نتیجه به گروهی ظلم می‌شود که حکومت باید از انحراف‌ها ممانعت به‌عمل بیاورد؛ بنابراین عقل و تدبیر در حکومت ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است و اگر چنین چیزی نباشد، حاکمیت فلسفه وجودی‌اش را از دست خواهد داد و به دستگاه ترویج ظلم و ستم تبدیل خواهد شد و بنا را بر جنگ با انصاف و عدالت خواهد گذاشت. وی با بیان اینکه  ما روحانیون بیشتر در معرض قضاوت و البته خطا هستیم، می‌افزاید:  توجهات به ما بیشتر است و انتظارات از ما به مراتب بیشتر است؛ لذا اگر ما بلغزیم یا مغرور شویم، فساد آن دامنگیر می‌شود. بی‌شمار روایات از پیامبر داریم که هرگاه یک عالِمی فاسد شود، عالم و جهان فاسد می‌شوند.من خودم روحانی هستم و به روحانیت اعتقاد دارم، لذا وظیفه خودم می‌دانم این انتقاد را داشته باشم و بگویم روحانیون یا طلبه‌هایی که با قدرت انقلاب و مردم، مسئولیتی گرفته‌اند، گاه چنان مغرور می‌شوند، چنان فریاد می‌زنند و همه را تهدید می‌کنند که در نهایت این موجب انحراف می‌شود. منتخب‌نیا با بیان اینکه مشکل اصلی بی‌عقلی مسئولان است، می‌گوید: بسیاری از مسائل را می‌شود با عقل و تدبیر حل کرد و اجازه نداد که این مسئله منجر به یک بحران اجتماعی شود الان یک قضیه‌ای اتفاق افتاده است، یک دختری به هر دلیلی از دنیا رفته است. اینکه مقصر چه کسی بوده یا نبوده موضوعی است که نمی‌خواهم به آن وارد شوم، بالاخره این دختر که تهرانی هم نبوده و از کردستان آمده، در نیروی انتظامی حادثه برایش اتفاق افتاده است. آیا جا نداشت مسئولان عذرخواهی کنند؟ جا نداشت بگویند اشتباهی رخ داده و دو مسئول را عوض کنند یا یک جا‌بجایی صورت بگیرد؟ واقعا نباید اینکار را می‌کردند؟ آنها داستان را کش دادند و از کسانی که این کار را انجام دادند، دفاع کردند و آن را به پزشکی‌قانونی احاله دادند و گفتند هیچ کسی در اینجا مقصر نبوده است بلکه آن دختر بیماری زمینه‌ای داشته است. خب این چیز‌ها قضیه را داغ کرد. نه فقط پدر، مادر و بستگان آن شخص بلکه احساسات ملت و مردم را جریحه‌دار کرد.آیا این برای حکومت زشت است که از مردم عذرخواهی کند؟ اگر اشتباهی رخ داده باید بگویند اشتباه شده، یک یا دو مورد هم نیست. او معتقد است تصمیمات تحت تاثیر کینه‌توزی و افراط است این موارد در سیستان و بلوچستان، در کردستان و در خیلی جا‌ها بوده و این نشان از این دارد که عقلی در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌ها یا وجود ندارد یا تحت‌الشعاع احساسات، کینه‌توزی‌ها و افراطی‌گری‌ها است. در نظام ما عقلا و مسئولان عاقل فراوان هستند، چه بسا من هم آن‌ها را می‌شناسم و می‌دانم که آن‌ها هم ناراحت و گله‌مند هستند که چرا اینطور برخورد می‌شود؟ موارد زیادی بوده که با بی‌عقلی و بی‌تدبیری کار را به جا‌های خطرناک رسانده‌ایم. در صورتی که می‌توانستیم با یک عذرخواهی، با یک تدبیر صحیح و با بهره‌گیری از عقلا دلجویی کنیم. این کشور سرشار از انسان‌های اندیشمند، نخبه و تحصیل کرده است، چرا از آن‌ها استفاده نمی‌کنیم؟ چرا وقتی مسئولان یک پستی گرفتند فکر می‌کنند تمام عقل عالم و آدم در آن‌ها خلاصه شده و دستشان را به طرف عقلا دراز نمی‌کنند؟ یکی از چیز‌هایی که مسئولان ما را به فساد کشیده و می‌کشاند وجود متملقان و چاپلوسان است؛ چاپلوسانی که در رده بالای مسئولیت‌ها هستند، در رده بعضی از روحانیون هستند، در رده بعضی از تریبون‌دار‌ها هستند. در واقع حرف‌هایی می‌زنند و دروغ‌هایی را جعل می‌کنند برای اینکه مقامات بالادست را خوشحال کنند. باید در دهان این‌ها بزنند. چرا ما فرمایش پیامبر را گوش نمی‌دهیم؟ مگر پیامبر نفرمود به صورت و دهن متملق‌ها و چاپلوسان خاک بپاشید، آیا شما خاک پاشیدید؟ آیا انتقاد کردید که چرا این حرف دروغ را گفتید؟ یکی از این آقایان چیزی را جعل می‌کند و در یک تریبونی آن را می‌گوید و بعد هم می‌گوید ببخشید من دروغ گفتم. چنین کسی را باید کنار بگذارند و او را در امور دخالت ندهند تا برود خودش را تربیت کند. منتجب‌نیا  با بیان اینکه، اینکار‌ها را با لباس روحانیت می‌کنند و بعد می‌گویند چرا جوان‌ها به روحانیت اعتقادی ندارند، اظهار کرد: در واقع اینکار‌ها را کردند و آبروی اسلام و روحانیت را بردند، آبروی نظام دینی را بردند! من از مسئولان گله‌مند هستم که چرا در دهان این‌ها نزدند و نمی‌زنند. چرا نمی‌گویند این دروغ‌ها را نگویید و تملق نکنید؟ وقتی این‌ها را نمی‌گویند، به هر کسی که بیشتر چاپلوسی کند پست و مقام بیشتری می‌دهند و آن‌هایی که انتقاد می‌کنند منزوی می‌شوند. شما ببینید؛ نخبگان و عقلای کشور و آن‌هایی که عقل، عدل و انصاف را رعایت می‌کنند خانه‌نشین شده و کنار زده شده‌اند و میدان، میدان متملق‌ها، افراد بی‌سواد و افراد کم اطلاع شده است.