اینجا غیزانیه است؛ بزرگ‌ترین «بخش» در استان خوزستان. منطقه‌ای که با جای دادن ۹۰۰ حلقه چاه نفتی در خود می‌توانست یکی از ثروتمند‌ترین نقاط ایران باشد. اما حالا سهم ساکنان غیزانیه و روستاهای اطراف شده تغییرات ژنتیکی و تولد کودکان ناقص‌الخلقه. این چاه‌های نفتی شاید برای اهالی ۸۳ روستای غیزانیه نان و حتی آب نداشت، اما دولت آن‌ها را به چاه ثروت اندوزی خود تبدیل کرد. گذشته از شرکت‌های نفت و گاز کارون و مارون، شرکت ملی حفاری ایران و پتروشیمی‌های مارون و رازی نیز در این بخش واقع شده‌اند. در این میان به‌رغم خیمه زدن شرکت‌های نفت و پتروشیمی‌بر این بخش، دولت حتی حاضر به تامین آب و گاز غیزانیه نشده است. اهالی آنتن تلفن همراه هم ندارند که ارتباطی با بیرون از بخش خود بگیرند. گرچه دولت مدعی است که شرکت‌های فعال در این منطقه اشتغال‌زایی بومیان را به همراه داشته است، اما به دنبال فعالیت همین شرکت‌هاست که غیزانیه به عنوان منشأ آلودگی و هجوم ریزگرد در شهرهای خوزستان شناخته می‌شود. اهالی نیز می‌‌گویند که روی چاه‌های نفت بیکار و بی‌درآمد مانده‌اند و این غیربومی‌ها هستند که در کارخانه‌ها و پالایشگاه‌ها مشغول به کار شده‌اند. گویا اهالی دیگر چاره‌ای جز مهاجرت ندارند. بسیاری از جوانان برای داشتن شغل و درآمد مجبور به ترک دیار شده‌اند. آن‌هایی هم که مانده‌اند نه آبی برای نوشیدن دارند و نه گازی برای پخت و پز. اگر قصد فرزندآوری هم داشته باشند تغییرات ژنتیکی و تولد فرزندی سالم شاید دغدغه اصلی‌شان باشد.
به هر حال، مشکل اصلی در بخش غیزانیه مربوط به ۹ روستاست. مسیر زرگان معمر در بخش غیزانیه شامل این ۹ روستا می‌شود که با وجود ثروت عظیم نفتی با مشکلات ابتدایی و متعددی روبه‌رو هستند. این شرایط در حالی به وجود آمده که بر اساس نظام‌نامه مسئولیت اجتماعی وزارت نفت، هزینه ایجاد رفاه در ازای بهرهبرداری از مناطق نفت‌خیز جزو ضروریات قانونی به حساب می‌آید؛ در ماده چهارم این نظام‌نامه به مشارکت در احداث و بازسازی زیرساخت‌ها جهت تامین آب آشامیدنی در این مناطق تاکید شده است. همچنین بر اساس ماده سوم رعایت ضوابط حفظ محیط زیست در طراحی و اجرای طرح‌های صنعت نفت در همه مناطق و بهره‌گیری از نیروی کار صاحب صلاحیت جوامع محلی ضرورت دارد. علاوه بر این، تمام شرکت‌های اصلی، فرعی و تابعه وزارت نفت مشمول مفاد این نظام‌نامه هستند. با این حال به نظر می‌رسد توجهی به این موضوع نشده است و روستاهای مسیر زرگان معمر به‌رغم دارا بودن حقوق مذکور مورد بی‌توجهی وزارت نفت قرار گرفته‌اند.
جارح زرگانی، دهیار چند روستا در مسیر زرگان معمر، می‌گوید: غیزانیه بزرگ‌ترین بخش در استان خوزستان است که ۸۵ روستا و ۹۰۰ حلقه چاه نفت فعال در آن وجود دارد. حال با وجود چنین منابعی، برخی روستاهای این منطقه با مسئله تامین آب و گاز مواجه هستند که ۹ روستای مسیر زرگان معمر با ۶۳ حلقه چاه از جمله آن‌هاست. وی ادامه داد: اهالی این روستاها برای تامین آب شرب باید آن را خریداری کنند. به رغم پیگیری‌های صورت گرفته و نامه نگاری‌های متعدد با شرکت آب و فاضلاب خوزستان جهت لوله کشی، فعلا اقدامی‌صورت نگرفته است. این در حالی است که طبق نظر کارشناسان از ۳۰ سال پیش، تنها با تعویض چهار کیلومتر از خطوط آبرسانی منطقه مشکل توزیع آب این روستاها حل می‌شد. او همچنین تصریح کرد: روستاهای مذکور دارای ۱۲۰ هزار هکتار زمین مسطح هستند که میان سه رودخانه کارون، جراحی و شاه کوپال قرار دارند. زمین‌هایی که علاوه بر اشتغال زایی تا ۴۰ درصد ظرفیت تولید دارند، اما اکنون به علت عدم عملیات انتقال آب بلااستفاده مانده‌اند. زرگانی درباره مشکل تأمین گاز عنوان کرد: یک سری تجهیزات اولیه برای تامین گاز روستاهای بخش غیزانیه در نظر گرفته شده، اما حدود سه سال است که اجرای این طرح به تعویق افتاده است. آخرین بار وعده افتتاح خطوط گازی در مهر ماه داده شد، اما تا کنون هیچ اقدامی‌در این زمینه صورت نگرفته است.
محمدرضا کرمی‌نژاد، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب خوزستان، درباره مشکل تامین آب ۹ روستا در مسیر زرگان معمر گفت: از محل تقویت فشار روستای نزهه خط انتقالی به طول ۴۴ کیلومتر به هفت روستای مسیر زرگان معمر (شمه، کریدی، سیب مندیل، عین‌الزمان، حمیره، حمیدان و عویفی) کشیده شده و همگی از نعمت آب شرب برخوردارند. او ادامه داد: همچنین از محل تقویت فشار روستای حمیدان ۱۹ کیلومتر خط انتقال و شبکه توزیع آب به روستاهای شمه، کریدی، یحیشیه، سیب مندیل، عین‌الزمان و حمیره مورد بهرهبرداری قرار گرفته است. وی درباره طرح آبرسانی به روستای ابویورو، یکی از ۹ روستای مسیر زرگان معمر گفت: خط انتقال شش کیلومتری در قالب طرح محرومیت‌زدایی برای تامین آب این منطقه در دست اجراست. همچنین آبرسانی به روستای مسلمیه که انتهایی‌ترین روستا و حد فاصل اهواز و رامشیر به حساب می‌آید از محل روستای فرهه تامین می‌شود. البته اظهارات مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب خوزستان درباره تامین آب روستاها و مشخصا مسلمیه در حالی مطرح شد که محمد زرگانی، یکی از اهالی این روستا، گفت: اهالی مسلمیه آب آشامیدنی را می‌خرند و از ابتدایی‌ترین امکانات برای شست وشو، استفاده احشام و کشاورزی محروم هستند. محرومیت در این منطقه تا حدی است که بسیاری به دنبال مهاجرت و خالی کردن شهر هستند.