این قرارداد از آن جهت برای کشور ما حائز اهمیت است که اولا با قطر میدان‌های مشترک گازی فراوانی داریم و همچین قرارداد ۲۵ ساله و پرهیاهویی که میان جمهوری اسلامی‌و چین منعقد شده است را تحت الشعاع قرار داده است. چین در حالی در سال‌های گذشته از شرکای مهم اقتصادی جمهوری اسلامی‌ایران بوده است که بازاری ۸۰ میلیونی در چندین و چند حوزه را در اختیار داشته است و همیشه از مواهبت مشارکت در بخش انرژی کشورمان به خوبی بهره برداری کرده است. چین ابتدا قرار بود تحت عنوان قرارداد ۲۵ ساله در ایران سرمایه‌گذاری کند. چنانکه ۴۰۰ میلیارد دلار از این قرارداد به بخش‌های نفت و گاز اختصاص داشت. با این حال تا کنون سرمایه‌گذاری از سوی چین در کشور انجام نشده است چرا که ایران در شرایط تحریم به سر می‌برد و این امر ریسک سرمایه‌گذاری را بالا می‌برد. بنابراین چرخش چین به سوی قطر که رقیب ایران است طبیعی تلقی می‌شود. در واقع قطر می‌خواهد ظرف ۵ سال آینده حدود ۵۰ میلیارد متر مکعب در سال به ظرفیت تولید و برداشت خود از میدان مشترک اضافه کند. قطر تاکنون به صورت تجمیعی بیش از ۲.۵ برابر ایران از این میدان مشترک برداشت کرده است. همه این‌ها در حالی رخ داده است که ایران به لحاظ عدم توان سرمایه‌گذاری کافی میزان تولید در پارس جنوبی در حال کاهش است و اخیرا مسئولان اعلام کردند که با تداوم روند فعلی سالانه به اندازه یک فاز یعنی بیش از ۸ میلیارد مترمکعب در سال، از تولید فاز‌های مختلف پارس جنوبی کاهش خواهد یافت.